Fogares intelixentes
A idea ou concepto de fogar intelixente non é de onte pola mañá. Foi moi frecuente en ciencia ficción desde hai tempo. E os verdadeiros intentos de construír casas intelixentes non son novos: si os fabricantes de electrodomésticos levan décadas traballando no concepto de domótica ou home automation.
Con todo, até hai pouco os proxectos de domótica non tiveron moito éxito, principalmente por dúas razóns: por unha banda, cada produtor trataba de desenvolver o seu sistema de domótica completo e propio, o cal era custoso; por outro, a tecnoloxía e os fogares non estaban preparados paira cubrir determinadas necesidades de sistemas domóticos, sobre todo de interconectividad e interfaces dos dispositivos, que requirían un desenvolvemento e instalación expresa.
Os sistemas domóticos son complexos e requiren dispositivos ou tecnoloxías adicionais como sensores (paira a medición e detección de temperatura, movemento, luz, humidade, etc.), actuadores (motores, interruptores, etc.), un controlador que permita a programación e as accións a través de una interfaz (paira a recepción e envío de sinais desde devanditos dispositivos), un bus de comunicacións (controlador, sensores e actuadores) e una interfaz (controlador e ordes de emisión).
Sistemas de comunicación entre dispositivos máis adecuados
Cando comezaron os primeiros intentos de domótica, uno dos maiores problemas era a comunicación entre dispositivos. Os sistemas de comunicacións inalámbricas non estaban tan desenvolvidos e a comunicación entre dispositivos facíase a través de sistemas PLC (Power-Line Communications). Estes sistemas utilizan cables de corrente e sinais eléctricos (noutra frecuencia e con pouca intensidade) paira as mensaxes entre dispositivos. Uno dos sistemas máis antigos e usados era o X10 e tiña moitos problemas: necesítanse filtros paira evitar interferencias cos sistemas dos veciños, o protocolo é lento, non está encriptado, a medida que se incrementa a distancia pódese retardar e perder o sinal… Desde entón apareceron outros mellores sistemas PLC, como UPB (Universal Powerline Bus) e HomePlug, que non se estenderon. Outros sistemas, como o C-Bus, requiren dun cableado específico, polo que son máis custosos e complexos.
Na actualidade, con todo, existen tecnoloxías inalámbricas que non requiren cables ou instalacións especiais e utilizámolas diariamente: Wifi, Bluetooth… Tamén se poden utilizar (e utilízanse) nos sistemas de automatización domésticos actuais, xa que son máis adecuados e fáciles paira a domótica que os sistemas PLC ou outros (si teñen encriptación, non necesitan instalación, etc.). Con todo, desenvolvéronse sistemas de comunicación inalámbricos específicos paira a domótica. De feito, sistemas como o WiFi están pensados paira o transporte rápido e masivo de datos, con altas frecuencias e un elevado consumo enerxético. Os sistemas desenvolvidos paira a domótica están pensados paira as características deste tipo de comunicacións: pouco ancho de banda, longa autonomía enerxética (algúns sistemas, como ZigBeek, teñen até dous anos de vida de batería)… Exemplos diso son ZigBee, Z-Wave e EnOcean. Existen sistemas que poden utilizar os cables de electricidade e os sinais de radio, como Insteo. E tamén outros que poden utilizar cables de electricidade, cableado propio, sinais de radio, infravermellos e rede Ethernet como KNX.
Dispositivos de todo tipo, controladores e interfaces
Actualmente existen diferentes tipos de sensores e actuadores paira a domótica: termostatos, iluminación, persianas, apertura e peche de xanelas, fechaduras, portas de garaxe, rega, detectores de presenza, alarmas, cámaras, sensores de portas e xanelas, televisores, detectores de son, reprodutores de música e vídeo… Cada un destes dispositivos utiliza algún dos sistemas de comunicación mencionados. Doutra banda, é posible controlar cada vez máis electrodomésticos (frigoríficos, lavadoras…) mediante algún destes sistemas de comunicación.
En canto aos controladores, existen no mercado numerosos sistemas: InicioSeer, Control4, Crestron, SmartThings… e Insteon tamén o ten. Paira comunicarse con sensores e actuadores poden utilizar un ou varios dos sistemas de comunicación arriba mencionados. Cantos máis sistemas de comunicación sexan compatibles, máis posibilidades de elección de sensores e actuadores. As funcións que ofrecen estes controladores son programar os dispositivos (paira realizar accións en función do que reciban dos sensores, a hora ou outros parámetros) e dar ordes aos dispositivos.
Por último, hai interfaces do controlador. Algúns controladores inclúen a interfaz en modo táctil ou pantalla máis teclado. Pero moitos deles tamén poden ser controlados desde un PC ou dispositivo móbil, a través dalgunha aplicación, porque hoxe en día todos o temos e estamos afeitos usalos. Desta forma, os controladores son máis baratos, podemos controlar o sistema cando estamos lonxe de casa... Por último, tamén hai interfaces de voz.
Por tanto, a compra dun controlador de domótica e outros dispositivos permite a automatización e control da vivenda na actualidade. As posibilidades que ofrece son infinitas: pór a calefacción una hora antes de chegar a casa ou levantarse da cama; ter preparado o café quente paira a hora do almorzo; ver aos nenos desde o traballo mentres realizan as tarefas domésticas; acender e apagar as luces durante as vacacións e abrir e pechar as persianas automaticamente para que pareza que están en casa; escoitar una alarma en casa e enviarnos un e-mail; apagar as luces das habitacións cando non hai ninguén…
Estes sistemas iranse ampliando nos próximos anos, e en breve, este tipo de cousas pareceranos algo habitual, moitas das cousas que facemos co teléfono, antes impensables, como agora sonnos habituais. En calquera caso, a seguridade do noso computador e doutros dispositivos deberá ser máis seria que até agora e esquecerse dos contrasinais “1234”, porque se non, calquera hacker faranos un poltergeist!
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
