Incidencia normal de enfermidades Od en 1989
Segundo o Boletín Epidemiolóxico Semanal do Ministerio de Sanidade e Consumo, o número de enfermidades de declaración obrigatoria (ODS) en 1989 mantívose dentro do que pode considerarse como incidencia normal. Tres foron as enfermidades que superaron a barreira da normalidade: pneumonía, varicela e parotiditis.
Infeccións intestinais
No grupo de enfermidades infecciosas intestinais non hai cambios significativos respecto das cifras do ano pasado, senón de fijeza. No caso da febre tifoidea e paratifoidea, con todo, houbo un lixeiro aumento (6,02% de media) na maioría das Comunidades Autónomas. A excepción foi Cantabria, cun descenso do 75%. Tamén a disentería, nos anos 1987 e 1988, a un notable descenso, creceu lixeiramente en 1989 (6,65%), especialmente en Estremadura. Pola súa banda, as toxiinfecciones alimentarias non experimentaron ningún cambio respecto de 1988, alcanzándose os 44.954 casos anuais.
Infeccións respiratorias
O número de infeccións respiratorias agudas declaradas ao longo do ano foi de 14.055.850, o que supón un descenso do 5% respecto das cifras de 1988. En canto á gripe, os casos declarados (3.544.299) diminuíron un 23% respecto ao ano anterior. Os casos de pneumonía foron en aumento até 1988, pero en 1989 sufriron un descenso do 12,47%. O mesmo ocórrelle á tuberculose, que a partir de 1987 está a descender.
Enfermidades exantemáticas
O ano 1989 foi un ano epidémico paira o sarampión, con case 33.000 casos declarados. Con todo, en 1986, no ano epidémico anterior, a declaración foi moito máis alta (220.109 casos). Aínda que a rubeola descende, declaráronse 2.972 casos máis que en 1988. A varicela vai crecendo ano tras ano desde os anos 70 até chegar aos 512.426 casos en 1989, mentres a demanda descende por terceiro ano consecutivo.
Zoonosis
Destes ODG, só a febre exantemática mediterránea sufriu un auxe en 1989 (98 casos máis que o ano pasado); especialmente en Baleares, Castela-A Mancha, Estremadura e A Rioxa. O carbunco (137 casos), a brucelose (4.217) e a hidafidosis (620 casos) descenden, aínda que non de forma significativa, pero si de maneira que se mantén a tendencia.
Enfermidades de transmisión sexual (TSE)
En contra do que se podía imaxinar, o Boletín sinala que algúns TSE (como a sífilis ou a infección gonocócica) mostran una tendencia claramente decreciente no último quinquenio. Os casos do ano 1989 (1.809 e 18.348 respectivamente) mostran este descenso. Melilla é a única que aumentou a taxa de sífilis.
Outros
Os 1.636 casos de infección meningocócica declarada superan as cifras de 1988, aínda que se manteñen por baixo das taxas rexistradas a comezos do quinquenio.
Segundo o Centro Nacional de Epidemiología, as declaracións de hepatites mostran una tendencia descendente desde 1986, e neste sentido, os 23.051 casos declarados en 1989 representan un descenso do 8,79% respecto dos de 1988.
O mesmo ocorre coa febre reumática (3.533 casos en 1989), que descendeu en todas as comunidades autónomas excepto en Asturias (15,57%). En 1989 declaráronse 80.527 casos e 33.212 casos, respectivamente, ao tratarse dun ano epidémico paira a parotiditis e a cúpula.
Entre os ODG de baixa incidencia, o ano foi sen declarar ningún caso difteri. Pero a xuízo dos epidemiólogos non hai que pensar que esta enfermidade sexa eliminada, nin moito menos. Cabe destacar, doutra banda, a importante diminución do oftalmos neonatal e dos casos de sepsis medieval, así como a ausencia de casos de traquoma. Os casos de tétanos (aparentemente menos do suficiente) foron 56 máis. Só se declararon tres casos de cólera: uno declarado en Salamanca (e traído de Turquía) e outros dous en Sevilla.
Por último, en 1989 deuse por desaparecida a rabia, o tifus exantemático, a febre recorrente polos piollos, o soprado e a febre amarela (paira sempre?) mencionar.
FONTE:
Enfermidades de declaración obrigatoria. Centro Nacional de Epidemiología. Poboación utilizada: Proxeccións calculadas polo Ministerio de Sanidade e Consumo.
Paira ver ben a foto ir ao pdf).
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
