Enfermidades sexuais: aquí aínda
Vergoña, medo, ignorancia... son palabras coas que algúns asocian enfermidades sexuais. Arantxa Arrillaga Arrizabalaga, con todo, utiliza moito máis as palabras de prevención, tratamento e progreso ao tratar o tema. Arrillaga é un dos responsables do Plan de Sida e Infeccións de Transmisión Sexual de Osakidetza, e aínda que fala sen pánico, entende que algúns teñen medo ao tema. Na súa opinión, aínda hai tarefas neste ámbito.
De feito, aínda que os datos das novas infeccións por VIH estabilizáronse, nos últimos anos as infeccións por outras enfermidades de orixe sexual aumentaron considerablemente. Isto demostra que a situación non é relaxante. Con todo, segundo a sexóloga Aitziber Estonba Mintxero, poucas persoas manifestan publicamente a súa preocupación por estas enfermidades, nin sequera ante a experta. "Paira moitos segue sendo un tabú ou un tema difícil de falar".
En Osakidetza desde fai 17 anos comezáronse a recoller de forma sistemática os datos dos enfermos de sida e as novas infeccións por VIH. Isto permite analizar a evolución da sida e as infeccións por VIH. Así, obsérvase que é o primeiro ano de recollida de datos no que se producen as maiores infeccións de VIH en 1997. De feito, rexistraron 229 casos. Desde entón, a pesar das pequenas fluctuaciones que se produciron ao longo dos anos, o 2013 foi o ano no que se rexistraron menos casos: 143 novas infeccións.
Arrillaga explicou que tan importante como coñecer o número de casos é coñecer como se produciron as infeccións, o que lles permite saber onde deben prestar especial atención e como deben actuar na prevención. De feito, ademais do traballo epidemiolóxico, realizan plans de prevención dentro do Plan de Sida e Infeccións de Transmisión Sexual de Osakidetza, e tamén traballan no ámbito clínico, xa que se encarga de coordinar o traballo que se realiza nas unidades de enfermidades infecciosas dos hospitais.
Por tanto, vendo a tendencia dos últimos anos, Arrillaga cre que teñen motivos paira pensar que van "polo bo camiño", "parece que as planificacións son adecuadas e que a información chega aos destinatarios", subliñou. E ao dicir isto, refírese a infeccións por VIH: "E é que, aínda que rexistramos tamén casos de sida, esta información non é tan representativa, xa que desde o desenvolvemento dos tratamentos antirretrovirais reducíronse considerablemente os casos".
Pola contra, considerou de gran interese outro dato, o medio de transmisión do virus, xa que a súa evolución foi "moi significativa", segundo Arrillaga: "Nos primeiros anos, até finais da década de 1990, a transmisión do virus asociábase a xiringas de inxección de drogas. Aos poucos, as relacións sexuais convertéronse na principal vía de transmisión do virus e hoxe en día, en nove de cada 10 casos, é a vía de transmisión do virus".
Nos últimos anos, ademais, asóciase de forma significativa a determinadas prácticas: "a maioría dos novos infectados son homes que tiveron relacións sexuais con homes". En concreto, en 2012 o 56% das novas infeccións debéronse a esta causa, o mesmo que ocorreu o ano pasado. Segundo Arrillaga, esta incidencia é desproporcionada, xa que as persoas que teñen esta práctica son moito menos que a metade das que teñen relacións sexuais. "Por iso nestes momentos preocúpanos especialmente".
Datos, conclusións e medidas
Ademais, Arrillaga advirte que en leste mesmo grupo están a darse outras infeccións, sobre todo sífilis e gonorrea. Ambas son producidas por bacterias (a primeira é causada pola bacteria Treponema pallidum e a segunda por Neisseria gonorroheae), que se curan con facilidade mediante antibióticos e o preservativo é eficaz paira evitar a contaminación. Con todo, si non se tratan, trátase de enfermidades graves que, ademais, son facilmente transmisibles por vía sexual sen medidas preventivas.
