Hasiera »   Mundu digitala »   IPFS, webarentzako fitxategi-sistema banatua

IPFS, sistema de ficheiros distribuído paira a web

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

Desde a súa creación, a Web está baseada en computadores denominados “servidores”, nos que se almacena o contido e nos que “serven” aos usuarios cando se lles solicita a través do navegador. Esta dependencia dos servidores ten desvantaxes en canto a velocidade, avarías, censura ou conservación dos históricos. Paira superalo creouse o sistema IPFS, que permite almacenar copias de ficheiros repartidas en moitos computadores e servidores e servir entre todos. É un sistema tipo P2P, pero renovado e con moitas outras características de interese. O IPFS podería traer á web o maior cambio xamais experimentado, a verdadeira revolución.

Hai dous anos escribimos en leste mesmo apartado desta revista o artigo titulado Descentralizando a web. Alí diciamos como xurdiu una tea de araña para que a información e os contidos estivesen descentralizados e distribuídos, pero co tempo a maior parte foise concentrando nuns poucos nodos (e en poucas empresas): webs de redes sociais, programas de mensaxería, servizos de ofimática online, buscadores e outros poucos sitios web estendidos. Esta concentración expón grandes problemas: acumulación de riqueza, dependencia, posibilidades de censura... Paira moitos deles estábanse creando alternativas descentralizadas (Mastodón, Pixelfed, Peertube, Nextcloud, Matrix...) que permitían distribuír a información en distintas comunidades, cada una delas está nos seus servidores, pero á súa vez poden comunicarse entre si.

Con todo, todos estes servizos descentralizados están baseados en computadores denominados servidores. De feito, o protocolo HTTP, base das comunicacións da web, é una comunicación de tipo cliente-servidor, na que hai ordenadores servidores que almacenan información (potentes computadores na infraestrutura da web) e ordenadores clientes que consumen información. E por depender destes servidores pódese reducir a velocidade, interromper, censura... Obviamente, o problema é menor no modelo descentralizado que no centralizado, xa que está repartido en máis servidores, pero existe un problema.

IPFS ou InterPlanetary File System

Paira solucionar este problema xorde o protocolo IPFS e o software libre, cuxas siglas significan InterPlanetary File System. Este protocolo serve paira aloxar e servir ficheiros e contidos duplicados en moitos computadores de todo o planeta, incluídos os dos usuarios.

Á vista desta definición, moitas son as redes P2P, como eDonkey ou BitTorrent. E en realidade é como eles, pero ten varias diferenzas. Por unha banda, integrou diversas novas tecnoloxías que non existían no momento da súa creación (control de versións, sistema propio de nomes de dominio, conceptos de Blockchain, cifrado...). Doutra banda, xorde da necesidade de mellorar a web e non de que o contido audiovisual (películas, música...) protexido por copyright (películas, música...) poida baixarse e compartirse dunha maneira legalmente incerta (aínda que non poida evitarse o seu uso). Por último, o IPFS está pensado paira a web como substituto ou complemento do protocolo HTTP e integralo nos navegadores da web.

Con IPFS, calquera persoa que desexe pór a disposición un contido na web (un documento, un vídeo, una web...), non terá que conseguir un servidor de aloxamento e subir o contido a el: O IPFS creará un hash criptográfico paira este contido (una serie de caracteres identificativos do contido) e copiarase o contido a outros computadores da rede IPFS, de maneira que os contidos creados por terceiros copiaranse nun mesmo. Ademais do contido, distribúese na rede un documento chamado DHT (Distributed Hash Table ou Hash Táboa Distribuída) que indica o computador no que se atopa cada contido paira saber a quen pedilo cando alguén necesita un contido. Cando se requira un contido determinado, pedirase simultaneamente a varios nodos e obterase máis rápido. E como o contido atópase en varios nodos evítase a censura.

Na web habitual identifícase un contido co seu URL, é dicir, http(s):// máis o dominio máis a ruta do ficheiro, e o dominio está asociado a unha dirección IP do servidor. Pois ben, no sistema IPFS, ipfs:// máis o hash mencionado máis a ruta do ficheiro, identifícase un recurso que sairá da táboa DHT en que nodo atópase. Doutra banda , ao tratarse dunha longa serie de caracteres difícil de lembrar o hash, utilízase o DNSLink para asignar nomes máis fáciles de lembrar aos hash. Ademais, IPFS está pensado paira gardar todo o historial da web. Se actualizamos un contido concreto que hai no mesmo, non se borra o contido antigo, seguirá na rede xunto co novo. Pero paira o novo contido créase un novo hash e, se se desexa, os anteriores tamén poden estar accesibles mediante o sistema denominado IPNS.

Dispoñible

IPFS naceu en 2015 e paira utilizar o sistema creáronse unhas ferramentas básicas paira contidos creativos e uns accesorios paira navegadores. Con todo, non era fácil que os usuarios ordinarios utilíceno. Paira dar resposta a iso, diversos axentes da web puxeron en marcha os pasos a IPFS, que permitiron utilizar IPFS practicamente desde o principio. Por exemplo, no referendo celebrado o 1 de outubro de 2017 paira a independencia catalá, tras o peche da páxina web do referendo por parte do Goberno español, colocáronse no IPFS as listas nas que cada cidadán debía votar.

En xaneiro de 2021, o navegador Brave ha implementado a capacidade de baixada de direccións ipfs://, e espérase que outros vaian sumándose en breve. Até o momento, o uso do IPFS foi moi reducido e experimental, pero se pode pensar que ao polo a disposición nos navegadores subirá moito uso.

Con todo, de momento non é posible pasar a web actual completa ao IPFS. De feito, a maior parte da web está constituída por sitios web dinámicos, é dicir, páxinas que se crean dinámicamente por programación en cada momento: segundo as palabras de procura e segundo o historial e perfil do usuario; as que proporcionan a cada usuario rexistrado a liña de tempo de cada día dunha rede social… O número de combinacións posibles é enorme e moi variable, e é imposible que todas elas entren e duplíquense constantemente no IPFS. Os seus creadores afirman que basicamente o IPFS tamén está pensado paira contidos dinámicos, pero de momento non está nada claro que sexa posible na práctica. Por iso, ata que haxa una solución paira as webs dinámicas, polo menos, o IPFS non substituirá totalmente a HTTP senón que ambos convivirán.

Con todo, se as webs estáticas, os contidos estáticos das webs dinámicas, a información que algún goberno quere prohibir, etc. pasan ao IPFS e poden beneficiarse das súas vantaxes, podemos dicir que xa vai ser un gran cambio paira a web. A verdadeira revolución é que se poida utilizar o IPFS xunto co protocolo HTTP, o único modo de pór a disposición e distribuír os contidos desde a creación da telaraña.