Teclados torpes
Segundo os criterios mecanográficos, co dedo máis pequeno, que non ten ningunha forza, pulsamos a tecla A de bordo. Afixémonos ao final, pero despois de moito tempo de torpeza.
Por suposto, nas máquinas de escribir de outrora, as teclas debían ser comprimidas con forza. Once comerías presionando A ou Q co dedo máis pequeno da man esquerda.
As vocais son máis utilizadas que as consonantes e, como vimos, A está separada no extremo esquerdo e, ademais, atópanse na liña superior do teclado E, Ou, I e Ou. En lugar de colocalos cerca, por tanto, están afastados, e ademais hai que pulsar Ou co cuarto dedo, o perezoso.
No deseño de teclado actual, as letras non están situadas paira cubrir as necesidades do uso. Cando se realizou este deseño, a facilidade de redacción non era una prioridade. En consecuencia, o computador terá todos os megaherres que queira e realiza as súas operacións a toda velocidade, pero cos dedos seguiremos escribindo nun teclado torpe. Chegamos a arranxar bastante sobre a práctica da actividade, e hai quen toma a talla, pero ata que a posición de cada letra insérese ben na memoria temos bastante traballo.
Se empezamos a pensar como organizar as letras na clave, analizaremos a frecuencia de uso de cada tecla e poriámolas en función diso. Os máis utilizados na segunda fila, na liña na que colocamos os dedos ao arrincar, e ao centro, o máis cerca posible do índice. Os que menos usamos, ao bordo, no territorio do dedo pequeno e do inútil.
E cales son as letras máis utilizadas? Aínda que varían dunha lingua a outra, existen algunhas similitudes.
En eúscaro, inglés, francés e castelán A e E son moi utilizados, pero nos teclados teñen espazo marxinal. Paira escribir en eúscaro utilizamos principalmente dous tipos de teclados. O utilizado en inglés e castelán, por unha banda, coñecido como QWERTY, xa que son as seis primeiras letras da liña superior. Doutra banda, utilízase una adaptación a partir deste QWERTY nos claviers baixo influencia francesa. Esta variante denomínase AZERTY e está adaptada ás linguas que utilizan gran cantidade de acentos.
En consecuencia, que criterio seguiuse paira organizar as letras no teclado? Pois aínda que pareza mentira, tívose en conta a frecuencia coa que se utiliza cada letra, pero non paira facilitar a escritura, senón paira afastar as teclas das letras. Isto ocorreu na época das máquinas de escribir e as súas consecuencias chegaron aos teclados dos computadores.
Evolución e teclados
O científico e divulgador Stephen Jay Gould dedicou tamén un oco nos seus escritos á peculiar organización de teclados de máquinas e computadores. Comparou a evolución do teclado coas curiosidades que se producen na evolución biolóxica. Segundo Gould, os complexos e curiosos carreiros da historia fan que o deseño da maioría dos organismos e ecosistemas non sexa o mellor posible. É máis, estes erros de deseño son, ao seu xuízo, o síntoma máis claro de que a evolución se produciu, xa que se se empeza a producir de cero produciríanse deseños sen erros.
En 1714 o enxeñeiro británico Henry Mill realiza a patente da primeira máquina de escribir. Pero non está claro si chegou a construír a mesma máquina. O italiano Pellegrino Turri si construíu una máquina de escribir en 1808. A continuación, varios inventores fixeron o seu prototipo, pero o éxito foi o creado polo estadounidense Christopher Sholes.
A máquina creada por Sholes na década de 1860 golpeaba o papel por baixo. As teclas estaban ordenadas alfabeticamente e nunha soa liña longa. Ao tentar escribir rápido, as letras se trababan entre si. Cando a primeira letra que se pulsaba estaba en papel e volvía ao seu lugar, a segunda letra golpeaba e de novo a primeira letra facíase en papel. Por tanto, o SOL quixese escribir con présas e o EVE podería ser o resultado.
Paira solucionar o problema, Sholes organizou as letras en tres filas, ordenadas alfabeticamente, pero as letras se trababan igual. Así pois, o inventor tomou dúas medidas. En primeiro lugar, decidiu que as letras debían golpear o papel pola parte dianteira, de maneira que vía rapidamente os erros. Posteriormente, paira evitar atascos, decidiu cambiar a organización das letras.
Sholes analizou cales eran as letras máis usadas en inglés e, segundo el, comezou a afastarse. Tratábase de atascar as teclas o menos posible, polo que se preparou una ferramenta que ía escribir máis lentamente, xa que o exceso de velocidade provocaba conxestión. Sholes pasou seis anos facendo probas, cambios e melloras coa súa máquina até o seu resultado final.
