Algo a crer
Xa sabes que a Terra é "redonda". Esta idea é, ademais, un paradigma do progreso da ciencia na actualidade. Pero o camiño cara á paradigma foi longo e complexo.
XIX. A finais do século XX, por exemplo, o navegante Joshua Slocum atopou con xente cultural que cría que a Terra é plana. E tivo problemas con eles porque Slocum estaba a reivindicar que nun veleiro deu a volta ao mundo. Hoxe ninguén pon en dúbida o logro de Slocum, pero desde esa perspectiva histórica enténdese a dúbida da xente.
Podemos facer una proba. Como sabemos que a Terra non é plana? Porque alguén o argumentou ou o percibimos? Na nosa contorna, non hai outra alternativa que a Terra sexa "redonda"? Hai probas diso. Pero se alguén non nos presentou, seriamos nós capaces de tomar conciencia desas probas? No caso da maioría das persoas, probablemente, a resposta é negativa.
En xeral, a ciencia funciona así. O científico máis intelixente tampouco pode demostralo todo. Debe confiar noutros científicos. Debe aceptar conceptos que non poida demostrar. A cuestión é que esoutros tamén teñen que aceptar o que outros fixeron, etc. E así até cando? Pois chega un momento no que non hai que aceptar una idea demostrada por ninguén máis. Hai que aceptar algo que non se pode demostrar. Son ideas e principios básicos aos que chamamos axiomas.
Por que
O máis sinxelo é dar un exemplo. E un bo camiño paira atopar exemplos é utilizar a pregunta por que, como fan os nenos.
Por que é redonda a Terra? Porque ten moita materia e, por efecto da gravidade, toda esa materia está orientada cara ao centro da Terra. E por que inflúe a gravidade? Pois porque a materia atráese a si mesma (esa é a gravidade). Si, pero por que sente atraído pola materia? Neste momento temos un problema, é difícil explicar por que, pero fíxoo Einstein a través da relatividad xeral: "porque a materia distorsiona o espazo e o tempo circundantes", afirmou o prestixioso científico. Con todo, isto non termina o cuestionario. Por que a materia distorsiona o espazo e o tempo circundantes?
Chega un momento no que a única resposta posible é: "Porque é así". E quizais a ciencia aclare por que é así no futuro, pero tamén pode preguntarse por que. Temos que crer algo que temos que aceptar sen probas. Chegamos a un axioma.
Algúns axiomas non son tan duros como a relatividad de Einstein. Un dos axiomas que admite a ciencia é, por exemplo, que un experimento dará o mesmo resultado en calquera lugar. Una reacción química nas mesmas condicións dará o mesmo resultado en Brasil e Tailandia. E feito hoxe ou dentro de cinco anos. Si non dá o mesmo resultado, recoñecemos que as condicións non eran as mesmas en ambas, pero non concluímos que os principios químicos son diferentes nesas dúas rexións ou cambian co tempo. Un electrón brasileiro e outro de Tailandia son exactamente iguais e non cambian co tempo. Non se pode demostrar paira todos os lugares e épocas, pero a ciencia acepta esta idea. É un axioma.
Todas as ramas da ciencia utilizan ademais un conxunto de axiomas propios. O propio Platón deuse conta de que son fundamentais en matemáticas. Outras definiron teorías matemáticas dicindo que se trata dun grupo de axiomas e das consecuencias directas (teoremas) destes axiomas. Algúns axiomas son evidentes, por exemplo 1=1 é un axioma. Evidente. Por iso é polo que sexa un axioma. Non se pode demostrar que 1=1 pero considerámolo certo.
Aínda que pareza extremadamente obvio, a definición destas simplificaciones é moi importante, xa que o axioma é a base das teorías, e si una destas bases non é a correcta, toda a ciencia construída sobre ser arroxada ao lixo. Nalgunhas ramas, ademais, existe un intenso debate sobre cales son os axiomas e cales non, por exemplo na teoría da selección natural.
E hai que ter en conta que algúns dos axiomas demostráronse erróneos. O descubrimento de América, por exemplo, axitou algúns axiomas da botánica e a zoología até entón, e anos despois, precisamente, puideron demostrar que a Terra é redonda: Uno dos grandes axiomas europeos suspendeuse.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
