Autismo
O autismo é una enfermidade da infancia con claras carencias de relación con outras persoas. Os seus síntomas aparecen entre os 2 e os 5 anos; a esa idade os nenos normais empezan a afianzar o seu comportamento social, pero os pais dos nenos autistas empezan a darse conta de que o seu fillo é “raro”.
Os nenos autistas adoitan ser demasiado bos, case nunca choran ou non se pon nerviosos e poden permanecer longos no seu berce, tranquilos, aínda que estean sós. Atópanse “distraídos” ante os seus pais e non responden aos seus actos amorosos.
Os nenos autistas teñen problemas de linguaxe, máis ou menos graves. Ás veces a linguaxe non se desenvolve en absoluto, outras veces o neno empeza a falar, pero aos 2 anos queda aí sen retroceder nin avanzar. No autismo é moi típico que palabras ou frases pronunciadas por outra persoa repítanse automaticamente en función da idade do neno. Mesmo nos casos nos que a linguaxe evoluciona ben, non se desenvolve normalmente (na sintaxe aparecen curiosidades) e a linguaxe adoita ser monótono.
Outra característica dos nenos autistas é o interese polas cousas e as ferramentas. Gústalles manter o seu medio ambiente constante, sempre igual. Calquera cambio, como un pequeno cambio no camiño que realiza habitualmente no paseo diario, ou un cambio de localización na casa, xera una gran angustia e angustia. Este ámbito do seu comportamento vese fortemente limitado pola asunción duns limitados conxuntos de comportamentos e ritmos recorrentes.
Aínda hoxe non se coñecen as raíces e razóns do autismo. Ao principio, os investigadores crían que se debía a unha falta de amor cara adiante. Pero ultimamente, na maioría dos casos, recoñécese a existencia dalgunha raíz orgánica, xenética. Proba diso é que tres dos catro autistas son nenos e só una moza.
Como non se coñece a razón exacta do autismo, non existe un tratamento específico paira esta enfermidade, pero está demostrado que cando os nenos autistas ofréceselles una educación especial melloran moito.
En canto ao prognóstico, é moito mellor o do neno autista que aos cinco anos ten a forma de comunicarse con outras persoas que o neno que non pode ter ningunha relación a través da linguaxe.
Moitos destes datos foron extraídos dun libro publicado pola Asociación de Pais e Nais de Autistas de Gipuzkoa, GAUTENA.
Que é o autismo?
Desde que Leo Kanner describise esta Síndrome, durante 45 anos o concepto de autismo tivo diferentes interpretacións, o que xerou unha gran lea.
Na actualidade, e seguindo os criterios da OMS, a maioría dos expertos entende o Autismo como un conxunto de condutas que aparecen antes do terceiro ano de vida e que mergullan ao neno en vías moi diferentes ao desenvolvemento normal.
Nenos/as con discapacidade social
adoitan ser. Por exemplo, cando os seus pais viaxan por casa non lles seguen, nin coa mirada. Non lles gusta contacto ou contacto físico. Non teñen una sorriso entre amigos, nin medo ...
Atrasos e trastornos no desenvolvemento da linguaxe
adoitan ter. A linguaxe pódese desenvolver aos poucos, non desenvolverse en absoluto ou empezar ben, pero se pode romper. A metade deles, que aprenderon a dicir algo, terán o que se chama “ecolalia”, é dicir, repetirán as últimas palabras do interrogante como eco paira responder as preguntas que se lles expoñen. Doutra banda, ti e eu tamén mesturan persoas.
Nenos que non aprenden a usar os seus xoguetes
son. Non cultivan ningunha fantasía e os seus xogos son destrutivos (rompedores), monótonos, repetitivos.
Resposta a estímulos sensoriais alterada
Adoitan ter estes nenos. O mesmo neno autista, en diferentes momentos, responderá de forma diferente aos estímulos (luces, sons, cheiros, etc.), nada ás veces e de forma terrible a outros. Ás veces, coma se estivesen tolos. Noutras ocasións parece que nin os ven nin os perciben.
Non se coordina armónicamente o seu desenvolvemento
... Nestes nenos a coordinación normal das 3 fases do desenvolvemento (motor, coñecemento e social) non se realiza. O grao de desenvolvemento destes nenos presenta serias fluctuaciones, nalgúns casos superiores ao que corresponde á súa idade.
Cando un neno ten todos estes comportamentos antes dos tres anos, pódese dicir que é autista.
Que facer cos nenos autistas?
O obxectivo do programa de rehabilitación é que cada neno/a afectado/a alcance o seu maior potencial ou aptitude potencial. Paira iso, estes programas deben aplicarse nunha contorna o máis normalizado ou normalizador posible.
Cada neno autista necesita un programa individualizado, elaborado polos técnicos xunto cos seus pais e que será revisado periodicamente.
Normalmente son cinco as áreas fundamentais a traballar: actividades relacionadas coa vida cotiá (vestir, lavar, comer, hixiene e autonomía persoal), pedagoxía especializada, desenvolvemento da capacidade comunicativa (ou aprendizaxe se fose necesario), socialización e normalización do comportamento e terapia ocupacional.
Datos sobre autismo
- De 10.000 escolares, catro ou cinco son autistas.
- Menos do 17% dos nenos autistas alcanzan un nivel intelectual suficiente alto, superando en maior ou menor medida o 75% os que presentan maiores carencias intelectuais.
- Aparece catro veces máis nos mozos que nas mozas (3 veces máis, segundo outros datos).
- Non está claro por que ocorre aínda, pero as últimas investigacións parecen apuntar a un impacto xenético acompañado de problemas cerebrais.
- Dáse en todas as clases sociais, tanto altas como baixas.
- O futuro do neno autista depende da minusvalía. Cociente Intelectual (A. ou IQ) segue sendo o mellor factor predictivo, pero está claro e aceptado que a maioría dos nenos autistas necesitan asistencia durante toda a súa vida.
- Paira esta síndrome polo momento non hai tratamento específico.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
