Científicos do mundo pasaron os últimos 100 anos recollendo, analizando e verificando coidadosamente datos sobre a temperatura terrestre. Por suposto, son datos moi variados, pero os últimos que se recolleron presentan resultados incribles:
Até moi poucos anos, os investigadores non estaban completamente seguros da causa destes cambios de temperatura. Non podían dicir claramente se este cambio climático é natural ou pola actividade humana.
Todas estas dúbidas foron resoltas por fin no outono de 1995. Entón, científicos e a Comisión Internacional sobre o Cambio Climático (denominada en inglés Intergovernment Panel on Climate Change, o organismo máis importante que se encarga da evolución do clima) comezaron a resolver a dúbida e a cuestión exposta até o momento. O informe elaborado conxuntamente logrou un consenso único: Recolleu as perspectivas de máis de 2.500 científicos, economistas e analistas de risco.
Por primeira vez subliñouse sen dúbida a influencia humana no cambio climático. O aumento da temperatura que tivemos no último século e os fenómenos que provocou non eran posibles. Todas as evidencias evidenciaron que o home acelerou o quecemento global.
O clima da Terra é o resultado das interaccións entre atmosferas, mares, masas de terra e todos os organismos vivos que son moi complexos. Todos estes elementos soportan o quecemento do sol a diario. Esta calor volvería irradiarse ao espazo se non se producise o equilibrio de varios gases absorbentes de calor na atmosfera. Estes gases, principalmente dióxido de carbono, óxido de nitróxeno e metano, actúan como un invernadoiro natural, mantendo por baixo da atmosfera a cantidade exacta de calor necesaria paira manter a vida.
Con todo, nos últimos 150 anos a concentración atmosférica destes gases, sobre todo de dióxido de carbono, foi aumentando. Como consecuencia, quedou máis calor do debido atrapado na atmosfera. Esta é a principal causa do aumento da temperatura. Os científicos relacionaron o aumento da concentración de gases de efecto invernadoiro con algunhas das actividades humanas, especialmente coa deforestación e a agricultura, como son os combustibles fósiles (carbón, aceite e gas paira a xeración de calor e electricidade e o transporte de gasolina). Por exemplo, o noso automóbil emite 2,5 kg de dióxido de carbono por litro de gasolina queimada.
Os científicos non puideron determinar con exactitude as consecuencias deste quecemento durante o próximo século, pero a maioría coinciden nalgúns puntos. Algúns modelos climáticos indican que o ritmo de quecemento do planeta será máis rápido que nunca no próximo século.
As estimacións máis positivas mostran que se as concentracións de óxido de carbono (IV) duplican o nivel preindustrial, a temperatura da superficie terrestre aumentará entre 1,0-3,5 ºC. Estes estudos demostran que non estamos moi lonxe desta posible situación, xa que se cre que podemos duplicar os niveis de CO2 paira o ano 2050.
Entre as posibles consecuencias deste enorme quecemento atópanse:
Segundo a reportaxe realizada pola Organización Mundial da Saúde en 1996, o cambio climático suporía un aumento das enfermidades que se transmiten a través de insectos, como a malaria. Reduciríanse as fontes de auga e modificaríase o réxime de precipitacións, o que implicaría una maior aparición de enfermidades que se contaminan coa auga. Ademais, o aumento da temperatura pode provocar situacións climáticas potencialmente mortais paira a vida humana.
A principal conclusión é que a actividade humana ha aumentado a concentración de gases de efecto invernadoiro que quentan a Terra. Se a Terra quéntase demasiado, a existencia humana corre perigo. Nós creamos o problema e, por tanto, a nós tócanos buscar a solución. Todos, gobernos e cidadáns, temos un papel.
En decembro do ano pasado, representantes do goberno mundial reuníronse na cidade de Kioto paira acordar un compromiso respecto diso no denominado “Cume do Cambio Climático” (Climate Change Treaty en inglés). O Kioto era un paso importante no camiño cara ao quecemento global.
Estas negociacións foron froito do denominado “Acordo Global sobre Cambio Climático” asinado en 1992 por máis de 160 Estados en Río de Janeiro. No Cume de 1992 propúxose que os Estados industrializados reduzan as súas emisións de CO2 e outros gases de efecto invernadoiro ao nivel de 1990. O obxectivo principal do tratado, aínda que o Cume non tiña ningunha forma de executarse, considerou a redución de gases de efecto invernadoiro como a principal vía paira evitar interferencias antropogénicas perigosas paira o sistema climático.
Desgraciadamente, os Estados non están a cumprir co acordado entón, por exemplo, os EEUU, que supoñen o 25% da emisión total mundial de CO2, esperan que paira o ano 2.000 as emisións alcancen un 13% máis que en 1990.
O paso máis importante que se pode dar é a redución das emisións de gases de efecto invernadoiro. Gobernos, habitantes e empresas poden colaborar niso. Os gobernos teñen moitas posibilidades de reducir o CO2: establecer controis paira reducir os combustibles fósiles, promover políticas a favor das enerxías renovables, como a forza do sol e o aire, ou eliminar as subvencións que impulsan o uso do carbón e o aceite, e os gobernos deberían apostar máis pola conservación forestal, xa que a fotosíntesis é a principal forma de eliminar o CO2.
Os habitantes podemos reducir a necesidade de combustibles fósiles e ademais adiantar un pouco de diñeiro, como? Por exemplo, usando menos o coche e usando os que fan mellor a queima, ou illando os nosos fogares adecuadamente paira gastar menos electricidade. Isto mesmo é aplicable a empresas, pero a maior escala.
Tócanos coidar deste mundo tan prezado, porque nós levamos a Terra a esta situación. Pero si quérese conseguir algo hai que dar algo a cambio.
Non estamos aquí paira falar só do verde dos bosques ou do azul do mar, senón paira preocuparnos do futuro do ser humano, e si queremos ser un temos que traballar AGORA.