Fondo mariño da Antártida
Mar de Bellingshausen
O barco oceanográfico Hesperides traballará no mar de Bellingshausen. As condicións meteorolóxicas neste mar son moi duras, polo que se realizaron moi poucos estudos. Ao mesmo tempo, isto significa que estivo fóra da influencia humana.
Neste caso, os científicos da expedición analizarán o fondo mariño, até os 2.000 m de profundidade, utilizando paira iso arrastres en rede pechada e dragas de chumbo.
Ambos os métodos son complementarios. Coa rede de arrastre peitéanse os fondos mariños e todas as especies que alí habitan recóllense en revolto.
Pola contra, a draga de chumbo proxéctase sobre o fondo do mar e cando choca co fondo toma una mostra de 50 x 50 cm. Esta mostra é cuantificada, é dicir, pódese calcular o número de especies por metro cadrado, biomasa, etc.
Una vez que estas mostras chegan ao barco, o barro é limpado e clasificado en grupos ou filums como esponxas, corais, poliquetos, moluscos, equinodermos, peces, etc. Aínda vivos, sácanselles fotos e, finalmente, métense en alcol ou formol paira levalas aos laboratorios.
Paira clasificar una nova especie
A distribución comeza cando os animais chegan ao peirao. Concretamente, a Leioa chegan dous grupos de vermes ou vermes mariños paira realizar estudos taxonómicos.
O obxectivo destes estudos taxonómicos é a identificación de especies, é dicir, se se trata dunha especie nova ou xa descrita. Paira iso, realízase unha análise exhaustiva da anatomía externa e interna do animal, utilizando lupa e microscopio. Hai que ter en conta que o tamaño destes animais oscila entre 1 e 150 mm.
No propio laboratorio sácanse máis fotos paira identificar algunha característica especial e finalmente proponse a súa clasificación en revistas especializadas en zoología mariña.
De feito, tras o descubrimento dunha nova especie de vermes na campaña anterior, o investigador de Leioa proporá ao final dos estudos o nome da especie e as súas características morfológicas para que o comunicante científico acépteo.
Por tanto, os estudos da biodiversidade nos fondos mariños ofrecen, aínda que de forma progresiva, resultados interesantes. Gustaríanos que non fóra demasiado tarde, xa que moitos expertos creen que moitas especies están a desaparecer antes de coñecelas.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
