Modu ezberdin askotara aurkezten zaigu: soja-hazia, soja-alea, soja-olioa, soja-lezitina, etab. Guztiek osagai berberak badituzte ere osagai horien kantitatean dago ezberdintasuna, guztietan aberatsena soja-alea izanik. Azken hau erabiltzen da nagusiki janari industrialen ekoizpenerako lehengai gisa, bere propietate teknologiko eta nutritiboak oso egokitzat hartzen direlako.
Soja-alearen % 35-40 inguru proteina da. Gainera gainerako lekek ez bezala, sufredun aminoazido (metionina, zisteina) kantitate handiak ditu, gure gorputzarentzat proteina osoa kontsideratu ahal izateko adina.
Sojaren % 20, berriz, koipeek osatzen dute. Soja-olioak esaterako giza gorputzarentzat esentzialak diren gantz-azido poliasegabeak ditu, azido linoleikoa eta linolenikoa, horregatik odoleko kolesterol-maila gutxitzeko propietatea du.
Karbohidratoak ere % 20 suposatzen dute eta gehienbat oligosakaridoak dira, nahiko zuntz eta almidoi-kantitate txiki bat eskainiz.
Soja-aleak dituen gatz mineralak, berriz, burdina (15,7 mg/100 g; haragiak baino bost aldiz gehiago), kaltzioa, fosforoa, potasioa eta magnesioa dira. Ez du ia sodiorik, beraz, oso gomendagarria da bihotz- edo tentsio-arazoak dituztenentzat.
Bitaminei dagokienez, B taldekoak ditu ugari: B1, B2 eta B6, baita E bitamina ere.
Bestalde, sojak ere baditu azkenaldian zenbait janaritan (landare-jatorrikoetan batik bat) aurkitzen ari diren elementu fitokimikoak. Hauek ez dira zehazki elikagai kontsideratzen, baina zenbait gaixotasun eta asalduratan babesle gisa funtzionatzen dute. Sojaren kasuan hauek dira nagusiak:
Arrazoi horiengatik guztiengatik, pixkanaka gure dietan soja sartzea gomendatuko genuke. Aberatsena soja-alea denez, beste edozein lekaren antzera astean behin edo hamabostero platerkada bat jatea onuragarria genuke.