Até agora, as centrais maremotrices nas que se utilizan as mareas foron a única vía paira aproveitar a enerxía mariña. Con todo, os traballos de investigación permitiron o desenvolvemento de dous sistemas que aproveitan a enerxía das ondas. Aproveitando a enerxía da onda pódese aforrar até un 5% da enerxía mundial.
Tras varios anos de investigación, no Oeste noruegués construíronse dúas plantas piloto na beira do mar. A súa produción anual será de 3,5 millóns de kW.h. O prezo desta enerxía é comparable ao obtido co xerador de diésel.
En dúas plantas ven diferentes deseños e conceptos. Estes son:
Neste sistema, aproveitando a forza das ondas e canalizando as ondas, obtense un movemento oscilante vertical na masa de auga nunha cámara. As oscilacións desta masa xeran una corrente de aire alternativa que actúa sobre a turbina axial asociada a un alternador.
Este sistema está formado por unha caixa de formigón e una torre situada sobre elas. Así se forma una cámara. Sobre ela colócase a turbina.
A parte inferior está aberta á ondada baixo a auga. Ao introducir as ondas producen un efecto de pistón no interior da cámara. O aire comprimido move a turbina e cando a columna de auga descende, prodúcese a depresión e tómase aire paira volver moverse a turbina.
A turbina axial utilizada é do tipo WELES e mantén a dirección de xiro, aínda que a corrente de aire desprácese cara arriba ou cara abaixo. Desta forma, a corrente eléctrica que se xera non necesita de rectificación.
O movemento da auga no interior da cámara réxese pola forma das entradas submarinas. Obtense una amplitude constante, aínda que as ondas teñan distintas frecuencias de continuación ou amplitudes.
Cando a frecuencia das ondas exteriores é diferente, a oscilación da columna de auga interior é diferente. Por iso, o maior problema e inconveniente deste sistema radica no control da oscilación desta columna de auga.
Neste sistema, concentrando a forza das ondas nunha canle, sobe a auga a un barco, uns metros por encima do nivel do mar. Alí recóllese a enerxía potencial paira convertela en electricidade mediante unha turbina hidráulica.
A instalación está formada por dous elementos singulares. Por unha banda, o colector exterior concentra e abona a dirección de entrada das ondas e o efecto en diferentes frecuencias. Doutra banda, a canle converxente aumenta a altura das ondas que se dispersan cara ao interior.
Ademais destes dous elementos, requírese un depósito e una turbina hidráulica.
O colector exterior ten forma de ramal e a sección de canles diminúe lentamente.
Á súa vez, un muro que forma a canle cumpre a función de presa no depósito, acumulando auga que supera a súa altura.
Utilizando o colector nunha anchura de onda de 55 metros e subidos 3 metros por encima do nivel do mar, acumúlanse 11.000 m 3. Con todo, este sistema pódese utilizar en instalacións de 0,5 a 300 MW.
Débense medir as condicións dos distintos lugares e deseñar cada un deles a forma de colector e canle.