Apo Pikarta, o cruceiro descoñecido
Á vista dos libros, libros, revistas, documentais, etc. que existen no mercado, o coñecemento básico dos vertebrados da nosa contorna parece, na maioría dos casos, adquirido desde hai tempo, e situamos na nosa imaxinación aos misteriosos animais de vida ocultos nas rexións máis remotas, que non podían quedar preto de casa.
Afortunadamente, con todo, aínda non se esgotou a fonte que explota a curiosidade dos amantes da natureza, e en canto a moitos aspectos relacionados coa súa forma de vida que nos son descoñecidos, hoxe en día hai moitísimas máquinas. Entre os anfibios europeos atópase o sapo moteado (Pelodytes punctatus), una das especies máis descoñecidas.
O sapo moteado (Pelodutes punctatus) é un esvelto sapito en forma de ra, de patas longas, con cabeza triangular e extremo apuntado. Polo seu pequeno tamaño, a súa lonxitude desde o ano até o extremo é difícil de alcanzar a 5 cm, normalmente entre 3’5 e 4’5 cm. As patas traseiras son longas e finas, e estas a través das costas do animal e estirándoas cara á cabeza, a articulación do talón chega até os ollos se é macho e até o tímpano si é femia.
Os dedos tamén son finos e case libres, entre os que se atopa a membrana interdigital. Os seus ollos son grandes e sobresalientes na zona dorsal, sendo un dos trazos característicos da especie a presenza dunha beginini vertical no lenzo amarelo pintado de negro. Por outra banda, o tímpano é pequeno, cun diámetro que oscila entre 1/3 e 2/3 do do ollo. Detrás do ollo, e sobre o tímpano, aparece una parte glandulosa e, ademais, na parte dorsal, a pel vístese de grumos e garachas pequenas de cor verde ou pardo escuro aliñadas longitudinalmente.
En canto á cor do animal, pode ser moi diferente, pero a parte dorsal adoita ser gris verdosa ou parda clara, decorada con numerosas manchas verdes ou pardas. A parte ventral, con todo, é bastante esbrancuxada e granulosa no ventre, sendo máis amarelada nas pernas.
Pero cando queremos deixar de lado a descrición e explorar a súa forma de vida, dámosnos/dámonos conta de que é bastante descoñecido. E é que o sapo moteado é una especie extremadamente seca e solitaria de actividade nocturna, polo que é bastante difícil coñecer as súas actividades. En calquera caso, e segundo o que sabemos, o sapo moteado é un gran saltador e un finísimo enlosador, o que lle confire a miúdo un comportamento semi-natural, que sobe á matogueira e á arboleda coma se dunha ra tratásese. Durante o día escóndese nas pedras ou nos buracos e barrenos escavados por el.
Do mesmo xeito que o resto dos anfibios da nosa contorna, o sapo moteado é un depredador que se alimenta de diferentes invertebrados e que considera como caza insectos, moluscos, lombrigas, cucuruches, etc.
En calquera caso, cara a marzo ou abril chega o momento de reproducirse a este singular sapito, que abandona a súa tendencia seca e vese obrigado a achegarse a algún pozo ou regato. Como é habitual nos anuros, no caso do sapo moteado tamén os machos son os primeiros en botar, e a través da boca que teñen no seu interior na garganta, comezan a cantar paira atraer ás femias. Se se unen os dous sexos, o axuste realízase con amplexos lumbares, pero este obxectivo pode provocar numerosas pelexas entre os homes competidores.
Os ovos se fecundan a medida que se van eliminando e cada femia pode pór entre 1.000 e 1.500 ovos, que quedan adheridos a grupos de 50-100 individuos e plantas acuáticas. Os caprichos que nacen dela aumentan enormemente, podendo alcanzar una lonxitude de 65 mm antes da metamorfose, superior á do animal adulto.
O sapo pícaro é o cru que habita no oeste de Europa, habéndose detectado especialmente en Bélxica, Luxemburgo, o norte de Italia, o estado francés e a península ibérica. No caso da península, salvo no Cantábrico, a súa distribución e selección de hábitats aínda non están moi claros. De feito, até hai pouco había moi poucos datos sobre esta especie e hoxe en día non hai moita información.
No País Vasco o sapo picarón observouse sobre todo na zona subcantábrica e mediterránea, sendo o máis abundante no sur de Álava e Navarra. Nestas zonas o campo e a matogueira mediterránea son as zonas preferidas, pero tamén se observou en quejigales e encinares, sempre preto de pequenas regatas e masas de auga. En canto ao Norte, non se dispón de datos precisos, pero se atopa amplamente distribuído no Estado francés, e no Pirineo tamén existen datos de ambas as vertentes, algunhas das cales se sitúan en lugares moi húmidos. En calquera caso, a súa ecoloxía e biogeografía seguen sendo moi descoñecidas e necesitaremos máis datos antes de ter una opinión clara sobre a natureza e o status do animal.
FICHA TÉCNICA Sapo moteado Especie: PelodypunctespacioFamilia: pelobatOrden: anuros |
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
