Festival de cine médico de San Sebastián
En 1968 comezou a dar os seus primeiros pasos. Desde entón percorreu un longo camiño e deu froitos. Este festival especializado ten una clientela especial: médicos e curadores. Con todo, tamén conta con seccións dedicadas ao gran público, como a dedicada este ano á guerra bacteriológica. Naqueles primeiros anos pechouse máis o público do festival:
Estas xornadas, que en principio eran de portas pechadas, reunían a tan só 15-20 doutores. Como o público era especial, as películas non pasaban pola censura ministerial. Con todo, cando abrimos un pouco as portas (enfermeiras, estudantes de medicamento e sanitarios), as películas que alí se presentaron sufriron una censura.
Son palabras de Javier María Sada, secretario do festival.
A medida que a sociedade vai liberalizándose, o público do festival foi ampliándose. Aínda que hoxe en día o 80% dos espectadores está relacionado coa saúde laboral (médicos, enfermeiras, estudantes...), tamén hai un amplo público interesado no tema. Ademais, ofrécense ciclos especiais. O obxectivo deste festival é dobre, por unha banda dar a coñecer os últimos avances e técnicas ás persoas directamente relacionadas cos problemas de saúde e doutra banda, incidir no conxunto da sociedade sobre os ciclos de interese xeral.
É importante que os organizadores teñan una ampla repercusión social; que o festival se peche e non se converta en exclusivo:
Cada ano tentamos organizar un ciclo paira todos, algo que estimule o inrerés de todas as persoas. O ano pasado, por exemplo, en Euskadi tratouse a situación futura de accidentes e catástrofes como o terremoto ou o maremoto. Hai dous anos falamos do problema da droga. Este ano foi a guerra bacteriológica. Un problema que está a lume de biqueira e que nos afecta a todos. Proxéctase unha longametraxe sobre o tema, seguido da intervención dun especialista. Nós este ano, dentro do ciclo dedicado á guerra bacteriológica, tivemos a oportunidade de ver a película "Sinal de alarma" que consideramos de gran interese.
Os organizadores están satisfeitos do éxito obtido no público. Nunha cidade como San Sebastián, 500-600 persoas ven moi positivo mobilizarse dalgunha maneira.
Ademais, paira poder sacar adiante o orzamento de 3.000.000 de pesetas do festival contan coa colaboración de diversas institucións oficiais e privadas.
XVII Internacional. Festival de Cine Médico Estatística Municipios participantes: Alemaña, Australia, Gran Bretaña, España, Estados Unidos, Euskal Herria, Francia, Italia, Unión de Repúblicas Socialistas Soviéticas e Suíza. Películas proxectadas: 58 curtametraxes e 4 longametraxes Número de participantes: 579 persoas Ciclos monográficos: guerra biolóxica e dermatoloxía PREMIOS Nivel A: (películas sobre temas biolóxicos, médicos e cirúrxicos): Primeiro premio: Thrombosis realizada polos doutores Alejandro Palés Argullós, Juan Torrás e J.Mª Alonso. Mencións honoríficas: Humanismo e Ciencia en Algesiología do Dr. Anxo Zilvetti Salazar. Serie de películas presentadas polo Instituto Oncolóxico de San Sebastián. Nivel B: (películas patrocinadas por laboratorios farmacolóxicos): Primeiro premio: Cirugia do cristalino artificial Xeneral Optica - Producida por Domilech e dirixida polos doutores Mineiro, Carleux e Quintana. Nivel C: (películas paira a educación sanitaria) Primeiro premio: Dirixido polos doutores Navegando cara á vida María Rodríguez - Sabio e Dino Trucado. Mencións honoríficas: serie de películas presentadas polo doutor José Luís García de Pamplona sobre educación sexual. Katharina KomunMax Rueinländer. Serie de películas presentadas pola Caisse Nationale d'Assurance Maladie deas Travailleur Salaries de París. |
Dentro das actividades do Festival Internacional de Cine de Medicamento de San Sebastián, varios médicos do Hospital Oncolóxico de San Sebastián, os doutores Carreiras, Bidegain e Agirregabiria, ofreceron una rolda de prensa. Presentámosvos o máis interesante que dixemos. "Presentamos varias películas sobre a cirurxía funcional da laringe. Outra das películas foi a utilización da cirurxía reconstructiva de Onkologikoa. Cando antes extraïamos un tumor, xerabamos un gran desastre paira salvar a vida do enfermo. Non podiamos solucionar a mutilación que xerabamos. O terceiro tema que analizamos foi a posible utilización do láser en oncoloxía... ... o láser non é una panacea que o solucione todo. Esaxeración do papel do láser na cirurxía. Nós fomos os primeiros que traballamos con láser na laringe en Euskal Herria. Xa levamos seis anos traballando. Quero sinalar que o láser ten pouco uso no tratamento da minibición. É outra das nosas armas paira tratar o cancro. O seu uso limítase a unha enfermidade precoz. Nos cancros avanzados ten pouco que facer... ... o láser CO 2 é o que ten utilidade na nosa especialidade. Traballamos cun microscopio. Diriximos o láser a distancia e nós non achegamos nin os dedos nin as pinzas. Por outra banda, en modo bisturí ten a vantaxe de que se pode utilizar paira realizar cortes. Os láseres tamén se poden levar por fibra óptica. Esta vía pode chegar até as cavidades ocultas como os pequenos bronquiolos pulmonares. |
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
