Hasiera »   Erreportajeak »   Alergiak: udaberriaren mehatxua

Alerxias: ameaza de primavera

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

Cada vez son máis os alérxicos. Segundo as estimacións actuais, no País Vasco una de cada 5 persoas padece algunha enfermidade alérxica, e o que é peor, todo apunta a que no ano 2005 o número de persoas afectadas pola enfermidade podería aumentar até o 30% da poboación. Dado que na primavera as alerxias teñen un "esplendor" enorme, sobre todo debido ao pole ou á floración, hoxe falarei desta síndrome que aínda hoxe é bastante descoñecido.

Que son as alerxias?

Aos médicos encántanos dicir que “cada paciente é diferente dos demais”. Pois ben, as alerxias son a mellor proba desta afirmación. Así, e paira pór un exemplo, mentres que a picadura dunha abella non supón máis que una pequena molestia e irritación paira algúns (afortunadamente paira a maioría de nós), paira outros (e aos que denominaremos alérxicos) pode ser un accidente grave que provocar riscos e consecuencias graves paira a saúde.

Segundo Margarita Fernández, médico consultora do departamento de Alergología e Inmunología da Clínica Universitaria de Navarra, "enténdese por alerxia una reacción excesiva do corpo a través de una resposta inmunológica a determinadas sustancias. Estes pacientes teñen predisposición xenética a sufrir alerxia desde o nacemento, e na maioría dos casos os que presentan síntomas alérxicos adoitan ter antecedentes familiares.

Ao nacer, por tanto, os nosos xenes levan implícita esta información (a predisposición a sufrir a alerxia), pero isto non significa que sexamos necesariamente alérxicos, senón que si entramos en contacto con determinadas sustancias (denominadas alérgenos) esta alerxia manifestarase. No futuro, e grazas aos métodos avanzados de diagnóstico, poderase saber quen será o alérxico e os médicos tratarán de remedialo antes de que ocorra con terapia xenética. Pero neste momento, o único que se pode facer é esperar a que aparezan os síntomas paira despois tratar a enfermidade (si é posible).

Pole, o maior inimigo

As alerxias de primavera poden ser producidas por diferentes alérgenos. O pole ou lorauta das plantas é o alérgeno máis frecuente e que afecta a máis xente. Séguenlle a picadura de insectos, sobre todo de abellas e avispas, o contacto con determinadas plantas ou flores e a alerxia ao sol, que afortunadamente non é nada habitual entre nós.

Durante a primavera, a temperatura aumenta, as plantas florecen e o pole ou vasos expándense pola acción do vento. Nos meses anteriores o número de precipitacións, se foi escaso, aumenta considerablemente os índices de polinización. As rexións húmidas, as que máis chove, son as máis adecuadas paira una persoa alérxica, xa que a auga de choiva impide que o pole circulen polo aire, ademais de axudar a limpar "" o ambiente. Pola contra, rexións como Andalucía, Estremadura e a Meseta Central son territorios secos onde se acumula una elevada concentración de pole, polo que son as rexións menos favorecidas paira os alérxicos.

O resto de tipos de alerxia primaveral (insectos, algunhas flores ou plantas, así como a alerxia á calor ou ao sol) poden evitarse con certa facilidade, xa que se non ten contacto ou contacto con devandita sustancia, esta nunca aparecerá. Con todo, o esforzo por evitar a reacción alérxica pode cambiar radicalmente a vida, como adoita ocorrer no caso de persoas alérxicas ao sol, ou no caso de persoas que, a pesar da calor intensa, están obrigadas a manter o corpo recuberto.

Ademais dos factores xenéticos, tamén inflúen factores ambientais como a contaminación ou contaminación, os cambios climáticos e os hábitos de vida. Por exemplo, a sensibilización cara aos pelos de animais domésticos (gatos ou cans) é cada vez máis frecuente e maniféstase en todas as épocas do ano, xa que a convivencia con estes animais é cada vez máis estreita nos nosos fogares.

Como aparece a alerxia?

Non todos os alérxicos presentan reaccións alérxicas da mesma maneira. A pesar do mesmo tipo de alerxia e da mesma sustancia ou alérgeno, cada persoa reacciona de forma diferente ante a agresión externa, tamén escrita e determinada nos xenes.

• Algúns van ter una rinoconjuntivitis, coñecida como "febre do heno": olinas ou estornudos, goteo nasal, picor nasal, picor ocular, lagrimeo, pálpebras inchadas e conjuntivitis. A principal diferenza entre a rinitis alérxica e outros tipos de rinitis é que a primeira aparece de súpeto e que en pouco tempo faise unha chea de estornudos.
• Noutros casos predomina a sintomatología bronquial, sendo a asma bronquial a patoloxía máis frecuente. O compoñente inmunitario da alerxia provoca a inflamación da mucosa bronquial e a contracción das fibras musculares das paredes bronquiales: dificultade respiratoria, sensación de afogo e tose son os síntomas que percibe a persoa con asma alérxica.
• Por último, poden aparecer síntomas superficiais como a chamado urticaria. O feito de que a pel sexa a parte do corpo afectada pola alerxia non significa que a sustancia irritante teña necesariamente contacto físico coa pel, xa que do mesmo xeito que nos casos anteriores pode penetrar por inhalación. O signo típico do urticario é una erupción cutánea, de forma irregular e cor pálida, ao redor da cal se forma un círculo de cor vermella-intenso. Aparece en todo o corpo, pero é nas extremidades onde máis aparecen. A urticaria produce una picadura dura, pero non fai falta pulsala paira evitar que a pel se irrite máis.

En lugar de producirse a inflamación na pel, cando esta prodúcese no tecido inferior, o trastorno denomínase angioedema. Non se estende por todo o corpo, adoita ter una soa posición, por exemplo nos beizos, pálpebras, escofinas ou patas, e xenital. Dado que as manifestacións alérxicas han desaparecido nuns días e non volven aparecer ata que se pon en contacto coa persoa alérxica de novo, pode resultar moi difícil coñecer a orixe da alerxia.

Se alguén teme ser alérxico ou se sospeita que una enfermidade que tivo una ou varias veces é alerxia, o mellor é acudir a un especialista para que este realice un diagnóstico de certeza e identifique a sustancia que produciu a sintomatología.

Que sobre o tratamento?

O tratamento, por suposto, é evitar o alérgeno si é posible. E se isto non é posible, no caso do pole, por exemplo, o tratamento adoita ser inmunoterapia, é dicir, vacúas. Con elas preténdese habituar ao corpo ao contacto co alérgeno, paira logralo inxéctanse nestas vacúas cantidades moi pequenas de alérgeno paira ir aumentando progresivamente. O tempo necesario paira percibir os beneficios do tratamento depende sempre de cada persoa, polo que o tratamento debe ser personalizado.

Medidas de atención a tomar A) Se padeces rinitis alérxica: Pecha as xanelas da casa pola noite e leva as xanelas do coche sempre pechadas, con filtros ou filtros de aire acondicionado. Paira saír á rúa ponche os antiojos do sol e os días de moito vento non saias á rúa. Evite os lugares cubertos de herba ou céspede. As peores horas paira andar pola rúa son de 5 a 10 da mañá e de 7 a 10 de tárdea. En caso de forte picor nos ollos, lavar con auga fría con abundante auga. B) Se ten asma alérxica: Non fumar e evitar, si é posible, ambientes cargados. Ventila ben a casa pero non durante as horas de polinización arriba indicadas. Os filtros de aire acondicionado deben ser limpados periodicamente.