Hasiera »   Erreportajeak »   Malgutasuna: lehiakortasunerako bide

Flexibilidade como vía de competitividade

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

A economía actual caracterízase, sen dúbida, pola incerteza e a variabilidade. Basta observar que está a pasar na nosa contorna paira darse conta diso: as incidencias que se producen nos ciclos económicos, a evolución da evolución do paro, os cambios que se están producindo pola tecnoloxía, a curta duración dos produtos, as oportunidades que ofrecen os novos mercados, os riscos que supoñen os competidores externos, etc. boa mostra diso. Anexo

A economía da Comunidade Autónoma do País Vasco, por suposto, ten as súas propias características. Estas zonas pouco estables denomínanse áreas turbulentas.

Pódese analizar en función dos factores causantes da turbulencia, distinguindo os distintos tipos de turbulencias.

Solicitude de turbulencia

Adóitase dicir que hai turbulencia na demanda cando hai grandes variacións nos produtos solicitados e na súa cantidade ou cando os mercados son moi variables.

A converxencia da economía mundial aumenta a variabilidade das vendas, provocada principalmente pola falta de estabilidade da competitividade exterior e o tipo de cambio.

Cando se abren os mercados, a competencia entre empresas faise máis dura e cada una ten que diferenciar os seus produtos. Ademais, nos últimos anos produciuse un cambio de tendencia en relación ao propio produto, pasando da demanda de produtos estandarizados que se podían producir en serie á demanda de produtos diferenciados a medida do cliente. Estes produtos non se poden producir en serie, polo que se necesitan sistemas de produción máis flexibles.

Se queremos analizar por que cambiou a demanda, teremos que ter en conta varios factores; por unha banda, ao mellorar o noso nivel de calidade de vida, a xerarquía das nosas necesidades foi evolucionando e os consumidores somos cada vez máis esixentes; doutra banda, o nivel de educación dos consumidores hoxe en día é mellor e, ademais, o desenvolvemento das comunicacións, a informática, a electrónica e as telecomunicacións facilita o acceso a máis información sobre os mercados; o cliente coñece os produtos e sabe o que convén. Como consecuencia, as empresas móvense no mercado con competidores de todo o mundo.

E, como é obvio, a empresa que aspira a perdurar nesta economía globalizada actual debe ir tamén en busca de mercados exteriores.

Turbulencia en oferta

Adóitase dicir que hai turbulencias na oferta cando se producen cambios na tecnoloxía, na posición competitiva e no mercado de cada un.

A turbulencia provocada polos cambios nas tecnoloxías é o resultado dunha forte loita polo acceso a novas tecnoloxías que poden ser utilizadas paira ser máis competitivas. Estudos como o desenvolvemento de novas tecnoloxías (a substitución de mecanismos electrónicos por mecánicos, a utilización de sistemas de control numérico, o deseño de CAD asistido por computador e a produción de CAM, etc.) confirmaron una diminución das economías de escala asociadas ao tamaño das unidades económicas. Neste sentido pódese analizar o estudo realizado polo grupo Acs Audretsch en 1990: a implantación de tecnoloxías flexibles permitiu reducir os custos unitarios das unidades de pequeno tamaño en maior medida que os de maior tamaño. Como consecuencia, as desvantaxes dos custos das unidades económicas de pequeno tamaño respecto das grandes foron diminuíndo.

Tamén se comentou que os cambios que se producen entre a competencia xeran turbulencia; debido aos cambios que se producen nos produtos solicitados, na cantidade ou nas tecnoloxías dispoñibles, as novas unidades económicas poden ter a oportunidade de introducirse nun sector mediante a produción dun novo produto ou a aplicación de novas tecnoloxías.

Como vimos, a turbulencia pode deberse a moitos factores; nun tempo una empresa podía estar moi tranquila pensando que tiña os menores custos laborais do mercado, pero hoxe en día isto non é posible. Moitos dos estudos de Economía Industrial son testemuñas dos profundos cambios que se están producindo na base de que paira ser competitivos nun mercado globalizado como o actual, os obxectivos principais da empresa non son a calidade e deben pasar de ser un bo servizo a un obxectivo de flexibilidade.