Segundo Arrillaga, tanto a sífilis como o gonorrea aumentaron tanto entre estas persoas, pon de manifesto a existencia de lagoas. Xunto a iso, os datos mostran outras pinceladas: "Existen tres consultas específicas de enfermidades por vía sexual, una en cada territorio. Paira facilitar o seu achegamento, atenden directamente aos pacientes, é dicir, non teñen que acudir ao médico de cabeceira. Ademais, son anónimos, é dicir, non se rexistran en Osakidetza. Agora tamén está a cambiar".
A situación legal das persoas inmigrantes, a informatización das consultas e outros factores están a dificultar o acceso das persoas que o necesitan a estas consultas especiais. Con todo, como seguen sendo de acceso directo e anónimos, Arrillaga contou que fan traballo de sentinelas. "Isto permítenos coñecer a evolución que están a experimentar as enfermidades sexuais, tanto cuantitativamente, é dicir, tanto cualitativa como cualitativamente, as características dos pacientes. Daquela estes datos sonnos moi útiles paira adaptar os plans".
De momento, os datos parecen "preocupantes" a Arrillaga: Desde o ano 2002 os casos de sífilis van en aumento, e a tendencia é a mesma nos casos de gonorrea, a partir do ano 2005, e ademais o 74% destes casos de sífilis e o 43% dos casos de gonorrea foron en homes que tiveron sexo con homes.
Arrillaga recoñeceu que non foi fácil dirixir actuacións específicas a este colectivo polo "risco de estigmatización". Por exemplo, a ONG tomárono con receo. Arrillaga falou claramente: "É difícil difundir nos medios xerais una campaña dirixida especificamente a un grupo."
Por iso, indica que desde a administración sempre actuaron con moita prudencia, aínda que nos últimos anos son a propias ONG as que solicitaron medidas específicas, xa que a situación é realmente preocupante. Así, no inverno de 2011, Osakidetza puxo en marcha una campaña de prevención da transmisión do VIH e outras infeccións por vía sexual dirixida a homes que teñen relacións sexuais con homes. "Non pechar os ollos ante a SIDA. A lema da campaña foi "De home a home, utiliza o preservativo" e púxose en marcha una consulta on-line dirixida a este colectivo. Esta consulta segue en marcha e nela, ademais de recibir información e resolver dúbidas, poden acudir ás análises do VIH e sífilis.
Éxito test rápido
Á marxe desta campaña especial, Arrillaga destaca entre os programas de prevención derivados do Plan de Sida e Infeccións de Transmisión Sexual de Osakidetza, o test rápido que se realiza nas farmacias, que está a dar moi bos resultados.
Con esta iniciativa, Osakidetza foi pioneira en toda Europa. O servizo préstase en 46 farmacias dos tres territorios da Comunidade Autónoma do País Vasco, con características especiais: Detecta VIH e sífilis, é anónima e o resultado recíbese en 15 minutos.
Arrillaga dá máis detalles: "En 2009 comezamos a ofrecer test rápidos en farmacias, polo que levamos 5 anos. Ao principio só faciamos a proba do VIH, pero a partir de 2011 tamén ofrecemos a de sífilis aos homes que tiveron sexo con homes. Paira facer de VIH hai que pagar 5 euros, que é o custo do test, pero debido á inquietude que xera a sífilis ofréceselles gratuitamente o test da sífilis".
Tras cinco anos, Arrillaga valora "moi positivamente": "Durante este período, 14.000 persoas realizaron o test en farmacias, á vez que recibiron información e consellos preventivos de profesionais especialmente preparados paira iso". De feito, aos que van realizar o test tómanselles unhas pingas de sangue por un dedo paira realizar a análise. Paira saber o resultado hai que esperar 15 minutos e durante ese tempo a farmacéutica mantén una conversación con eles paira aclarar as súas inquietudes e asesorarlles. Paira iso, os farmacéuticos reciben una formación tanto práctica como teórica.
A fiabilidade do test é moi alta, similar á análise de sangue convencional. Se o resultado é negativo, o 100% asegura que non ten infección por VIH. "Por tanto, a persoa analizada pode ir tranquila si pasaron 3 meses desde que tivo risco de infección, xa que os anticorpos non se detectan ata que foron infectados e pasaron unhas semanas", precisou Arrillaga.
