Memoria Ampliada de Computadores
Memoria ordinaria
Os programas executados baixo o Sistema Operativo DOUS execútanse nos primeiros 640 Kb da Memoria Principal. Esta parte da memoria denomínase Memoria Ordinaria ou Convencional. Canto maior sexa a memoria normal, máis espazo teremos as nosas aplicacións (tratamentos de texto, programas de debuxo, bases de datos, programas paira gráficos, etc.) paira a súa utilización.
Pero vexamos como se distribúen eses 640 Kb, as posicións máis baixas da memoria segundo a figura 1 están reservadas paira o Vector Ruptura, o “Buffer” de Comunicación e o Buffer do Disco. A continuación e cara arriba atópase o núcleo do sistema operativo DOUS e os posibles Programas Residentes. É a parte de memo que pode ser utilizada pola aplicación do usuario, desde a posición do último programa residente até os 640 Kb da memoria.
A parte do memorial que vai desde o punto de finalización da Memoria Ordinaria até 1.024 Kb denomínase Memoria Superior e contén ROM BIOS, Memoria ROM paira o arranque e Memoria de vídeo.
Microprocesador de computadores e memoria
Estes límites dependen do tipo de computador, en concreto do microprocesador que dispoñan. O tres ordenadores que analizaremos neste artigo son: Con microprocesadores 8086/8088, 80286 e 80386. Ver táboa 1.
A memoria máxima que pode direccionar cada procesador aparece na columna central: 1, 16 e 4.096 Mb. O tres tipos de computadores poden utilizar a Memoria Estendida de 32 Mb, pero deste tipo de memo falaremos noutro artigo.
| Procesador | Roscas de bus | Memoria domiciliable | (Mb) | Memoria Ampliada | Memoria Estendida |
8086/80888028680386 |
202432 |
220=1.024 Kb224=16.384 |
1164.096 |
-15 Mb4.096 |
32Mb32Mb32Mb |
Computador 8086/8088
Este microprocesador de computadores coñecidos como PC e PC-XT ten un bus de direccións de 20 bits e a memoria máxima que pode direccionar é de 1024 Kb. A figura 1 anterior mostra o mapa memorial deste tipo de computadores.
Computador 80286
Este microprocesador ten un bus de direccións de 24 bits e una memoria máxima que pode direccionar de 16 Mb. V Figura . Comparando coa figura 1, podemos observar que a estrutura inicial (é dicir, a da memoria normal) é a mesma que a da Memoria Superior, a diferenza reside neses 15 Mb que están por encima dos primeiros megas e esta parte do memo é a coñecida como Memoria Ampliada.
Os primeiros 64 Kb de memoria ampliada conforman a Memoria Alta. Esta parte de memori ten un uso moi especial: Parte do núcleo do Sistema Operativo pode ser trasladado si deséxase liberar parte da memoria ordinaria. A parte da memoria ordinaria que se libera a través deste procedemento é función da versión do Sistema Operativo. (Ver táboa 2)
As versións baixas do sistema operativo MS-DOUS non teñen acceso á Memoria Alta, mentres que as versións superiores á quinta admiten situar parte do núcleo na Memoria Alta. No caso de que o Sistema Operativo MS-DOUS 5.0 tivese que estar completo na memoria ordinaria, podería abarcar uns 62 Kb, pero se o núcleo do sistema enviásese á Memoria Alta, só abarcará 17 Kb, polo que as aplicacións do usuario poderán utilizar máis memoria.
Outra característica importante é a localización do Bufer do disco. Como é sabido, os buffers xéranse a través do ficheiro CONFIG.SYS e, salvo indicación en contrario, sitúanse na memoria normal. Pero tal e como se dixo recentemente, tamén se poden enviar a Memoria Garaia, liberando o espazo correspondente da memoria ordinaria. A capacidade da Memoria Alta (64 Kb) é limitada e si parte do Sistema Operativo está presente, o espazo dispoñible paira o buffer é menor. Si ao crear os buffer supérase o espazo libre na Memoria Alta, todos os buffers levan á Memoria Normal. Por exemplo, si trabállase co sistema operativo MS-DOUS 5.0 recoméndase non utilizar máis de 28 buffer.
Sistema> MS-DOUS 3.3MS-DOUS 4.01MS-DOUS 5.0MS-DOUS 5.0(parte da SEen a Supermemoria)Número de
datos54.89665.87262.36817.056
Ordenador tipo 80386
En ordenadores tipo 80286 pódense cargar gran parte de DOUS e buffer en Memoria Alta. Nos computadores con microprocesadores 80386 e 80486 todo o indicado paira 286 é aplicable, ademais das seguintes vantaxes:
Hai programas que quedan na memoria ata que se executen e outros programas ou chamadas de novo executados polo usuario. Estes programas, coñecidos como Residentes, son de dous tipos: a) Controladores de dispositivos ou dispositivos que se instalan no ficheiro CONFIG.SYS mediante a orde DEVICE. Por exemplo, o controlador do rato. E b) Resto de programas residentes. Os executados polo usuario desde a liña de comandos ou os cargados a través do ficheiro AUTOEXEC.BAT.
Prográmalos Residencia Típicos son relativamente pequenos e como se pode ver no mapa memori da figura 1, acumúlanse na memoria normal (por encima do Sistema Operativo).
Segundo a figura 1, os primeiros 384 Kb (entre 640 Kb e 1024 Kb) da memoria ordinaria constitúen a Memoria Superior, onde se atopan os ROM necesarios, a memoria ROM paira o arranque e a Memoria de Vídeo. Con todo, estes programas non esgotan todos os 384 Kb da Memoria Superior e quedan libres os ocos, denominados UMB Upper Memory Block ou Bloques da Memoria Superior.
Os computadores con microprocesador 80386 poden utilizar estes Bloques Libres de Alta Memoria, dirixindo os Programas Residentes e aforrando así a memoria normal.
O Sistema Operativo MS-DOUS 5.0 paira a utilización dos Bloques da Alta Memoria ofrece as seguintes ferramentas: substitúe a orde DEVICE de carga de Programas Residentes (controladores) á orde DEVICE pola aprobación de DEVICEHIGH, e en calquera ficheiro de lotes paira Programas Residentes tipo b) pódese emitir a orde LOADHIGH. Se o programa que se quere levar á Alta Memoria mediante as ordes DEVICEHIGH e LOADHIGH non atopa espazo libre, automaticamente colócase na memoria normal.
O Sistema Operativo DR-DOUS 5.0, en competencia con MS-DÚAS, ofrece alternativas similares pero as prescricións son, neste caso, HIDEVICE e HILOAD.
En base ao exposto até o momento, podemos facer o seguinte resumo:
das vítimas
reformulaciones45 Kb
nuevasResidentes30 a 100 Kb |
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
