Charles Darwin, adeus e honra!
Paira desfacerse de todos os escondidos da vida (baixo o manto dos vivos), partiu no barco Beagle desde Inglaterra en 1831 paira dar a volta ao extenso. Mentres os demais investigaban os segredos da vida na súa propia biblioteca, ti querías ver os segredos da vida do avó no seu Zoonomía e o sabio Malthus no seu libro Essay on the principles of population. Leva cinco anos rodeando a terra e só cinco semanas nas illas Galápagos. Alí empezou a germinar a súa extensa teoría. Aquí só mencionarei dúas ideas principais, acompañadas de fotografías.
En primeiro lugar, a teoría do transformismo afirmaba que as intencións da variabilidade, aceptadas tamén polos Bíblicos, permitían a aparición de novas razas e formas de vida creadas polo medio. Charles Darwin negouno porque, a pesar das mesmas condicións, as razas só aparecían nun lugar limitado. Darwin dicía que non aparecían influencias externas, senón internas. Paira iso, as illas Galápagos foron reveladoras, xa que alí a variabilidade dos seres vivos era moi evidente.
Paira Darwin, por tanto, o medio ambiente non pode xerar una boa novidade. A natureza fai una selección, una oportunidade, seleccionándoa entre as novidades recollidas internamente. Un exemplo é que en cada illa vimos diferentes tipos de plantas Opuntia adaptadas aos diferentes ambientes da illa, así como ao tipo de terra volcánica. Nas fotos que tomei aparecen tres razas: Opuntia handia (en po), mediana (no lixo) e epotxa (en lávaa dura). Por suposto, todas as plantas adáptanse ou se perden a un ambiente, a un ecosistema (auga, coitelo, terra, calor e medio). Por tanto, podemos dicir que o noso sabio inglés é o pai dunha ecoloxía simple e corrente.
En segundo lugar, a mente de Malthus, que a natureza impide aos débiles, foi a que impulsou ao sabio a viaxar. Durante cinco anos, naquela longa travesía mariña e terrestre, afirmou con proba que a lei serve paira animais como paira as persoas, endurecendo a teoría da selección da Natureza. Nós tamén vimos nos Galápagos, onde non hai cazadores nin habitantes, que sen piedade, descartouse a torpeza, a torpeza, a delgada, a narrativa, a defectuosa (na foto xa sabedes matar o lobo de mar).
A frase creada por Malthus, aínda que discutida entre os biólogos, introduciuse na linguaxe, é dicir, neste extenso territorio Struggle for life ou Loita paira a vida é quen elixe a lei, máis forte, máis competente ou similar de todos os seres vivos. Segundo Darwin, esta opción faise por unha banda cando as femias elixen o animal macho, e despois, a natureza tamén pode elixir. No artigo anterior, nunha foto aparecían os lobos mariños “solteiros”, que eran e eran máis antigos e fortes, xa que os lobos machos teñen o seu monopolio por “dentes e alevíns”.
Cando intercalamos seres humanos, tamén podemos conservar e salvar aos débiles —facémolo connosco mesmos, creando razas con próteses, entre as que eu estou). En agricultura e gandaría primamos as características que a natureza non elixe (carne, leite, froita mellorada). A natureza, con todo, mantén coa súa selección un modelo medio.
Darwin non sabía no seu día as noticias da xenética, nin as que nos ensinou desde entón a química das micromoléculas, pero o seu paso foi valente e grande e en homenaxe o volcán Darwin e o lago Darwin están presentes na illa de Isabela. Elixíronlle as vistas máis curiosas e belas paira honrar ao sabio. No seu día os cristiáns impedíronlle comprender a súa teoría equivocada ou correctamente, prohibíndoa en Estados Unidos, pero era hora de cambiar e mellorar o que a Biblia nos achegou co coñecemento simple da época neolítica. Os descubrimentos dos últimos anos aseguráronnos que existe un vínculo entre todos os seres vivos polo achegue da microbiología, a pesar de que os seres humanos habemos creado e seguido a rama máis rara, tanto mala como boa, da árbore da vida.
Por suposto, o modelo de Galápagos é bonito. Desgraciadamente tamén é demasiado pequeno, que todo o ano na Amazonía, o Congo ou Europa o tipo de vida desaparece de forma indefinida, xa que o ser humano faio en nome do desenvolvemento e normalmente inútiles. A intelixencia humana é una espada de dúas bocas que, a miúdo, utilízase desde a parte máis desfavorable, podendo ser máis prexudicial que o instinto. Ás illas de galápagos desexámoslles que sigan o oasis da Terra Ancha, cando as máquinas toman o lugar dos seres vivos con orgullo humano.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
