Ano da Novela anunciada en Donostia
O devandito durante a celebración do DIPC en Donostia fíxose realidade una semana despois. De feito, os rusos Andre Geim e Konstantin Novoselov recibirán o Premio Nobel de Física 2010 por experimentos "revolucionarios con material bidimensional de grafeno", segundo a Fundación Nobel.
O propio Wilcz recibiu en 2004 o Premio Nobel de Física polo seu descubrimento da liberdade asintótica na teoría da forte interacción. Este descubrimento foi fundamental paira o desenvolvemento da cromodinámica cuántica. Wilcz tamén realizou importantes contribucións noutros campos da física, como a física da materia condensada, a astrofísica ou a física das partículas.
Geim e Novoselov serán premiados agora polas súas investigacións con grafeno. Segundo Wilczek, o grafeno contén "propiedades físicas realmente destacables e aplicacións extremadamente interesantes", sendo Geim e Novoselov os primeiros en obter este material.
Paira illar o grafeno partiuse do grafito, material común nos lapis, e utilizouse un instrumento moi común, o celo. Desta maneira conseguiuse un material pouco común, o grafeno, una lámina dun só átomo de carbono. É case totalmente transparente, pero extremadamente dura, conduce a electricidade tan ben como os metais e mellor que eles a calor.
Por estas características, ten aplicacións moi interesantes. A Fundación Nobel anunciou na súa nota de prensa o premio da Física deste ano, por exemplo, que anuncian que os transistores de grafeno serán moito máis rápidos que os actuais de silicio, o que permitirá facer computadores máis eficientes.
Tecnoloxía, ras e humor
Wilcze tamén fixo outro anuncio. Sinalou que moitas veces hai moito tempo desde que se realiza a investigación ata que se recibe a Novela, polo que non se percibe o impulso que pode recibir a área de investigación premiada. E engadiu: "Pero aínda se está traballando co grafeno, polo que quizá, si dáselle a esta Novela, contribúa ao desenvolvemento tecnolóxico". Ao parecer, Wilzcek tamén acertará niso.
Con todo, non xogou todo a unha carta. Ademais do grafeno, mencionou outros dous descubrimentos que consideraba merecedores da Novela, ambos de tipo cosmológico: a aceleración da expansión do universo e a existencia de materia escura. No seu caso, considerou que a influencia da obtención do premio Nobel non sería tan evidente.
En calquera caso, recoñeceu que o Premio Nobel dá fama ao tema, "dálle prestixio e nome; ten influencia psicolóxica tanto neste campo como na contorna". Aínda que non lle trae nada máis, dixo que recoller a Novela é "algo grande".
Tamén é grande paira Geim e Novoselov. Geim, con todo, xa sabía que era recibir un Nobel ou algo parecido, xa que hai dez anos déronlle o Ig Nobel de Física. Os Ig Nobel están organizados pola revista Annals of Improbable Research e entréganse a investigacións que "non poden repetirse ou non son convenientes". O premio foi concedido a Geim, xunto co físico Sir Michael Berry, por lebitar as ras vivas utilizando o campo magnético. Así, Geim é o primeiro gañador do Nobel e do Ig Nobel.
Ademais da Geim, a Novoselov gústalle o lado divertido e divertido da física, tal e como sinalou a Fundación Nobel na súa nota de prensa: "A alegría é una das súas características; uno sempre aprende algo no proceso e, quen sabe, poida que algunha vez acerte de pleno. Como agora, co grafeno escribiron o seu nome na historia da ciencia".
Outras apostas
Aínda que Frank Wilcz foi o mellor adiviño, non foi o único que se atreveu a responder á pregunta exposta por Elhuyar. Entre outros, o físico Juan Ignacio Cirac tamén opinou. De feito, nos anos 1970 a 1980 realizáronse os primeiros experimentos en física cuántica, que foron os encargados de recibir o premio Nobel. E tamén fixo una precisión: "agora ou dentro duns anos". Por tanto, aínda ten posibilidades de inventarse.
Cirac é director do Instituto Max Planck de Óptica Cuántica e, aínda que non é Novela, foi galardoado con numerosos premios, entre eles o Félix Kuschenitz da Academia de Ciencias de Austria, o Quantum Electronics da Fundación Europea da Ciencia, o Príncipe de Asturias de Investigación Científica e Técnica e a medalla Franklin.
Aaron Ciechanover ten un Nobel de Química. Wilcz recibiu o mesmo ano da súa concesión de Física, en 2004, por atopar a degradación de proteínas mediante ubiquitina. Wilcz e Ciechanover volveron sumarse ás xornadas de San Sebastián e como el respondeu á pregunta. Non inmediatamente.
