Novas técnicas de pesca: o conflito "celoso"
Introdución
O método de pesca utilizado paira a pesca do atún no golfo de Bizkaia foi o denominado xexian. Nos anos 1940-1950 estableceuse a pesca con cebo vivo, sendo os pescadores do norte os que utilizaron as redes por primeira vez. Posteriormente estendeuse por todo o mar Cantábrico.
Outros métodos de pesca, como as redes de cerco e o palangre, foron prohibidos polo acordo asinado en 1974 entre os pescadores españois e franceses.
Con todo, nos últimos anos iniciáronse novas técnicas que culminaron en 1987 co inicio do arrastre pelágico por parellas de pescadores franceses.
A cantidade de atún captada por este sistema foi moi superior á dos sistemas convencionais. Por tanto, una das principais preocupacións é si o actual stock de atún no mar vai ser suficiente paira afrontar novos métodos de pesca.
Características das novas técnicas
As técnicas que se estudarán neste apartado son dous: o trasdós pelágico e o arrastre pelágico.
O trasdós pelágico é una longa barreira de rede. Corta o camiño aos peixes, que quedan atrapados. Esta rede ten una lonxitude aproximada de 2,5 km e serve paira pescar a calquera profundidade. Paira iso ten varios flotadores e pesos adxuntos tal e como se mostra na imaxe.
O arrastre pelágico pode traballar a calquera profundidade, podendo ser desde o fondo mariño até a superficie. Como todos arrástrelos, o obxectivo é que o peixe quede atrapado no fondo a través do banco de peces.
A rede ten una boca de catro lados, de sección rectangular. A lonxitude horizontal da boca é duns 70 m e a altura vertical de 38 m. Estas redes están formadas a gran nivel pola boca. Paira manter a boca aberta utilízanse 4 grandes flotadores e contrapesos de 500 kg.
O arrastre pelágico pode facerse de dúas maneiras, é dicir, por un barco ou por unha parella. No primeiro caso utilízanse portas de arrastre paira conseguir a apertura horizontal da rede. No segundo basta con aumentar a distancia entre ambos os barcos.
O mellor paira conseguir o mellor rendemento é traballar por parellas, xa que o ruído que xeran os barcos induce a confundir o sentido de orientación ao peixe que se acumula entre ambos.
Influencia dos medios pelágicos
A influencia que poden ter os medios pelágicos na pesca do atún maniféstase en tres áreas.
A cantidade capturada por unha cara aumenta. Tendo en conta unicamente os barcos franceses, a cantidade de pesca esperada paira este exercicio superará o 18,9% do total do ano pasado. Desta forma, en poucos anos a pesca duplicaríase, polo que o nivel do stock de atún sufriría un descenso perigoso.
Doutra banda, os avances tecnolóxicos utilízanse tamén paira a detección do atún. Sonarra e as frontes térmicas do mar e mapas de isotermo obtidos por satélite facilitaron a captura do peixe.
Por último, e como mostra a experiencia, traballar a un determinado tipo de pesca supón un risco de interacción física. As pesqueiras que até agora se utilizaban, a denominada xexian, e a de cebo vivo, limitábanse á contorna do barco. A partir de agora, e tendo en conta que moitas veces se afecta a un mesmo banco de peixes, poden producirse graves incidentes. Pero, máis prexudicial que iso, é o cambio nos costumes dos peixes. A caída dalgún atún do barco ao mar é suficiente paira asustar e dispersalo. É demasiado rápido dicir que o problema mencionado pode xurdir debido ás redes pelágicas, pero, segundo os pescadores consultados, este fenómeno está a producirse.
Últimas suxestións
Cando se realizaron remodelacións nas empresas, o obxectivo foi mellorar a produción e os beneficios. No mar, a produción e os beneficios melloran ano tras ano. As redes pelágicas e os avances tecnolóxicos son elementos paira a “reconversión” do mar. Pero o mar é un mero elemento produtivo? No caso de Euskal Herria hai algo máis. O carácter e estilo de vida do noso País foi directamente influenciado desde o mar. Por tanto, tendo en conta que o mar é, á vez, un elemento produtivo e vivo, creemos que xunto coas novas tecnoloxías, é xusto pensar que os intereses dos pescadores e dos pobos pesqueiros teñen que estar presentes.
A pesar de todo, os consellos ofrecidos por BITEK van na liña do equilibrio entre os factores mencionados. Estes son:
- Realización de estudos conxuntos entre persoas con intereses diferentes sobre as distintas modalidades de pesca e a súa influencia na pesca do atún.
- Realizar estudos de modelos analíticos paira o cálculo da biomasa potencial, xa que até a data só se tiveron en conta os modelos de produción.
- Analizar o comportamento do atún ante novas técnicas e especialmente ante o arrastre pelágico. Isto pódese facer mediante a observación directa do submarino.
- Até a realización dos estudos anteriores é conveniente pasar un tempo sen utilizar as redes pelágicas.
Paira finalizar, queremos agradecer sinceramente a participación de F. Toda a información facilitada a Tomás Larrinaga e Jose Mª Franco.
