Barcos de tres hélices desde Zumaia a Alemaña

Nos últimos anos a construción naval en Euskal Herria viviu tempos difíciles. A crise económica ha obrigado a moitos estaleiros a pechar as súas portas paira sempre. Con todo, parece que a calma posterior á tormenta está a chegar —a construción naval chega renovada—, xa que se coñece algún barco que se desembarca de cando en vez. Por iso é polo que a estas liñas cheguen os dous últimos barcos do Estaleiro Balenciaga de Zumaia, dous remolcadores especiais pola súa tecnoloxía e pola organización da súa propulsión.

Si mírase desde fóra, os dous remolcadores recentemente saídos do Estaleiro Balenciaga, sexan expertos ou non, non din nada especial ao espectador. De feito, as súas peculiaridades atópanse nas tripas e ao mesmo tempo mergulladas, aínda que a súa característica máis destacable é que están a traballar sobre a auga. Paira aclarar o misterio, estes novos barcos fabricados en Zumaia, en lugar de ter una ou dous hélices como é habitual, teñen tres, en lugar dun ou dous motores. "Desta característica deriva a singularidade dos remolcadores citados, que son palabras do Director Técnico do Estaleiro Balenciaga, José Luís Sansinenea, por unha banda pola súa gran forza e por outro pola maniobrabilidad destes barcos".

A pesar de que Sansinenea mencionou por separado, nestes barcos existe una forte relación entre a forza e a maniobrabilidad, ambas as derivadas do traballo das hélices. Con tres motores, estes remolcadores teñen máis forza, cunha potencia total de 6.300 cabalos por motor de 2.100 cabalos. Do mesmo xeito que este número de motos e hélices non é normal, pódese dicir o mesmo da disposición das hélices e por tanto da propulsión. Normalmente utilízanse hélices de eixo horizontal, nos que se introduciron as hélices que combinan eixo horizontal e vertical: una no centro do barco e as outras dúas no reverso, na linguaxe dos mariñeiros na chopa. "Que se consegue con isto? Que as hélices poidan facer 360º. Pensa na vantaxe da maniobrabilidad do barco". Aínda que fóra do habitual o uso de hélices de eixo horizontal e vertical, non é algo novo, xa que fai 40/45 anos inventáronse en Alemaña. Desde entón, con todo, non é una técnica demasiado utilizada na construción naval, xa que a construción dun barco de dous hélices é máis sinxela e resulta moito máis económica.

Rumbo a Alemaña

Aínda que a construción de dous novos remolcadores foi máis custosa que a dos convencionais, non son consecuencia do capricho, senón do espírito empresarial claro. "Mira, nós facemos barcos por encargo. Véñennos armadores, indícannos o que queren, presentámoslles a proposta e cando nos pomos de acordo empezamos a traballar. Estes dous barcos construímolos paira un traballo concreto. Ambos viaxan a Alemaña, no porto de Bremerhaven. Alí desprázanse principalmente barcos de transporte de coches tirados de remolcadores. Paira tirar destes barcos normalmente son necesarios catro remolcadores, pero os dous fabricados por nós son suficientes. Está claro que alugar o servizo de dous remolcadores é máis barato que alugar un cuarto, e o armador que nos encargou é ofrecer este servizo: transportar a maioría dos barcos que entran no porto ofrecendo un servizo máis barato que fagan o mesmo". Por tanto, o que ao principio parecía caro converteuse nun negocio en Alemaña.

Doutra banda, as características dos barcos fabricados en Zumaia son tamén adaptadas ao traballo de Bremerhaven. Este porto é de esclusa estreita e os cargueiros que entran nel, paira o transporte de coches, son de características especiais: de gran superficie e moi altos. Con estas características e tendo en conta que entran ao porto a moi baixa velocidade, cando o vento golpea cun pouco de forza, aínda que pareza o contrario, utilízaos facilmente dun lado a outro, dun lado a outro, dun lado a outro. Os remolcadores de enorme potencia e maniobrabilidad poden adaptarse perfectamente a este panorama. Ademais son pequenos os dous remolcadores de Zumaia que poden traballar en esclusas estreitas: 30 metros de lonxitude, desde a proa á txoña, 12 de ancho, desde o abanto até o estribor, e 5,4 de altura desde a quilla até a cuberta principal, 600 toneladas de peso total e 300.000 toneladas de capacidade paira mover o petroleiro.

Construción naval: traballo a partes

Estes barcos que viaxaron a Alemaña construíronse por encargo e o resto fanse por encargo. O proceso parte da idea que ten o cliente, que na maioría dos casos é moi concreta, tal e como indica José Luís Sansinenea, que fixa varios detalles. Tras falar co armador, fíxase o orzamento e aínda que o proxecto está en condicións de comezar, vaise definindo aos poucos.