Cara á flexibilidade

Tampouco é fácil dar una definición precisa da flexibilidade. Stigler (1939) foi, neste contexto, o que por primeira vez utilizou o concepto de flexibilidade na literatura económica en relación ao funcionamento das empresas. Se a relación entre os custos da unidade e o output da empresa ten forma de Ou, canto máis plana sexa a parte inferior desta curva (canto menos modifique os custos marxinais fronte ao número de outputs) maior será a flexibilidade da empresa nos gastos de produción.

Con todo, a flexibilidade é algo máis que adaptarse aos descensos da demanda. A empresa debe saber adaptarse ao cambio de coñecementos técnicos, á moda, ás preferencias dos consumidores e ao resto de factores que afectan os custos. Así, tras a definición dada por Stigler, pódense atopar definicións máis amplas en obras de autores como Marschak et. ao (1962), Jones Ostroy (1984), Gustavsson (1984) e Harrigan (1985), entre outros. De acordo con iso, consideramos que una empresa é flexible si en anos posteriores é máis fácil e barato pasar á nova situación.

Neste sentido, merece a pena trasladar o devandito por Harrigane á capacidade da empresa paira reposicionarse no mercado, adaptar os seus plans e revolucionar estratexias pouco atractivas paira os seus clientes.

En xeral, por tanto, e en poucas palabras, podemos definir a flexibilidade como a capacidade de afrontar os diferentes tipos de turbulencias que previmos. A empresa debe poder facer fronte a cada tipo de turbulencia, polo que os tipos de flexibilidade tamén poden ser analizados en base a este criterio.

• Flexibilidade de proceso. Dentro dela podemos ver outros dous tipos de flexibilidade:

1. flexibilidade na cantidade solicitada: capacidade paira responder os cambios de demanda utilizando o mesmo sistema de produción.
2. flexibilidade técnica: capacidade de aplicación de novos procesos produtivos.

• Flexibilidade produto/mercado. Aquí tamén se poden ter en conta outras dúas características:

1. Flexibilidade de produto: capacidade paira elaborar novos produtos.
2. flexibilidade de mercado: capacidade de aproximación a novos mercados.

Tal e como se mencionou anteriormente, na actualidade está plenamente asumida a importancia da flexibilidade paira ser competitiva, e na seguinte afirmación coinciden practicamente todos os investigadores actuais: sendo a flexibilidade capaz de afrontar diferentes tipos de turbulencias, a súa importancia é aínda máis evidente en sectores de alta turbulencia. Noutras palabras, a flexibilidade dos produtos que se demandan en sectores nos que as características, cantidades, tecnoloxías e mercados cambian substancialmente é fundamental paira a empresa que quere ser competitiva, mentres que en sectores estables á competencia non adoita ser tan importante.

Situación na CAPV

Coas fontes de información dispoñibles, non é nada fácil medir os distintos tipos de turbulencias e, por suposto, iso é o que debemos facer si queremos coñecer cales son os sectores de alta turbulencia ou baixa estabilidade da CAPV. Nalgúns sectores, como o primario, os servizos, etc., é aínda máis difícil obter os datos necesarios, polo que neste traballo limitarémonos a medir o grao de turbulencia existente nos sectores da industria manufacturera.

Tampouco imos medir aquí todo tipo de turbulencias. A partir da información proporcionada polas fontes estatísticas, no noso caso os directorios de establecemento de Eustat e as Enquisas Industriais, traballarase sobre a turbulencia dos produtos solicitados, a turbulencia da cantidade de produtos solicitados e a da persoa que realiza a oferta, recollendo os sistemas e variables que utilizamos paira iso no anexo. As conclusións obtidas ao analizar a influencia destes tres tipos de turbulencias na industria manufacturera vasca móstranse na Táboa 1. Una vez explicada esta táboa, chegamos ás seguintes conclusións.

• Os sectores con menor turbulencia na CAPV son o tratamento do vidro, outro non metálicos, fundiciones, automóbiles e repostos, bebidas, artes gráficas e plásticos, non habendo en todos eles ningunha das tres turbulencias que se están medindo.
• Entre os sectores con baixa turbulencia atópanse a química básica, os metais, o tratamento do coiro e o calzado, o caucho e os pneumáticos, aínda que con importantes variacións en canto a número de produtos, non se mediron variacións significativas na competencia e nos produtos.
• En canto á construción metálica, naval, panadaría, sector molinero, conserveira de peixe, tratamento da madeira e moble, o grao de turbulencia é baixo, aínda que se producen variacións entre grandes competidores, non se mediron variacións significativas en produtos e cantidades.
• Os minerais non metálicos, o cemento, a química final, os aparellos eléctricos, a industria láctea e a confección presentan un baixo grao de turbulencia se se teñen en conta os tres tipos que se están medindo, con todo prodúcense grandes cambios de produto nestes sectores.
• Chegouse á conclusión de que existe un alto grao de turbulencia nos seguintes sectores, xa que dos tres modelos de turbulencia que se están medindo, polo menos dúas apareceron claramente:

