Cinematógrafo ou fotografía cando se converteu en cine
Pero non foi así cando nove meses despois realizouse a primeira presentación pública no Lle Grand Café de París. O público gritaba cando vían chegar o tren á estación da "Ciotat". Era a impresión ao ver que o tren xigante viña na pantalla cara a cara!
A partir de aí coñecemos os éxitos... engadir son, cinemascope, dolby, THX, etc. Pero como empezou toda a historia? Una aposta abriu a historia do cine. Leland Stanford, ex gobernador de California, fundador da universidade do mesmo nome, fixo una aposta. Stanford era un cabaleiro que cre que hai un momento no que o cabalo que vai a trotar non toca terra. Paira aclarar o debate, contratou a Eadweard Muybridge e ofreceu o seu cabalo favorito Occident paira ensaiar. Mudbridge, no percorrido do cabalo, colocou 12 cámaras transversais e outras pantallas brancas alén. Entre a cámara e a pantalla colocáronse finos fíos, e ao pasar o cabalo tiraba delas e cada cámara sacaba una foto. Así se confirma que hai un momento no que o cabalo non toca o chan.
Pero Muybridge non quedou aí. En outubro de 1878 publicou as súas fotografías na revista Scientific American e en 1879 móntaas nun disco estroboscópico e ilumina cunha 'lanterna máxica', inventada por Kirscher. A permanencia das imaxes na retina fixo que o cabalo se vise en movemento paira a sorpresa de todos. A súa obra foi a base do cine, xa que era a primeira vez que o movemento lixeiro descompúñase na secuencia fotográfica.
Muybridge realizou centos de investigacións e comezou a impartir conferencias en Europa. Así, G.V. O francés Marey inventou a ferramenta paira sacar fotos consecutivas e chamouna pistola fotográfica.
Naquela época, Thomas Alva Edison escoitou una conferencia de Muybridge e pensou que a fotografía con movemento podía ter futuro. En 1988 tentou gravar fotos en cilindros similares aos de cera utilizados paira realizar gravacións fonográficas. W. O seu compañeiro Dickson deu un paso máis cando empezou a utilizar películas de celuloide creadas por George Eastman. O celuloide era duro pero flexible e podíase gardar en rolos longos. Eles mesmos inventaron a película de 35 mm e o sistema dental co que tiran adiante as películas (que seguimos utilizando na actualidade). A vantaxe foi grande xa que se necesitaban moitas fotos paira conseguir o movemento. O dispositivo paira a realización das películas denominouse quinetógrafo e proxectáronse películas de 15 segundos. Con todo, pensando que as fotografías que tiñan movemento terían pouco éxito, a ferramenta creada paira ver as fotos, o quinetoscopio, non era adecuada paira mostrar as imaxes en público, é dicir, as imaxes non se proxectaban en pantalla. O quinetoscopio, publicado en abril de 1894, tiña un espazo reservado paira una soa persoa.
Edison vía tan pouco futuro á quinetoscopia que tampouco solicitara dereitos de autor paira Europa. E baseándose na máquina de Edison, os irmáns Louis e Auguste Lumière desenvolveron una ferramenta que incluía una cámara e un proxector portátil ao mesmo tempo: o cinematógrafo.
O cinematógrafo utilizaba a banda flexible desenvolvida por Edison e Dickson e, segundo a patente dos irmáns Lumière, era "una ferramenta paira realizar e mostrar impresións cronofotográficas". Foi presentada por primeira vez fai 106 anos, o 22 de marzo de 1985.
O 28 de decembro de 1895, no soto do Lle Grand Café do Boulevard dos Capuchinos de París, proxectáronse 10 curtametraxes, que non chegaban aos 20 minutos de duración. Estaban compostas de imaxes cotiás: Saída de traballadores da fábrica da familia Lumière, chegada do tren á estación de tren da Ciotat antes mencionada, etc. Trátase das primeiras curtametraxes que se proxectaron publicamente pagando a entrada, e pódese dicir que o cine de hoxe en día empezou entón.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
