Ataques á neutralidade da rede
O presidente de Telefónica o pasado mes de febreiro, César Alierta, levantou na rede as voces comentadas nunhas xornadas celebradas en Bilbao: Indica a súa intención de comezar a cobrar a Google e outros buscadores e grandes provedores de servizos de Internet polo uso das súas redes, argumentando que están a facer negocio sen custo grazas á infraestrutura do operador de telecomunicacións. Moitos pensarán que esta idea non é tan rara, que é moi habitual tratar de sacarlle uns cantos fondos dos que teñen moito. Google, por exemplo, ten que soportar moitas destas cousas: os xornais pediron a miúdo que compartan con eles os beneficios de Google News, porque se está enriquecendo á conta dos seus contidos. Máis dun estará de acordo coa solicitude, e o que máis teña máis terá que repartir. Pero hai moito en xogo que Telefónica queira ou non facelo: a neutralidade da rede estaría en perigo e, á vez, que Internet siga sendo o que coñecemos hoxe en día.
Que é a neutralidade da rede?
Paira comprender mellor o concepto de neutralidade da rede é necesario coñecer algúns aspectos básicos do funcionamento de Internet. Internet é una rede xigante descentralizada formada por millóns de redes interconectadas, tanto privadas como públicas, académicas ou empresariais, de maior ou menor tamaño. Aínda que a nivel físico estas redes subxacentes utilizan tecnoloxías moi diferentes, a nivel lóxico todas elas utilizan a familia de protocolos TCP/IP, o que lle permite funcionar como una soa rede na práctica. Nestes protocolos (e por tanto en Internet), calquera información que se deba transmitir dunha dirección a outra (un correo, una solicitude, una páxina web, una imaxe, etc.) distribúese en paquetes, que se redirixen desde cada un dos nodos que compoñen a rede ao nodo seguinte, tendo en conta diferentes parámetros (tráfico, nodos caídos, etc.) para que cheguen ao destino no menor tempo posible, e no caso de que sexa necesario complétese a información (envío). Por tanto, a rede está pensada paira canalizar calquera información da forma máis eficaz posible.
A esta rede conectan as empresas prestadoras de servizos os seus servidores e os clientes ou usuarios (a través de una empresa de telecomunicacións) os seus computadores. E cando un cliente queira utilizar un servizo, os únicos parámetros que condicionarán a súa velocidade serán as características destes puntos de terminación (velocidade contratada polo cliente, capacidade do servidor posto pola empresa prestadora, etc.), pero esta información recibirá o mesmo tratamento que calquera outro na rede de Internet, independentemente da súa orixe ou destino.
A neutralidade da Rede é, por tanto, o principio que define a rede de Internet como o que na actualidade e no futuro debería ser, e establece que a información que vai desde a Rede non sufrirá discriminación algunha por razón do seu contido, orixe, destino, plataforma, aplicación ou protocolo, e que a empresa de telecomunicacións limitarase a ofrecer unha canle de comunicación con ancho de banda contratado polo usuario, sen que poida intervir na información que vaia desde ela.
Sen neutralidade, acabamos coa Internet que coñecemos
O que Telefónica quere facer vai totalmente en contra da neutralidade da rede, xa que si non lles pagan seguro que van tomar medidas como retardar ou cortar as conexións con eles. Ante isto, o lóxico é que Google e outros nos envíen a herrar aos similares Telefónica. Quen contratará o servizo de conexións lentas ou nulas? Pero se todas as empresas de telecomunicacións puxésense de acordo e fixesen o seu? Internet cambiaría totalmente até converterse en algo diferente a Internet.
En primeiro lugar, como xa se indicou, cos prestadores de servizos que pagan ás empresas de telecomunicacións o tráfico iría máis rápido e cos demais máis lentamente. Con iso acabouse a igualdade de oportunidades que as pequenas empresas tiveron até a data paira competir en Internet. Ou si quixésemos que o tráfico dos que non pagan salga rápido, os usuarios teriamos que pagar e as tarifas dependerían dos servizos que queremos utilizar. Pero ademais, una vez aberta a porta e terminada con neutralidade, as empresas de telecomunicacións farán o que queiran. Poderían retardar ou cortar o tráfico coas webs e servizos da súa competencia, impedindo, por exemplo, Skype e similares. Ou, por que non, calquera pode pagarllos paira oporse á súa competencia...
Ademais, o que propoñen non é viable economicamente. Calquera persoa que desexe acceder a Internet na actualidade, xa sexa usuario ou prestador de servizos, paga a unha empresa de telecomunicacións por estar conectada a ela, pero só a unha, e entón pódese comunicar con calquera outra, pero se o desexo de Telefónica tivese éxito, non só el, calquera dos millóns de redes máis pequenas que compoñen Internet podería cobrar unha peaxe a calquera persoa que queira pasalo. O custo de estar en Internet sería inviable paira as pequenas empresas, e paira as grandes, quen sabe!
Partido nun momento decisivo
Non é este o primeiro ataque que sofre a neutralidade da rede. Os lobbies das asociacións de defensa dos dereitos de autor veñen reclamando desde hai tempo a limitación do tráfico de programas P2P en España, Francia e outros países. Pero agora o ministro español de Industria afirmou que a intención de Telefónica pode ser boa e parece que o Goberno español quere aproveitar a presidencia da Unión Europea paira adaptar a lei ás expectativas da SGAE e Telefónica. Pola súa banda, o presidente de EE.UU., Barack Obama, ten claro que a neutralidade da rede é un principio a protexer. Defendeuno no seu programa electoral e, de momento, está a cumprir co devandito nesta materia. Hai que ver cal destes dous intereses contrapostos prevalece.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
