Son catro, catro
KAKUETA: A auga CONVÉRTESE NUN ARTESÁN
A primeira impresión que recibe quen entra na foz dos ganchos é a frescura. A continuación descubrirás o bulicio da auga e finalmente cativarache a densa vexetación, formada por unha enorme humidade. A medida que avanzas polo carreiro, o ambiente engancharache e antes de que poidas seisarte como compoñente da auga, das rocas e da verde.
O canón de Kakueta, situado en Zuberoa, forma xunto aos canóns de Ehujarre e Holtzarte, un dos recunchos máis belos de Euskal Herria. Non é difícil chegar. Una vez chegados a Villava, hai que coller o camiño de Larrain e, tras pasar Ligi á esquerda, continuar pola costa que leva a Santa Garazi e tres quilómetros antes de chegar á localidade máis oriental de Euskal Herria. Vale a pena pagar 10 libras de entradas!
PITILLAS: PARAÍSO DE AVES
Nos ganchos predominaba o verde, mentres que en Pitillas predomina o amarelo. O verán quizá non sexa o mellor momento paira ir a Pitillas. A calor do verán ha amarelado as cores verdes da primavera e xa recolleu cabezas cheas de grans fértiles que limpan os campos nun instante. Na calor do mediodía, o milagre da lagoa sérvese das correntes de aire paira ascender e cando menos espérase ás presas caen as garras afiadas que rozan a súa carne.
No inverno, pola contra, a lagoa de Pitillas está de moda. As aves baixadas polo norte en busca de calor cobren a auga e o ceo. No inverno abundan os patos, gansos, porrones, garzas, etc. e os seus berros rompen o silencio.
O camiño de acceso á lagoa de Pitillas non ten perda. Tomamos a estrada de Pamplona a Tudela e a 8 km de Herriberri, veremos o cruzamento de Pitillas. O lago atópase tras pasar o pobo de Pitillas.
ARTIKUTZA: TRANQUILIDADE
Os donostiarras coñecemos perfectamente o que é Artikutza, xa que antigamente todo a auga potable de San Sebastián era traída do encoro. Tras a construción do encoro de Ainarbe, Artikutza converteuse no seu complemento. Artikutza caracterízase pola tranquilidade. A vida ten outro ritmo.
Tómase o camiño de Ugaldetxo (Oiartzun) cara ao collado de Bianditz. En continua e continua costa poderás gozar dunha paisaxe espectacular. Donostia-San Sebastián, Jaizkibel, Aiako Harria e a bahía de Txingudi aparecerán ante os teus ollos e tras superar o collado, o BOSQUE. Tras percorrer uns cincocentos metros baixo a costa, atópase coa casa Goarda-etxea. Este límite será insuperable si non obtiveches a autorización no Servizo de Augas do Concello de San Sebastián. Si non, abrirás a barreira e accederás ao reino da tranquilidade.
ARBAIUN: TRABALLO EN SÉCULOS
O canón de Arbaiun é o resultado de miles de anos de traballo do río Salazar. Este refuxio de caza esténdese en 11,46 hectáreas e esconde recunchos marabillosos. A fauna e a vexetación son espectaculares.
No camiño de Lumbier a Otsaki, una vez pasado Isogaina, está en Arbaiun. Si vas a Arbaiun, leva o "Arbaiun, guía" de Martxel Aizpura, que che resultará moi útil.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
