Hasiera »   Erreportajeak »   Durangotik zerura begira

Desde Durango mirando ao ceo

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

Parece que Durango ten todas as súas características en contra á hora de observar o espazo desde un telescopio: está encerrado nun val, non é un bo clima e as luces do pobo non axudan moito. No entanto, existe un observatorio onde realizar observacións básicas e, sobre todo, cumprir didáctico.

O observatorio naceu hai vinte anos. No barrio de Santikurutz de Durango, hoxe en día, o centro de educación paira adultos era un centro educativo. Un dos seus profesores, Joaquín Rueda, era afeccionado á astronomía. Realizando unhas xestións no Concello, construíu una cúpula no tellado do colexio. Instalou un telescopio na cúpula e nunha das aulas do colexio instalou uns módulos didácticos de astronomía.

Cando Joaquín retirouse, a sala e o observatorio quedaron pechados, pero co tempo reabríronse. Desde a Sociedade de Astronomía Izarra de Durango comezouse a utilizar o observatorio e o profesor Esteban converteuse en responsable da aula. O propio Esteban sumou á colección numerosos módulos didácticos, algúns agrupados por diferentes lugares e outros elaborados por el mesmo. Na actualidade é o guía de visitas á aula.

Observatorio

Desde o exterior o máis espectacular é o miradoiro, xa que a presenza dun cilindro nun tellado e una cúpula no alto non é habitual en pobos do tamaño de Durango. Atópase ao sur do pobo, onde outrora era o extremo do pobo --agora, debido á construción de moitas casas, atópase dentro de Durango -.

A cúpula dispón dun telescopio de oito polgadas, de máis de vinte centímetros. No seu día era un telescopio bastante bo, modelo Schmidt-Casse grain. "Claro que non é nada bo con respecto aos telescopios profesionais -di Estebanek-, pero os aneis de Saturno e as lúas e nubes de Júpiter ven sen problemas. O máis espectacular é ver a superficie da Lúa, os cráteres, etc. Vimos as fases de Venus, ás veces cometas e outros temas como o cometa Holmes. Agora non se ve tan ben, pero hai uns meses foi un bo espectáculo". Cometas especiais paira Esteban. Algúns son periódicos e paira el non son moi interesantes, pero outros aparecen de súpeto e son moi bonitos desde o punto de vista da observación, porque poden aparecer en calquera noite.

Esteban ten claro que Durango non é o mellor lugar paira practicar astronomía, pero pódense facer mellores observacións que desde unha gran cidade. Ri que o lugar ideal sería a cima do Gorbeia ou algún outro, pero que non é posible ter un observatorio. Por tanto, hai que buscar a mellor solución.

Con todo, Esteban destaca aos visitantes que o de Durango é un observatorio didáctico mellor que os máis prestixiosos do mundo, desde un punto de vista polo menos. "Estiven cinco ou seis veces nos observatorios canarios, tanto na Palma como en Tenerife. Son lugares moi importantes paira un astrónomo. Neles realízanse investigacións e estudos de astronomía en profundidade. Pero a un visitante que non é profesional pódelle quedar un punto de frustración, xa que desde un telescopio local non se pode ver nada en directo. Os telescopios teñen una ferramenta chamada ocular, paira velo desde o ollo, pero hai anos que nos grandes telescopios non se pon oculares. As imaxes recibidas van directamente ao computador ou aos vídeos. E o investigador e o visitante ven a imaxe a través de una pantalla. Paira o investigador isto é una gran vantaxe, xa que garda datos e imaxes, pero paira o visitante esa forma de ver non ten ningunha emoción. Desde este punto de vista, a propia instalación é máis interesante que a visible desde o telescopio. Paira ver o ceo e os astros é moito mellor un pequeno telescopio".

Aula

O telescopio é didáctico, pero é moito máis didáctica a aula de astronomía a cargo de Esteban. Chámase Aula de Astronomía de Durango (DAI).

