Non é todo o que ten ouro
Paira preservar terras contaminadas con residuos tóxicos, perigosos, hoxe en día ninguén cuestiona a alternativa das celas de seguridade. Por exemplo paira terras contaminadas por HCH. Son chans ao descuberto que supoñen un risco directo e inmediato paira a saúde pública e a contorna.
A utilización das celas de seguridade como panacea paira almacenar todo tipo de residuos contaminantes e perigosos é totalmente diferente. Isto significaría que seguiriamos producindo estas sustancias, que se ocultaría o problema e que con iso se atrasarían as políticas de prohibición e uso limitado de determinados produtos e residuos.O lugar e a forma en que se constrúen estes depósitos de seguridade é tamén obxecto de debate, en que condicións, onde se sitúan, con que garantía e control, etc.
Sen dúbida, esta alternativa é una simple recollida de residuos contaminantes e perigosos e non una sinxela operación de rexeneración da contorna ou un pequeno movemento de terras, aínda que nalgúns casos así o explicaron a Viceconsejería de Medio Ambiente e IHOBE.
Por tanto, neste traballo débese analizar o impacto ambiental, aínda que en moitos proxectos non se ten en conta o seguinte requisito legal: Canteira de Lemoa, Kastresana, Leioa… e agora Sondika-Loiu. Curiosamente, o estudo de impacto realizarase no caso da cela de seguridade de Barakaldo, xa que se trata dun debate máis prestixioso neste país ou quizá porque o diñeiro que veu de Europa esixe cumprir este trámite legal.
A avaliación de impacto ambiental esixe necesariamente o coñecemento público dos proxectos e das medidas correctoras que se adopten paira facer fronte ao impacto. En consecuencia, un certo control e participación social das obras.
Até agora todo se levou co maior escurantismo. O proxecto do aeroporto de Sondika é un claro exemplo diso, xa que nin sequera os representantes dos traballadores tiveron información sobre os danos que sufrían ata que puxeron de manifesto a súa ameaza de paralizar o aeroporto. Non digamos nada da poboación que vive xunto aos chans contaminados ou da localización da cela de seguridade.
O control social é una garantía máis paira una mellor execución técnica dos traballos, o que podería facer que non volvese suceder o de Leioa (contorna ao centro comercial Sarrienalde). Os lixiviados e outros residuos de lindane (arsénico, cadmio, etc.) vertéronse en grandes cantidades ao arroio Gobelas durante a construción da cela de seguridade e despois da súa construción. Estes feitos levaron ao xulgado de Getxo a coñecer se se produciu un dano ecolóxico.Ademais, paira decidir cales son os problemas urxentes a resolver e as localizacións máis adecuadas, a sociedade debería ter una intervención máis directa que a actual.
Até agora só se adoptaron medidas cando o problema dos chans contaminados ha posto en cuestión a viabilidade económica do proxecto ou infraestrutura: O proxecto de ampliación da canteira de Lemoa, a construción de grandes zonas comerciais (Max Center en Barakaldo, Pryca en Sestao, Sarrienaldea en Leioa), o corredor do Cadagua en Kastresana, o plan de ampliación do aeroporto de Sondika… e agora en Barakaldo paira poder especular nos vales de Ansio e Ibarra na nova ordenación da cidade. Non se coñecen iniciativas en materia de chan que favorezan a saúde pública ou a protección do medio. Una vez máis, o interese económico adiantouse.
En canto ás localizacións, impúxose a política de “alados”. Actuaron co escurantismo e sen ningún tipo de control público, cando se produciu o problema recorreuse a un lugar próximo ou onde se cre que non vai causar problemas, sen investigar posibles alternativas e evitando o debate. Polo menos publicamente.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
