Numología (e VIN)

O estudo dos números non se realizou unicamente desde o punto de vista das Matemáticas ao longo da historia. A parte relixiosa e filosófica tamén levou ao home a estudar os números e as súas relacións. Un exemplo diso é Pitágoras: na súa crenza os números eran a base de todas as cousas; outro exemplo é Kabala (Kabalah, Qabalah, Cabbala ou Cabala): os hebraitarras asignábanlles un número ás letras e logo calculaban os números correspondentes a cada palabra e frase paira obter conclusións en función do resultado. As ideas que saíron do punto de vista relixioso-filosófico sobreviviron a todos os tempos da historia.

Na Idade Media, xunto á relixión oficial, desenvolveuse (ou eran) una (ou varias) relixión oculta. Iniciados, templarios, cabala, canteiros, Finis Terrae, Camiño de Santiago... Todas estas palabras son testemuñas desa relixión secreta. No camiño cara a Finis Terrae, ou cara a Santiago, ou cara ao extremo final da terra, é fácil atopar un exemplo importante da exploración relixiosa e filosófica dos números. J. G. En “A Ruta Sacra” de Atienza pódese ler o que hai sobre estas liñas sobre os números e o seu significado que se atopan baixo a igrexa románica de San Martín de Fromista.

Interior da igrexa de San Martín de Fromista.

Tras esta explicación, enumera por detrás os doce primeiros números relacionándoos coas diferentes partes do edificio. A continuación detállase o significado destes doce números e o seu reflexo no edificio, como non, J. G. Coa axuda de Atienza.

MAGNITUDE 12: Non só se presenta no esquema da estrutura cósmica básica, senón tamén na súa unión coa unidade, é dicir, como 13 ou mediante as súas múltiples formas. 52 capiteis (13 x 4) ofrecen un esquema simbólico da historia oculta do mundo e dos pasos concretos que o home terá que dar no proceso cara ao Descubrimento a través da Morte e o Renacemento posterior. Outros 26 capiteis exteriores (13 x 2) atópanse xunto ás 13 xanelas, das que a luz penetra na zona sacra.

MAGNITUDE 11 Dinos maldito e pecado. Por outra banda, é incompleta desde o punto de vista humano (10) e cósmico (12). Non atopamos o número 11 na igrexa de San Martín.

10 CIFRAS: É o número do todo; segundo o Cabal, o número do fluxo divino, o sinal do IO-Isis e a primeira letra do nome de Deus no alfabeto sacro dos hebranos. En San Martín, 10 son os tramos de columna dos lados interiores do templo, polo que o crente debe avanzar cara á luz que entra polas xanelas da ábsida. O número 10 sinala o camiño, cuberto por naves laterais até chegar á coroación da ábsida.

Uno dos 315 modillones da igrexa de San Martín.

Dise que o NUMERO 9 considerouse como a cifra do coñecemento supremo que leva á inmediatez do todo (10). E máis adiante, o número 9 de San Martín nos cumes do templo, 9 nos tellados, é dicir, 3 nas torres e lanterna, 3 nas ábsidas, 2 nos brazos da crucería e 1 na nave central. Neste punto, Atienza destaca que os tellados, do mesmo xeito que a Sabedoría, non se poden ver completos por baixo e que só se poden ver desde outra posición na súa totalidade.

Podemos ler que o NUMERO 8 está situado aos lados da lanterna, nos oito capiteis de paso ás ábsidas e en baséalas que separan as naves do templo. Entre outros significados, o 8a é a verticalidad do infinito (8 – ) e o 8 indica os catro elementos e a súa proxección cósmica.

Tellados de ábsida e lanterna decorados por modillones.

NUMERO 7: É a unión do cadrado (terrestre) e do triángulo (monte que se alza cara ao ceo) e chega ao crente polas 7 xanelas da ábsida. A letra ZAIN, sétima do alfabeto hebreo, é o símbolo cabalístico da Luz e a representación do ollo humano capaz de recibila. Son sete os estadios da felicidade islámica e sete os niveis internos e externos de San Martín. No interior atópanse, por exemplo, bases, alicerces, capiteis e baixos, arquerías transversais, capiteis superiores, arquerías de bóvedas e cúpula de lanterna.

O libro fai referencia ás propiedades aritméticas do número 6 –1 + 2 + 3 = 1 x 2 x 3 = 6–, polo que matemáticos, teólogos e ocultistas coincidiron en que a magnitude era especialmente significativa. Martínez de Pasqually chamou a suma dos conceptos de Intención, Vontade e Palabras; Euklides o número perfecto (igual á suma dos divisores) e S. Ambrosio era o símbolo da harmonía perfecta; os cabalistas crían que representaba a sexta sefira, TIFERET, a beleza. Nos libros sacros Beleza e harmonía Os días de creación reflíctense ao ser 6. Isto confirma que son 6 os estadios que debe atravesar o Cóncavo para lograr a comprensión da Divindade.

Uno dos 52 capiteis do interior da igrexa.