A pesar dos cambios realizados no teclado ordenado alfabeticamente no punto de partida, aínda é posible detectar esta orixe, por exemplo na segunda liña: DFGHJKL. Entre as modificacións levadas a cabo cabe destacar una delas de carácter comercial. A razón de pór a letra R na liña superior tivo pouco que ver coa orde alfabética, a frecuencia de uso ou o risco de atragantamiento. Os vendedores, paira demostrar o funcionamento da máquina de escribir, adoitaban escribir TYPE WRITER (máquina de escribir), e todas as letras necesarias paira iso estaban na liña superior, excepto R, polo que, como apoio a esta tarefa, decidiron subir a letra R á liña superior. Así, os vendedores escribían o exemplo de forma rápida e sinxela ante o comprador.
A máquina de Sholes tivo una gran competencia no século XX. Nas primeiras décadas do século XX. Lanzáronse varios tipos de máquinas, pero a de Sholes estaba bastante ben preparada paira a competición: ofrecía papel en cilindros, cintas impregnadas de tinta e, o que foi moi importante, nas escolas de mecanografía comezáronse a ensinar nos teclados QWERTY.
Dvorak, mellor perdedor
En 1932, August Dvora, profesor de Pedagoxía, editou un teclado que solucionaría os erros de QWERTY. Investigou a mecanografía, a fisiología da man, a frecuencia de uso das letras, a súa localización, e tendo en conta todo iso, deseñou a organización das letras paira escribir en inglés paira o teclado da súa máquina de escribir. O teclado DSK (Dvorak Simplified Keyboard) era excelente, estudábase inmediatamente e permitía o seu uso a alta velocidade. Desde entón todas as marcas de velocidade mecanográfica realizáronse con teclados Dvorak.
Algúns expertos aseguran que aprender a usar o teclado Dvorak paira alguén que empeza por cero é 20 veces máis fácil e que nos teclados QWERTY cométese o dobre de erros. Pero paira cando Dvorak apareceu no mercado no que QWERTY era líder, nas empresas utilizábase QWERTY, nas escolas de mecanografía ensinábase QWERTY, e as empresas rivais tamén apoiaban a organización QWERTY do teclado paira vender máquinas de escribir. Ademais, era una época de crise en EE.UU., e non estaba en condicións de tirar vellas máquinas de escribir e empezar a comprar novas.
Durante a Segunda Guerra Mundial, os militares viron que Dvorak era un sistema mellor e realizaron una campaña ao seu favor, pero QWERTY xa fixera camiño, xa se converteu nun estándar e Dvorak volveu quedar á sombra. Nos anos 70 resucitou o interese polo teclado de Dvorak. En varias revistas publicáronse artigos nos que se mostraban as vantaxes deste sistema fronte a QWERTY, e a empresa de escritoras Smith-Coroa ofreceu no seu catálogo as máquinas do sistema Dvorak. Pero a derrota foi total e apenas venderon exemplares. August Dvorak morreu en 1975, completamente atormentado e incapaz de comprender o fracaso do seu brillante sistema.
Opción de computadores
Cando en 1980 IBM lanzou ao mercado o Persoal Computer (PC), o teclado viña preparado co sistema QWERTY. O computador Apple IIe viña preparado coa posibilidade de que Dvorak utilizase o sistema, pero Apple non dixo a ninguén como facelo. Á chegada de Apple IIc, os usuarios podían optar polos dous sistemas de teclado, podendo utilizar QWERTY, pero tamén Dvorak. Pero poucos compradores coñecían o sistema Dvorak e paira a maioría deles pasou desapercibido. Microsoft Dvorak comezou a ofrecer a posibilidade de utilizar o teclado en sistemas anteriores a Windows. Actualmente todos os computadores do sistema Windows teñen esta opción.
Se queremos utilizar o teclado Dvorak de Windows, debemos facer o seguinte. Pica nos seguintes apartados: Configuración Panel de control Teclado Idiomas Propiedades. Alí, seleccionará os chamado Estados Unidos-Dvorak e o teclado funcionará neste sistema. Iso si, paira evitar confusións, convén pór no teclado una nova posición de letras cuns adhesivos.
A configuración Dvorak do teclado tamén se pode establecer no sistema Linux. Porque hoxe en día podemos configurar as teclas como queiramos e dar a cada tecla a función que queiramos. Na contorna gráfica cámbiase a configuración do teclado mediante a orde Xmodmap e na cónsola coa orde Loadkeys.
Grazas a estas opcións, nos últimos anos Dvorak está a elixir o teclado paira varios usuarios, pero a superioridade do teclado torpe, o qwerty, é total e polo momento case imposible de escapar.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