GOBERNO VASCO Quixemos recoller a opinión de todos aqueles que teñen algo que ver neste problema das redes pelágicas de Arrast e por iso acudimos a Miguel Muruaga, Director de Pesca do Goberno Vasco. Cando lle preguntamos cal é a posición do Goberno nesta cuestión, respóndenos: A actitude dos arrantzales que utilizan o cebo vivo é a mesma. Débese establecer un tempo razoable de estudo sobre este tipo de pesca paira analizar un punto central: a compatibilidade de ambos os tipos de pesca, o cebo vivo e a rede pelágica. É dicir, se se poden utilizar simultaneamente nunha mesma zona e nun mesmo grupo de peces. Neste estudo deberían participar técnicos de ambas as partes. Mentres tanto, deberíase interromper a preparación dos barcos de pesca pelágica. Ademais, en opinión de Miguel Muruaga, da causa dos conflitos tanto no mar como na terra, o núcleo do verdadeiro problema, a compatibilidade ou incompatibilidade das modalidades de pesca, hase desfigurado e expúxose equivocadamente como un problema de supervivencia dos stocks. Cando lle preguntamos polos pasos dados polo Goberno Vasco paira solucionar este problema, díxonos que traballou dentro dos límites marcados polo Estatuto. Ademais, debemos ter en conta que o conflito se está producindo fóra das nosas augas. Dirixímonos a Bruxelas e xunto cos xefes das Confrarías de Pescadores, explicamos a nosa opinión ao director de Recursos Directos do EVE, Mr Pirson o 25 de maio de 1988. Por outra banda, Bruxelas está a expulsar balóns fóra neste conflito e, a pesar de que Madrid está de acordo coa nosa postura, o intercambio doutros intereses deixou de lado o problema da pesca pelágica de túnidos. |
RUÍDO NORTE No día chuvioso e ventoso, un día daqueles que non se pode saír ao mar, tivemos una charla cun pescador de San Juan de Luz que non nos deu nome. Díxonos: O mar é de todos. Nós, os vascos, fomos os primeiros en cultivar este litoral vasco. Boa parte da nosa historia fixémola no mar. Ondarroa, Pasaia, Hondarribia, San Juan de Luz, etc. son pobos que viviron do mar e do mar. Cada día os pescadores sacaron un pedazo ao mar e sacaron adiante a súa vida. Pódese dicir que houbo equilibrio entre o mar e a terra. Con todo, nos últimos dez anos xurdiron novos intereses no mundo da pesca. As redes pelágicas, as flotas de moitos cabalos, a captura de peixes de pequeno tamaño, etc. son una mostra do cambio de interese que se produciu no mundo da pesca. As pesqueiras de baixura que aquí traballan teñen a mesma forma que as do sur. Por tanto, non hai conflito entre nós. As redes pelágicas, os volantes e estas novas artes foron traídas por restos de Rochelle, Nantes e outros portos marítimos. En San Juan de Luz, hai cinco anos, producíronse graves disturbios entre estes arrastreiros e as capturas locais. Por mor destes incidentes romperon moitas familias e xurdiron grandes inimigos. Esta flota estranxeira viaxou a Hendaia onde se instalou. Co paso do tempo foron cada vez máis aceptadas, cando a xente ha visto que é un “bo negocio”. Con todo, paira nós estes bos negocios non son máis que “pan hoxe, fame mañá”. Doutra banda, creemos que ir en contra das novas técnicas é pechar os ollos. Por tanto, non imos en contra destas redes pelágicas e outras artes similares, pero creemos que todo isto debería articularse a través de estudos técnicos. Como conclusión diría que esta loita non é entre pescadores españois e franceses. É máis, non hai contradicións entre os intereses dos pescadores vascos. A loita é una loita entre empresas de negocio, na que están involucradas tanto as españolas como as francesas e vascas. |
ANJEL URESBERUETA (Asociación En 1986, cando os franceses comezan a pescar con redes pelágicas e volantes, o problema xorde. Como a súa flota tradicional ha ido desaparecendo, tentan sacar o máximo partido aos arrastreiros que lles quedaron. A menor pesca de pescada e peixes similares durante o verán fan que o atún chéguelles moi ben neste descanso. A pesca do atún é libre, é dicir, non hai cotas. Por tanto, calquera persoa pode coller a cantidade de peixe que queira. Nos últimos trinta anos a pesca do atún realizouse dentro duns niveis. Entre a pesca e o stock pódese dicir que practicamente se logrou un equilibrio. Agora, de súpeto, se a presión pesqueira aumenta (e de forma desproporcionada) non é difícil pensar que pode pasar. Doutra banda, con estas pesqueiras parece que o peixe se asusta. Por tanto, o que solicitamos é realizar una investigación seria sobre todo isto e mentres tanto utilizar unicamente os medios de pesca habituais. Pola nosa banda demos algúns pasos. Mantivemos relacións coa administración española e estivemos en dúas ocasións no Parlamento Europeo. Aínda que esperamos sacar algo de todas estas xestións, este ano perdemos. |
RECOMPILACIÓN DE CARACTERÍSTICAS
- A fertilidade das redes pelágicas (especialmente a nocturna) está demostrada.
- Os medios tradicionais de pesca, salvo casos excepcionais, presentan una maior produtividade ao longo do día que os novos. Pola contra, pola noite presentan una fertilidade nula.
- Tanto os medios convencionais como os novos afectan a especies da mesma idade.
- Os novos medios combínanse cos antigos, aumentando o rendemento (uns de noite e outros de día).
- Se se difunde o uso de novos medios, en poucos anos capturarase o dobre do que hoxe se pesca.
- As novas tecnoloxías facilitan a detección de bancos de peces.
- O stock de atún branco pode estar a uns poucos anos a un nivel moi perigoso.
- A colaboración entre todos os medios de pesca pode xerar serios problemas físicos entre os pescadores. E é que o atún é un peixe migratorio e as altas concentracións danse en espazos moi reducidos.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