Nesta sala hai moitos módulos didácticos, máis de 30 e moitas maquetas: una cúpula cun pequeno planetario (un paraugas, en verdade), maquetas de planetas, órbitas debuxadas a escala, etc. Trátase dun material dirixido principalmente ao alumnado, e aínda que o espazo é reducido, menos de cen metros cadrados, hai moito que ver e aprender.

"Non creo que nos museos de ciencias haxa tantos módulos sobre astronomía. Hai de todo, algúns son moi simples e fáciles de entender e outros moi profundos. Normalmente, os alumnos non poden velo todo nunha soa visita. Non todo nin a metade. Teñen que volver".

Os materiais alí contidos trouxéronse de diferentes lugares. O planetario foi sufragado polo Concello de Durango e outros módulos. Ademais, a Sociedade de Astronomía Izarra de Durango conta con varios telescopios, o propio Esteban e un gran telescopio refractor realizado polo profesor Julen Sarasola. Doutra banda, desde o Instituto do Txorierri trouxéronse algúns módulos e desde o Instituto Angela Figuera de Sestao. Esteban traballou alí durante vinte anos e ensinou astronomía. "En vinte anos pódense facer moitas cousas. Trouxen algunhas cousas que fixen e outras non se podían traer. Por exemplo, no seu patio hai oito reloxos solares de formigón e un reloxo vexetal de sebe, que é imposible traer".

Sol premiado

As tres maquetas da clase foron premiadas en concursos estatais. O primeiro é o módulo dos reloxos de sol. Nunca se pode asegurar que é único no mundo, pero Esteban non coñece ningún outro centro que ofreza este módulo. Hai un reloxo de sol dixital, outro que debuxa a hora nunha esfera normal a través das fibras ópticas, un reloxo de sol con agullas e outros moitos. Moitas son de material simple, papel ou madeira.

O segundo e terceiro módulo premiados son os favoritos de Esteban: Dous módulos que mostran a traxectoria do Sol e, sobre todo, as súas sombras. Una é una cúpula con lámpadas na que se selecciona a hora e data na que se quere simular mediante uns conmutadores e acéndese una lámpada que indica a posición do Sol. Tecnicamente simple pero eficaz. Os alumnos observan, por exemplo, que no inverno o percorrido do Sol é moi pequeno e baixo, e no verán ao revés. E mostra moi ben como funcionan os reloxos solares e por que non teñen o pau vertical.

O outro módulo é similar pero serve paira simular calquera latitude. Vese por que o sol non se oculta no polo e como é posible que o Sol estea no trópico (ecuador) no alto, no cenit. Ademais, se se marcan as sombras que se crean, aparecen matemáticas cónicas, curvas moi especiais. Son a circunferencia, a elipse, a hipérbola e a parábola, e non hai outros exemplos na natureza. O módulo tamén demostra que o Sol non se produce exactamente no Leste; na nosa latitude, dependendo da época do ano, pode haber una diferenza de 30 graos e noutros lugares de 90 graos.

Gran colección

Existen outros moitos módulos, a maioría relacionados coa astronomía e outros relacionados coa astronáutica ou coa instrumentación dos astrónomos. Hai un mapamundi da Lúa, balanzas que miden o peso de moitos planetas (similares ás que temos no baño da casa), etc.

Una curiosidade: A Terra non ten un só satélite (a Lúa), senón dúas. O segundo, o asteroide Cruithne 3753, é moi pequeno e está moito máis lonxe que a Lúa. Na aula de Astronomía de Durango, Esteban realizou un pequeno módulo no que se explica a órbita e posición deste satélite.

A colección de módulos está a crecer. Esteban prepara constantemente novos módulos. "Sempre me gusta facer algo novo. Non faltan ideas... algunhas salguen ben, outras non". Con todo, ofértaa da aula está a crecer aos poucos. Paira calquera amante da astronomía, polo menos desde o punto de vista didáctico, a de Durango pode ser una visita interesante.