CD-ROM: almacén xigante (I)
Na década pasada os fabricantes de televisión empezaron a traballar sobre o vídeo complementario á televisión. Aínda que apareceron varios sistemas de videodisco de lectura mecánica, o único sistema que chegou até a actualidade foi o videodisco óptico. As técnicas, enxeñaría e sistemas de produción empregados no desenvolvemento deste sistema serviron de base paira o desenvolvemento doutro tipo de produtos.
Entre os anos 1.972 e 1.976, a procura dunha normativa común provocou fortes controversias entre os fabricantes. Tras estes debates decidiuse adoptar o formato ALC (Velocidade Lineal Constante). Como consecuencia diso, PHILIPS e SONY asinaron un acordo de normalización en materia de discos de son dixitais. Por tanto, cando a finais de 1.983 presentouse por primeira vez o disco compacto de música, todos os fabricantes e vendedores presentaron una oferta unificada (normativamente).
CD-ROM ou Compact disk-read only memory, en eúscaro só diriamos o disco compacto-memoria legible. A idea do CD-ROM comezou a traballarse a principios dos anos 1.980-1.990, cando o disco compacto xa estaba a madurar. Entón, a alguén se lle ocorreu que cunha versión do disco compacto podíanse almacenar os datos dixitais.
En consecuencia, en 1.985 as primeiras bases de datos apareceron no mercado en CD-ROM.
O amplo abanico de información xerada até o momento pola sociedade conservouse en microfitxeras, cintas magnéticas e discos magnéticos, entre outros. Aínda que estes sistemas experimentan un avance significativo na recollida, almacenamento ou transferencia de datos, non poden considerarse definitivos.
Os sistemas baseados no disco óptico de Láser creáronse como alternativa complementaria. Neles a información, é dicir, o texto, a imaxe e o son, grávase dixitalmente cun láser e recupérase cun láser.
Entre estes sistemas creouse o chamado CD-Audio paira escoitar música Hifi. O seu éxito radica nas vantaxes que ten fronte aos discos tradicionais, como a calidade sonora e a ausencia de desgaste.
A experiencia de investigación e comercialización da área de audio CD-Audio foi aplicada por PHILIPS e SONY ao almacenamento masivo de datos. Así nace o sistema CD-ROM.
Como toda a información acumúlase dixitalmente, CD-ROM é similar a discos flexibles, discos fixos e outros medios magnéticos.
Con todo, as vantaxes céntranse en tres ámbitos:
- alto poder de acumulación, fisicamente baixo
- sustentabilidade e portabilidad
- baixo custo por bit da información acumulada.
A modo de exemplo, mencionaremos algunhas vantaxes e inconvenientes comparándoos con algúns sistemas convencionais.
Respecto de microfitxategi
Vantaxes: os datos dixitais son, en principio, moi apropiados paira o seu manexo; o medio é sustentable e a calidade das imaxes é mellor.Desvantaxes: os métodos e aparellos paira a elaboración de microfichas son xa moi coñecidos e o tamaño unitario dos ficheiros é máis flexible.Por copias impresas
Vantaxes: menor volume de acumulación, facilidade de manexo, menor risco de afección aos ficheiros e menores custos de publicación.Desvantaxes: os custos de transformación dos documentos ou ficheiros son maiores e o seu tratamento require o uso dun microordenador.- Vantaxes respecto dos discos magnéticos: maior capacidade de acumulación, maior vida útil, menor risco de dano e máis adecuada paira almacenar e manexar imaxes.Desvantaxes: só se poden ler os datos; hai menos unidades de lectura de CD-ROM; aínda non se alcanzou a normativa estándar e o software non chegou á madurez.
Respecto da acumulación e acceso de grandes ordenadores
Vantaxes: os custos de acumulación a longo prazo poden ser menores, o usuario pode acceder e controlar facilmente e evítanse os custos de conexión.Desvantaxes: a actualización dos datos é máis lenta e difícil.
A característica máis importante dos discos ópticos é a súa capacidade de almacenamento, o que supón una capacidade de case 600 MB. Paira comprender mellor a capacidade deste tamaño de memori, hai que ter en conta que 150.000 páxinas impresas ou 15.000 documentos comerciais ou 1.200 discos malignos (de 5,25 dedos) poden ter contido ou que a narración de 8 horas pode entrar coas súas imaxes.
Pero cal é a situación de mercado do CD-ROM?
Esta técnica, creada en 1.985, tiña vendidas en EEUU en 1.987 60.000 unidades de lectura. No mesmo ano só se venderon en Europa 6.700. Delas 4.000 en Italia, 700 en Alemaña, outras tantas en Gran Bretaña, 400 en Francia, preto de 200 en Noruega e Suecia e algunhas individuais en Euskal Herria e España. No ano 1.988 estas cifras multiplicáronse por catro en Europa e espérase que paira o ano 1.992 póñanse en marcha 500.000 lectores de EEUU.
Os temas tratados son o medicamento, a enxeñaría, o dereito, as enciclopedias e os bancos de imaxes e fotografías. A tendencia de uso é similar á dun gran banco de datos que non vai cambiar moito, é dicir, as informacións económicas, a bolsa, o cambio monetario, etc. van ter poucas posibilidades de traballalas no CD-ROM, xa que se basean en información que cambia moito (día a día). Por tanto, a información fixa e non cambiante a curto prazo é a máis adecuada paira traballar en CD-ROM.
O prezo de venda tamén é un factor a ter en conta. A finais de 1.986, 370.000 pesetas. una unidade de lectura e 200.000 pts. a finais de 1.988. contorna. Actualmente 150.000 pts. vale e o prezo vai cara abaixo. A evolución dos prezos está relacionada coa venda e, por suposto, canto máis se venda, máis barata será. Non sería de estrañar que o prezo se reducise rapidamente por baixo das 100.000 ptas.
En Euskal Herria até agora vendeuse un centenar.
En canto ás aplicacións, o crecemento foi exponencial. Nestes momentos hai miles de aplicacións no mercado, pero a maioría son de orixe EEUU ou Gran Bretaña. Desgraciadamente, non creemos que exista una aplicación en eúscaro, pero Elhuyar ten polo menos intencións de incorporarse a este novo campo.
Até o momento realizamos una descrición desta nova técnica. No seguinte número, accederemos ao núcleo do sistema e exploraremos o aspecto físico-tecnolóxico.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