Pola contra, si é positivo hai que confirmalo xa que a fiabilidade é do 99,7%. "Como existe un pequeno risco de falso positivo, desde a farmacia transfírese ao centro de referencia á persoa que deu o resultado positivo. No centro de referencia atenden a esta persoa canto antes e danlle o resultado definitivo o mesmo día ou o seguinte".
Dos 14.000 tests realizados, un 0,9% deron positivo. Dos que foron a realizar o test, o 72% son homes, cunha idade media de 36,6 anos. A principal práctica de risco que lles levou a realizar o test é a penetración vaginal (53%), seguida pola penetración anal e a felación (10%) e o cunnilingus (4%). Un 21% acudiu á farmacia despois de practicar outras actividades e só un 1% non sabe ou non contesta. A principal razón paira realizar o test en farmacia é a rapidez paira o 42%, a accesibilidade paira o 35% e o anonimato paira o 11%. Arrillaga ten claro: "O sistema funciona moi ben".
De saber a xogar
Outras campañas de prevención de enfermidades sexuais están dirixidas a mozas. Segundo Arrillaga, é un grupo especial, porque é natural arriscarse e sentirse inofensivo. "Os adultos moitas veces ignoramos o risco, pero a esa idade, entre a información e o comportamento, os factores psicosociais teñen una gran influencia".
As enquisas confirman o devandito por Arrillaga. De feito, segundo o último informe publicado polo Observatorio Vasco da Mocidade, 59.000 mozas de 15 a 29 anos de Euskadi tiveron algunha relación de sexo perigoso no ano anterior á entrevista (18% da mocidade).
Por iso, a Arrillaga parécelle importante non só informar senón tamén traballar as habilidades sociais e as competencias emocionais. Con este obxectivo, en colaboración co Departamento de Educación, teñen un programa específico nas escolas paira previr as enfermidades sexuais e os embarazos non desexados e un programa de educación sexual a través de Internet no portal Sexumuxu.
Doutra banda, xunto aos do Plan de Osakidetza, moitos outros profesionais están a traballar neste campo. Una delas é a sexóloga Aitziber Estonba. O labor de Estonba consiste en resolver as dúbidas e inquietudes da xente ao redor da sexualidade e axudar a calquera persoa maior de 16 anos na oficina de asesoramento sexual de Zarautz.
Segundo Estonba, á xente cústalle moito falar e preguntar sobre estes temas, por iso dálle especial importancia a crear un clima de confianza entre o usuario do servizo e o asesor, e esfórzase niso.
Con todo, recoñece que na oficina reciben poucas preguntas ou consultas sobre enfermidades sexuais. A maioría dos usuarios son novos de 16 a 18 anos e están moi mesturados. "Sofren un gran bombardeo informativo, pero non son capaces de comprender e interiorizar esa información e teñen unha chea de falsas crenzas".
Ademais, lembrou que estes mozos non coñeceron os anos máis duros da sida, o que supuxo nalgúns casos a subestimación do risco de contaxio do VIH. "Consideran a SIDA como una enfermidade crónica e menos grave, e parécelles afastada, xa que nin sequera os enfermos de SIDA son destacados. Por tanto, consideran menos necesario adoptar medidas de protección".
Estonba cre que tamén teñen pouca información sobre a sífilis e a gonorrea: "Pensan XVIII. Son enfermidades do século XX e non se dan conta de que son tamén actuais e que se están estendendo". Segundo Estonba, estas despreocupacións e carencias informativas son máis frecuentes entre quen teñen relacións sexuais heterosexuais que entre os homes que se relacionan cos homes. "As persoas con prácticas homosexuais son máis conscientes do risco de contaxio e, ademais, están mellor informadas e falan máis entre si sobre estes temas".
Estonba cre que é imprescindible recibir educación sexual, pero non só na mocidade, senón tamén en base ao medo. Se non, as relacións sexuais relaciónanse co medo e as enfermidades, cando son pracer, desexo, compartir, amor...
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
