Hasiera »   Erreportajeak »   Barra-kodea

Código de barras

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

Estamos afeitos ir á tenda a facer as compras diarias e a que o comerciante colla o produto na man, comprobe o prezo que ten pegado nela e vexa como apunta o prezo na caixa. Nos últimos anos, con todo, a tendencia de compras en supermercados é crecente. Neles, o prezo substitúese por liñas verticais de cor branca e negro pegadas ao produto. Parece que hai moita información nestas liñas, é dicir, no código de barras.

O código de barras EAN (European Article Numbering), que se deu a coñecer en 1977, comezou a usarse en tendas en 1982 e actualmente está implantado en máis de cincuenta países.

Nos supermercados vemos que os produtos levan un código de barras formado por raias brancas e negras. Con todo, vendo esta secuencia de raias, os compradores non sabemos o prezo do produto. En caso de facelo, tamén deberiamos consultar co responsable do supermercado e el realizará o proceso que agora explicaremos paira coñecer o prezo.

O sistema de control por código de barras divídese en catro partes: en primeiro lugar, como acabamos de mencionar, temos a secuencia de raias brancas e negras que podemos ver escritas no propio produto; en segundo lugar, hai un escáner que envía os raios láser cara ao código de barras; en terceiro lugar, temos un detector que recollerá os raios reflectidos no código de barras e finalmente, un computador que clasifica e procesa a información obtida polo detector.

Moitas veces vimos ao caixeiro do supermercado pasar os produtos uno a un nunha mesita. Esa mesita, por suposto, non é calquera. Na mesa hai una ventanita transparente que fai pasar o produto por encima dela. É aí onde comeza o proceso que mencionamos anteriormente. E é que nos supermercados, baixo a mesa que nos fai pasar todos os produtos comprados, hai un escáner láser tipo disco duro.

O láser envía raios infravermellos que actúan sobre un espello prateado. Debaixo desa xanela transparente que vemos hai un disco que vira. Os raios infravermellos que soaron no espello remontan por este disco e comezan a explorar o código de barras do produto. O disco giratorio permite ler o código de barras do produto desde calquera ángulo. Isto facilita ao caixeiro o traballo xa que non ten que atopar a parte con código de barras do produto e mirar o portelo.

Tras ler o código de barras, estes raios láser reflíctense. Os raios reflectidos diríxense ao detector atravesando o disco e o espello e os raios convértense en sinais eléctricos. O seguinte paso é enviar ao computador o sinal eléctrico que se converteu en código binario. Entón, o computador descodificará a información contida no código binario e atopará na súa memoria o prezo do produto. Todo este proceso realízase na actualidade con certa rapidez. Una vez pasado o produto na mesa, o caixeiro poderá ler o prezo na pantalla do computador.

Explicouse, por tanto, o funcionamento xeral do código de barras, pero máis concretamente, o número de partes do código de barras. Xa se comentou anteriormente que os raios láser rastrexan o código de barras, xa que en definitiva a información sobre o produto atópase nesas liñas branco e negro. Así pois, as raias negras e as puntas non están dispostas de calquera xeito; se nos damos conta, as liñas negras teñen anchuras diferentes e as puntas son máis estreitas e anchas en diferentes produtos. A composición da secuencia de raias determina a información que se garda nela. A anchura do código de barras oscila entre 0,26 e 0,66 milímetros e pode variar en función do tamaño do produto.

A sucesión de raias negras e pálidas está formada por tres partes ben diferenciadas. O primeiro grupo de marcas indícanos o país no que se produciu o produto, a segunda parte leva a información da empresa que o realiza e a terceira identifica o produto. As liñas negras absorben case totalmente a luz dos raios láser, polo que a cantidade de luz que reflicten é moi pequena. As zonas blanqueadas, pola contra, reflicten moito a luz e este potente sinal diríxese ao detector. O detector, por tanto, recibe diferentes cantidades de luz ou sinais paira cada país, produtor e produto diferente. A continuación, o computador, coñecendo estes tres datos, atopará na súa memoria o prezo do produto.

Como podemos observar, esta invención ofrece ao cliente un servizo rápido e sen erros. Sen dúbida, o novo sistema tamén beneficiou aos supermercados. O persoal do supermercado pode obter información detallada das vendas e dos produtos que ten no almacén. Ademais, cando algún produto estea a piques de esgotarse, o computador realizará o pedido automaticamente. O computador tamén é capaz de informar sobre a demanda de cada produto.

O código de barras, aínda que pareza o seguinte descubrimento do baleiro, é un gran avance paira certos servizos.