Antes de comezar a propia construción naval, realízanse planos por partes. En primeiro lugar realízanse planos de forma ou planos principais, fixando o aspecto xeral do buque e varias seccións. Segundo estas formas realízase o traza do barco. Actualmente no estaleiro Balenciaga o trazado realízase por computador, pero até fai 6 anos realizábase nun gran taboleiro de madeira colocado no chan a escala 1:1!! Noticias Aínda hai lugares nos que se traballa así. Una vez realizado o trazado sacábanse os modelos de madeira, de onde levaban ao aceiro, marcábanse e cortábanse a man con sopletes. Na actualidade, tal e como se indicou, o trazado realízase por computador, as coordenadas introdúcense no computador, as formas que se evitan a aparición de chanzos púense no computador e de aí salguen todos os datos necesarios nas máquinas de corte.

Una vez realizados os planos de forma e coñecidos os datos que se extraen do mesmo, pódese iniciar a construción do barco, tal e como se fixo e realízase habitualmente, mediante a soldadura. É hora de empezar a facer outro tipo de planos; de estrutura, do interior do barco. Nela determínase a consistencia, perfís, número e tamaño dos reforzos da chapa necesaria en cada zona do barco.

A continuación realízanse planos dos elementos de gran importancia nos barcos, os circuítos, debido á abundancia de tubaxes nos barcos. A partir de aí o cliente pode pedir o que queira: aceite, gasóleo, auga doce, auga salgada, escurrido, palla, vento, sondaxe, ventilación e escape. Una vez determinado o circuíto realízanse os esquemas, tendo en conta o diámetro dos tubos e o tipo de válvulas. Antes de dispor dos computadores había que ir ao barco, ver onde había que colocar todos os circuítos e en función diso moldeábanse os modelos de arame paira logo colocar os tubos. Actualmente utilízase un programa de computador especialmente preparado paira a construción naval.

Tamén hai que facer planos de habilitación, como camarotes, habitacións, etc. ver onde e como se sitúan. Do mesmo xeito, elabóranse planos de seguridade, especialmente contra o incendio, debido ao perigo dos incendios nos barcos. Por iso utilízanse materiais sintéticos especiais, de difícil combustión, na construción naval actual. Por último, habería planos de electricidade relativos a grupos electrógenos, circuítos eléctricos, etc. A partir de aí hai detalles como carpintaría, pintura, etc.

O casco de calquera barco realizaríase seguindo aproximadamente as fases e planos indicados nas liñas anteriores. A do motor é outra cousa, que normalmente queda fóra dos estaleiros. "O motor ou os motores son cousa do armador, el cómpraos nas empresas que o están facendo. No caso destes dous remolcadores engadímolos na fase central antes de finalizar o casco. Ademais, a maioría das veces faise así, pero hai excepcións".

Ilusión de mellor forma

As obras de construción dos dous últimos barcos que se levaron a cabo no Estaleiro Balenciaga, comezaron en xaneiro e íanse a pór a disposición do armador alemán antes de finalizar o ano, polo que tiveron que cumprir aproximadamente un ano.

As obras de construción dos dous últimos barcos que saíron do estaleiro Balenciaga iniciáronse en xaneiro e íanse a pór a disposición do armador alemán antes de finalizar o ano, polo que tiveron que cumprir un ano.
B. Cortiza

Neste sentido, están de acordo no estaleiro Balenciaga, que tivo un traballo de todo o ano. De face ao novo ano, móstranse optimistas, xa que se iniciaron as obras de construción doutro barco.

Parece, por tanto, que aos poucos vai cambiando a situación vermella que viviu a construción naval nos últimos anos. "Parece que hai malos anos, xa era hora, porque pasamos uns anos moi malos. Como a maioría dos estaleiros pecháronse, agora a competencia é menor e paira os que quedamos a situación é mellor que antes. Hai uns anos eramos máis os barcos de aceiro, pero hoxe en Euskal Herria só estamos cinco: En Bizkaia A Naval, Murueta e Zamacona, e en Gipuzkoa Pasaia e nós.

Doutra banda, a Administración tamén nos trata mellor e dános boas subvencións, desde o 5% até o 9% do custo medio do barco. Hai uns anos considerábase a construción naval como una industria do 3er mundo, pero agora parece que a forma de pensar cambiou e déronse conta de que hai moita xente e sectores que viven ao redor da construción naval.

Doutra banda, temos que ser optimistas de face ao futuro, porque estamos nunha situación de calidade comparable á dos demais e de prezo competitivo. Os investimentos en construción naval foron importantes nos últimos tempos e iso vai dar os seus froitos".

Babesleak
Eusko Jaurlaritzako Industria, Merkataritza eta Turismo Saila