Recoñecementos: Son realmente necesarios?
Sen demasiado medo a equivocarse, poderiamos dicir que as mulleres ven con bastante bos ollos o recoñecemento anual ou a inspección sanitaria, porque están convencidas de que afloran moitos problemas. Con todo, non poderiamos dicir o mesmo dos homes, aínda que nesas afirmacións previas as excepcións estean por dúas caras.
Durante anos considerouse, sen ningunha dúbida, que a inspección anual é recomendable paira a vixilancia da saúde, do mesmo xeito que a limpeza dental ou a vacinación anti-sarampión. Pero paira a maioría de nós, no cine só era algo que facían os americanos. Cando uno de nós ía ao médico pedindo un recoñecemento, o médico non o vía con bos ollos. Si non o botaba fóra da súa consulta, condena.
En Estados Unidos, tras a segunda guerra mundial, pensaban que a ciencia era capaz de solucionar calquera cousa. E neste ambiente púxose a idea da revisión anual. Á chegada da década dos 60, o feito de que as análises de sangue puidésense realizar por computador supuxo que se realizasen 20 co que antes custaba unha única análise. A maioría eran inútiles, pero como se podían facer facíanse.
Por outra banda, non é coincidencia que nesta mesma época refórcense tamén as inspeccións periódicas dos coches. Si un automóbil sobrevive ao inspeccionar ou revisar periodicamente, non ocorrería o mesmo cos seres humanos?
Desde entón as cousas non ven tan claras, e ouviuse falar das desvantaxes e desvantaxes destes recoñecementos periódicos e da súa importancia sobre todos os beneficios e beneficios. Na actualidade, a pesar da escaseza de médicos que descartan totalmente os exames físicos, moitos consideran que as probas obrigatorias son só unhas poucas e non anuais. Nun punto concéntrase a falta de acordo máis importante da actualidade: con que frecuencia debe acudir una persoa ao médico por rutina (h.d. sen enfermidade clara algunha, para que lle faga un recoñecemento dos mesmos?
As opinións son de todos os gustos, pero algúns modelos empezaron a imporse e o plan máis recomendado sería a idade 18-35 cada 4 anos, 36-45 cada 3 anos, 46-55 cada 2 anos, máis de 55 anos cada ano ou por prescrición médica.
Ademais de reducir a frecuencia dos recoñecementos médicos, cada vez son máis os médicos que seleccionan as probas a realizar. Antes víase correctamente a necesidade de utilizar ferramentas e ciencias avanzadas paira levar a cabo una medicamento preventivo adecuada. E iso non é certo, ou non é una verdade obrigatoria. Os mellores estudos son os máis simples. Os electrocardiogramas, probas complexas de esforzo, scanners e outros equipos sofisticados non son necesarios en recoñecementos rutineiros.
Segundo os últimos criterios, catro son as enfermidades que se poden detectar no estudo básico. Con todo, este plan proponse paira persoas sas que non teñen ningún factor de risco especial. Se existen factores que superan a media (por exemplo, tensión moi alta) é posible que o médico desexe realizar algunha proba concreta con maior frecuencia.
- Nas mulleres, o cancro de pescozo de útero pódese detectar mediante unha citología. Esta sinxela proba salvou a vida de centos de miles de mulleres nos últimos anos. Seguindo una regra dada en 1976, tras dous anos consecutivos de citologías con resultados normais, una muller debería repetir a proba cada 3 anos até cumprir os 35 anos; posteriormente cada 5 anos e una vez transcorridos 60 anos, se todas as probas anteriores son normais. A hipertensión é una das enfermidades que habería que controlar de forma periódica polos efectos que pode derivar de non ser intervida e tratada a tempo. Se una persoa ten tensión normal bastará con controlala cada 2 anos e cada ano a partir dos 50. O cancro intestinal destaca por medio de hemorraxias. Comprobar a presenza de sangue nas feces pódenos dar a sensación de cancro de colon. Estes exames deberían iniciarse aos 40 anos e repetirse anualmente a partir dos 50 anos.
- O cancro de mama é un cancro que se pode detectar en moitas ocasións no exame físico e que debería facerse a todas as mulleres anualmente. Pero este non é o mellor camiño paira a prevención. Dado que entre o 80 e o 90% dos comestibles que aparecen nas mamas son tocados por primeira vez polas propias mulleres, una vez ao mes a muller debería revisar os seus peitos (especialmente cando acaba de ter a regra). Segundo os expertos, con esta sinxela autoestrada diagnostícanse e salvan 7 de cada 100 casos de cancro de mama. O estudo anual aumenta as probabilidades se en devandito estudo realízase una mamografía (é dicir, un estudo dos peitos por raios X). Por iso, a Asociación de Cancro de América recomenda ás mulleres de entre 50 e 49 anos a realización dunha mamografía anual ou bianual e a súa repetición anual a partir dos 50 anos. Non hai que esquecer que o cancro de mama é o risco máis frecuente de morte en mulleres de 35 a 74 anos.
Revisión física anual en medicamento preventivo, h.d. retírache para sempre e a seguinte área de análise non é o procedemento máis adecuado. Pero hai moitos médicos que queren ver aos seus pacientes, aínda que só unha vez ao ano, e aproveitan estas posibilidades paira manter e acelerar a relación médico-enfermo. Tamén se sabe que os médicos se interesan máis polo paciente que coñecen, aínda que teoricamente é o mesmo paira todos.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
