Desde 1947, Derivados do Flúor S.A. (DDF) é una empresa dedicada á fabricación de ácido fluorhídrico e os seus derivados paira sectores como a saúde, a química, a construción ou a alimentación.
O ácido fluorhídrico xérase na reacción entre o ácido sulfúrico e a fluorita. Neste proceso produtivo xérase un produto lateral, a anhidrita (sulfato cálcico deshidratado). Este produto lateral é inerte, é dicir, non reacciona.
Actualmente utilízase na fabricación de chans, morteiros, etc. Con todo, os empregados da empresa Derivados do Fluor S.A. queren atopar una forma máis ampla de aproveitar este produto secundario que se xera no proceso de produción de ácido fluorhídrico, buscando ademais varios usos. Neste sentido, esta empresa cántabra ha colaborado recentemente con Gaiker-IK4 nun proxecto de I+D.
O obxectivo do proxecto foi analizar se a anhidrita sintética pode ser utilizada no ámbito ambiental e na industria de materiais plásticos. De feito, tratouse de comprobar se a anhidrita pode ser utilizada como estabilizadora nos procesos de inertización ou reforzo dos residuos perigosos e si pode ser utilizada como carga na formulación de certos tipos de plásticos.
Co fin de inertizar ou reforzar os residuos contaminantes e perigosos con problemas ambientais (en xeral, os residuos que conteñen metais pesados), os residuos almacénanse durante longos períodos de tempo nun emprazamento mesturados co aditivo. Co paso do tempo, o aditivo vaise retendo nos residuos e finalmente esta mestura convértese en residuo inerte. É dicir, fácil de levar a vertedoiro.
Os estudos realizados con esta empresa cántabra han demostrado que a anhidrita pode ser utilizada como adición. É un bo compoñente de inertización e solidificación de residuos. De feito, os residuos contaminantes quedan atrapados na anhidrita. Ademais, una vez tratados os residuos con anhidrita, poden considerarse menos perigosos. Por tanto, non se deben levar aos vertedoiros correspondentes.
Os estudos de aplicación da anhidrita no campo dos plásticos tamén deron bos resultados. Obsérvase que a anhidrita achega ao produto final propiedades similares ás cargas convencionais.
En xeral, os plásticos presentan una matriz principal --material plástico- e cargas. As cargas son compostos que se engaden á matriz. A adición de cargas minerais ás mesturas de materiais plásticos é una práctica habitual na industria de plásticos. Estas cargas minerais, por unha banda, utilízanse paira reducir custos e, por outro, contribúen nalgúns casos a mellorar as propiedades mecánicas do plástico en función da matriz utilizada. Algunhas das cargas minerais máis utilizadas son os carbonatos (normalmente carbonato cálcico), a caolina e a mica.
Neste estudo estudouse se o produto final utilizado como carga de anhidrita na fabricación de produtos plásticos presenta as mesmas características que o produto final, en comparación cos produtos nos que se engaden cargas convencionais ao material plástico.
Os investigadores de Derivados do Fluor comprobaron que a adición da anhidrita á matriz plástica dá lugar a características similares ás da adición de carbonato cálcico. Por tanto, comprobaron que tamén serve paira iso. A única diferenza é que se atoparon na cor dos produtos finais, e iso pódese cambiar usando colorantes.
Outros casos nos que se utilizou a anhidrita con anterioridade foron os de gran interese ambiental. Un exemplo diso é: Durante o desastre do Prestige, os membros de Derivados do Fluor ofreceron a anhidrita e forneceron todo o que quixesen paira poder encapsular todo aquel petróleo que apareceu nas praias de Cantabria. Anteriormente propúxose o uso da anhidrita paira facer fronte a este tipo de catástrofes. Esta opción foi estudada cando o barco Erika mergullouse na costa británica. Neste caso suspendeuse o esforzo xa que os custos de transporte encarecían moito a súa aplicación.
Sen dúbida, a anhidrita ten infinidade de usos. As citadas e moitas máis. Neste sentido, os investigadores están a investigar, polo que aínda é posible atopar novas aplicacións paira anhidrita. Quen o sabe.