1. Minerais metálicos, metalurgia non férrea, ferrería e estampación, outras industrias alimentarias e outras manufacturas, en todas elas destacan as variacións entre competidores e as incidencias que se dan na demanda.
2. Química industrial, outra maquinaria, ferramentas de oficina e precisión, outros materiais eléctricos e outros materiais de transporte, sectores nos que a variación entre competidores e a demanda de produtos son importantes.
3. Na máquina ferramenta, o chocolate, a industria téxtil e o papel destacan as incidencias de produtos e cantidades.

• Por último, a siderurgia e a industria cárnica son os sectores da CAPV con maior grao de turbulencia, con cambios da competencia e variacións en produtos e cantidades especialmente significativas en ambos os sectores.

Sen dúbida, a flexibilidade é una vía de competitividade en todos os sectores. Con todo, a flexibilidade xoga un papel fundamental naqueles sectores con alto grao de turbulencia.

1. Turbulencia dos produtos solicitados: Paira medir este factor partimos do directorio de establecementos do Eustat. Neste directorio recóllense as tres actividades principais de cada establecemento utilizando 4 díxitos da clasificación da CNAE-74. Coñecendo a sectorización C do Eustat sabemos a que sectores de cada actividade da CNAE 4 díxitos pódese asignar. Paira a medición utilizáronse directorios de 1990 a 1993. Paira medir a turbulencia no sector utilizouse como variable a porcentaxe de establecementos que cambiaron de produto nestes 4 anos. Paira o cálculo desta variable considerouse que nun establecemento produciuse un cambio de produto dun ano a outro e que a actividade principal (representada polos díxitos CNAE-74 4) modificouse por sectores (utilizando a sectorización C de Eustat). onde: EPT = {IAEKs/BATKs} * 100 EPT: turbulencia dos produtos solicitados. BATK s : Número medio de establecementos do sector s no período 1990-93. CECA : Número de establecementos que entre 1990 e 93 modifican a súa actividade principal no sector. 2. Turbulencia da cantidade de produtos solicitados: Desde a Enquisa Industrial de Eustat analizamos a produción entre 1985 e 1993. Coñecendo isto, situando a produción de 1993 en función da produción de anos anteriores mediante unha regresión múltiple, calculamos a inversa do coeficiente de determinación da regresión directa (R2), mediante o cal medimos a turbulencia do número de produtos solicitados. 3. Oferta turbulencia: Medido por cambios de establecemento nun rango superior a 99 traballadores. Esta turbulencia mediuse na porcentaxe de establecementos que entran e salguen deste tramo respecto ao número de establecementos existentes en cada sector. onde: ET: turbulencia da oferta. E 99 : Ingresos intermedios superiores a 99 empregados. S 99 : Número medio de traballadores no tramo 1985-93 no que o persoal medio é superior a 99 traballadores.

MEDIA EPT	STP 1,5.	MEDIA ET
Minerais metálicos		X	X
Siderurgia	X	X	X
Metalurgia non férrea		X	X
Minerais non metálicos	X
Cementos	X
Vidro
Outro non metálicos
Química básica	X
Química industrial	X		X
Química final	X
Fundiciones
Forxa e estampación		X	X
Construción metálica			X
Artigos metálicos		X
Máquinas ferramentas	X	X
Outra maquinaria	X		X
Máquinas de oficina e doitas.	X		X
Electrodomésticos	X
Outro material eléctrico	X		X
Automóbiles e pezas
Construción naval			X
Outro material de transporte	X		X
Industria cárnica	X	X	X
Industrias lácteas	X
Conservas de peixe			X
Panadaría e molinería			X
Chocolate	X	X
Outras industrias alimentarias		X	X
Bebidas
Tabaco
Industria téxtil	X	X
Confección	X
Coiro e calzado		X
Madeira			X
Mobles de madeira			X
Papel	X	X
Artes gráficas
Caucho e pneumáticos		X
Artigos de plástico

Outras manufacturas

XX