Na igrexa de San Martín son 6 os alicerces do templo desde a porta oeste até a ábsida, confirmando a idea dun camiño iniciático que debe percorrer 6 etapas até a Concepción Sacra desde a posta de Sol. A intencionalidade desta estrutura vén avalada pola particularidade de que as portas norte e sur, que son as portas de saída dos templos cristiáns, están situadas no segundo e terceiro espazo de columnas, respectivamente, cando o seguidor está en devanditos estadios, nos contextos monásticos o voto que, simbolizando a posibilidade de saír da formación iniciática, non poderá realizar nos seguintes.

O esquema do número 5 é o pentagrama. O Pentagrama é o símbolo do home, pero no mundo da maxia pode converterse no símbolo diabólico do Aker. En arquitectura foi o esquema básico dos numerosos templos cristiáns dos primeiros anos da Idade Media. É máis, segundo o arquitecto Moessel, é una persoal na que se estrutura a proxección oculta da basílica cristiá. O pentagrama Fromistán aparece con detalle: o vértice superior no límite que separa a ábsida central da cúpula e o inferior nos pés dos eixos das torres.

O NUMERO 4 é o máis luminoso en calquera edificio, é dicir, as 4 zonas. Como expresión do mundano, os 4 elementos habituais, os catro puntos cardinales, segundo os cales se constrúe a estrutura sacra coa ábsida no seu lado oriental.

7 xanelas de Absideta
laterais esquerdo non visibles

O NÚMERO 3 é esencialmente cósmico e sagrado, xa que representa a plenitude da Trindade divina e o esplendor da súa existencia. Tamén encarna a quintaesencia da tridimensionalidad, sobre a que o home pode levantarse das súas condicións paira alcanzar o seguinte estadio evolutivo. O aspecto que adopta, E, ao mesmo tempo, é o YOD hebraico, a letra 10 do alfabeto sacro e o grego GAMMA, o GHIMEL, o 3er son da sucesión cabalística. O dobre significado, desde as sombras da linguaxe dos paxaros, testifica que Deus se presenta ante o Home como UNO e todo (10) e TRINA: identificando un misterio importante que só se pode entender a través da iniciación, pero que está amplamente representado en todos os lugares, á vez que identificamos a nosa forma de entender o Universo (tridimensional), o Sentido da vista, o pasado, o creador da ETERNA, o xesto da presentación e o da diurtiche, e o terceiro, dos sabiduño. En Fromistán, esta trinidad aparece nas 3 xanelas da ábsida central, nas 3 entradas do templo, nas 3 naves, pero sobre todo na conxunción de lanterna e dúas torres, formando as 3 cumes do templo. Pero entre eles atópanse a DUALIDADE —número 2— e a UNIÓN, cos seus elementos agrupados ou distribuídos: dúas torres cilíndricas iguais, esveltas e femininas, e una lanterna octogonal, case da súa altura, o núcleo solitario e principal do conxunto edificatorio, a coroa do conxunto —KETER— e a esencia de todo o que ese conxunto de matemáticas ten do sacro, cuxa finalidade evidente é dar sentido a un sentido profundo e todo o máis inmediato, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o menos, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o menos, o máis ben expresado, o máis ben expresado, o menos, o máis ben expresado, o menos, o menos, o máis

Aí están os significados ocultos que se poden atopar nun só edificio, na igrexa de San Martín de Fromista, un exemplo que non é o único paira quen busca o significado oculto dos números. Doutra banda, recomendo o libro a quen queiran facer o camiño de Santiago, xa que é apropiado paira coñecer outra perspectiva do camiño.

Escrito sobre os números da igrexa románica de San Martín de Fromista

“Convido a quen estea disposto a mirar o templo sen entusiasmo e logo a que diga que non se trata do edificio máis equilibrado, robusto, etéreo e cómodo que viu ao longo da súa vida.

Non está construída na medida exacta e precisa do home, dos seus esquemas e esperanzas; na súa concepción propia do mundo, os filósofos alemáns chamaron Weltanschauung nunha proporción axustada e sensata e afastada de calquera estrutura que non pertenza ao cosmo intuído.

Con todo, vou explicar: San Martín, máis aló das concepcións histórico-culturais da erudición e da investigación estética, adáptase aos esquemas existenciais que calquera individuo leva nos seus xenes, que, ao materializarse nunha estrutura tanxible e tanxible, identificáronnos con el e pasan a formar parte da nosa idea intuitiva sobre os grandes esquemas de nós mesmos, as nosas realidades inmediatas e o Universo.

Pensando nas razóns que van permitir esta notoriedade, creo que a esencia é o perfecto equilibrio que leva a todo o edificio. Equilibrio baseado na cifra e perfectamente dosificado en toda a estrutura, convertendo o templo nun dodecálogo que non ve aos visitantes, pero que detecta que se lle entra na memoria e que, sen solución de continuidade, failles pasar a formar parte da estrutura xa identificada. Miremos, se non, na súa totalidade. E encargámonos de contar e medir por detrás paira as primeiras fontes do número, como nunha nova peregrinación.”

Babesleak
Eusko Jaurlaritzako Industria, Merkataritza eta Turismo Saila