Ciechanover, cerca
Ao principio parecía que non ía participar no xogo. Segundo Ciechanover, os premios outórganse de acordo co que Alfred Nobel prometeu no testamento, polo que uno non pode elixir o campo que se vai a premiar.
E é certo que non é fácil participar na decisión. O Comité Nobel selecciona expertos de cada categoría da Fundación Nobel, un tres mil por categoría. Entre estes expertos atópanse os galardoados co Premio Nobel, os mellores profesores das universidades máis prestixiosas e os membros dos comités científicos, e fóra deles ninguén pode propor nomes. Ademais, o nome dos candidatos e toda a información respecto diso mantense en segredo durante 50 anos.
Por iso dixo Ciechanover que non se tentaba anunciar. A continuación, con todo, entrou no xogo e suxeriu que, aínda que non se mencionou ningún aspecto concreto, en medicamento había moitos campos que merecían premio: "pero cada ano só poden premiar a un, e hai moitos grandes científicos".
En certa medida, a Fundación Nobel parece ter a mesma opinión. De feito, do mesmo xeito que ocorreu no caso de Ciechanover, o premio Nobel de Química deste ano está relacionado co medicamento. Richard F. Os investigadores Heck, Ei-ichi Negishi e Akira Suzuki compartirán a Novela por desenvolver un "axuste cruzado catalizado polo paladio na síntese orgánica".
Esta reacción deu lugar a unha vía de síntese de moléculas orgánicas de diversos usos. Entre outras cousas, é útil en medicamento paira producir antibióticos que afectan a bacterias resistentes e paira sintetizar o taxol. O taxol é un composto que se atopa na natureza e que foi atopado na vagina do Pacífico ( Taxus brevifolia ) e é un compoñente antitumoral moi eficaz. Mediante o axuste cruzado catalizado polo paladio conseguiuse sintetizar no laboratorio.
Cadea de reacción, cadea de investigación
Con todo, paira chegar ás aplicacións foron imprescindibles as achegas do tres investigadores citados. En 1968 publicou os primeiros artigos sobre enlácelos de carbono obtidos por Hecke utilizando o paladio como intermediario. Uniu un anel de carbono cunha olefina (una molécula de dous carbono unida por un dobre enlace) mediante paladio. Desta reacción obtense o estireno, o compoñente máis importante do poliestireno plástico.
En 1977, Negishi descubriu que si uno dos dous carbonos tiña un átomo de zinc, a reacción era máis efectiva. Dous anos despois, en 1979, Suzuki propuxo os carbonos asociados ao boro paira levar a cabo esta reacción. O boro é menos tóxico que o zinc e pode asociarse a moitos grupos funcionais. Deste xeito, as vías abordadas por estes dous investigadores permitiron que as reaccións do axuste cruzado catalizado polo paladio prodúzanse con maior facilidade e precisión. Por todo iso, o tres recibirán o premio Nobel de Química deste ano.
Louise joy Brown
D. Ada A Novela Química foi entregada a Yonath o ano pasado polos traballos realizados paira investigar a estrutura e función dos ribosomas. Yonath tamén enfocou a súa investigación ao medicamento, pero nada ten que ver co campo que este ano recibirá o Nobel de Fisiología ou Medicamento. Robert G. Este premio será outorgado a Edwards pola súa invención da técnica de fecundación in vitro.
Edwards comezou a investigar os fundamentos biolóxicos da fecundación nos anos 50. En 1969 logrou a fecundación in vitro dun óculo, pero o óculo fecundado non continuaba crecendo, non se convertía en embrión. Entón pediu axuda ao inventor da laparoscopia Patrick Steptoe. A extracción de óvulos, a fecundación extracorpórea e o refinamiento da técnica de implantación do embrión no útero materno deron lugar ao nacemento en 1978 de Louise Joy Brown. Era o primeiro neno creado por fecundación in vitro. Na actualidade, existen no mundo 4 millóns de nenos nados con esta técnica.
Con todo, Yonath non inventou nin ese Nobel, senón que non se atreveu a responder á pregunta da revista Elhuyar. Non entende os da Academia Sueca. No seu lugar, contoulle a Elhuyar una curiosidade: o ano pasado pasou uns días en Donostia e cando chegou ao seu país, Israel, informáronlle de que lle ían a dar a Novela. E volveu dicir, entre risas: "Non mo podía crer. De verdade, non entendo os da Academia".
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
