Afasia, palabras perdidas na cabeza
San Sebastián, 6 anos atrás. Josetxo gozaba dun día especial co seu fillo maior. Ao sete da tarde os dous entraron a tomar algo. Deslizou cara ao inodoro polas escaleiras e deu un golpe na cabeza. quedou inconsciente durante 10 minutos. Ao recuperarse, a ambulancia foi trasladada ao hospital por si soa. Dúas horas despois volveu perder o coñecemento. Non se espertou até 20 días. O golpe afectou o hemisferio esquerdo do cerebro de Josetxo. Ao saír de cómaa tiña dificultade paira mover a metade do corpo. Estivo 3 meses sen levantarse da cama. Pero non só iso, tamén perdeu a capacidade de falar. Diagnóstico, afasia.
Afasia significa iso en grego, ningunha palabra. Prodúcese ao danar a área cerebral que rexe a competencia lingüística. A causa, como no caso de Josetxo, pode ser un golpe, pero tamén un infarto ou un ictus. Dependendo da magnitude e localización do dano, existen diferentes niveis e tipos de afasia. Desde a dificultade paira atopar palabras precisas até a imposibilidade absoluta de falar. Outras veces falla a comprensión: poden producirse problemas de procesamiento do escoitado e o lido. Ou ao revés, a persoa afasia é capaz de entender, entender, pero non pode expresar o que quere comunicar.
Josetxo estivo dous anos sen palabras. "A impotencia, foro... sente frus-tra-ción... É moi duro escoitalo todo e non dicir nada; as ideas están moi claras na cabeza, e tiña ben os recordos", comenta Josetxo. Aínda lle custa atopar palabras e tirar frases completas e na orde adecuada. "E a rabia", engade a súa veciña logopeda Nekane Galparsoro. Nekane é agora capaz de comunicarse con palabras. No centro de rehabilitación paira persoas con discapacidades neurológicas no barrio do Antigo de San Sebastián, Galparsoro traballa con casos como o de Josetxo. É un centro do Hospital Aita Menni. Na entrevista, Josetxo buscou o apoio da logopeda paira axudarlle cando non pode adiviñar con algunha palabra. "Rabia, si. Creen que somos picos porque non podemos falar, e non é así", subliñou Josetxo. "Foi duro, pero agora arránxome".
Funcións e áreas cerebrais
Paira comprender o tratamento dos distintos tipos de afasia e da propia afasia, a lateralidad é un concepto crave, é dicir, a distribución espacial das diferentes funcións no cerebro, tanto nos hemisferios dereito como en cada hemisferio. No caso das competencias lingüísticas, no hemisferio esquerdo hai dúas zonas diferenciadas que se ocupan do procesamiento da linguaxe. Área sensible de Wernicke e área de Broca, motor. A área de Wernicke encárgase de descodificar o escoitado, en xeral, da comprensión, e o de Broca de crear palabras, da expresión lingüística. A área de Broca está moi preto da parte básica que controla o movemento, xa que paira crear a palabra é necesario mover os músculos da boca e a lingua, entre outros.
Paira o desempeño das súas funcións, as zonas cerebrais e os hemisferios colaboran. Nos experimentos observouse que si anestesiamos o hemisferio esquerdo a persoa perde a capacidade de falar, pero se quedamos á dereita, é posible ter una conversación. Con todo, o hemisferio dereito tamén participa na comunicación verbal: é o responsable do ton, ritmo ou forza do discurso, así como do ámbito emocional. Hai ademais outro detalle que hai que facer. Esta distribución de funcións entre os hemisferios é habitual no 99% das persoas dereita. A persoa á esquerda non é tan clara: a competencia lingüística divídese en dous hemisferios. Por iso, as esquerdas poden ter afasia si danan o hemisferio dereito.
A clasificación típica da afasia realízase en función da porción cerebral na que se produciu o dano, tomando o nome da zona afectada e tendo en conta as súas características propias. Se a zona afectada é de Broca estariamos ante unha afasia expresiva, tamén coñecida como afasia motora. A linguaxe perde continuidade, é lento, case telegráfico, e pode perder a orde gramatical das frases. Nos danos máis graves, só se poden dicir unhas poucas palabras e as afasias de Broca poden provocar un silencio absoluto. A comprensión mantense.
Nas afasias de Wernicke o máis afectado é a comprensión. O paciente non perde a capacidade de falar, pero moitas veces o que di non ten sentido, aínda que non se dá conta do orador. Se o dano é moi xeneralizado e abarca tanta a área de Broca como a de Wernick, pérdense capacidades de comprensión e expresión: é una afasia xeneral.
Paira pór un apelido á afasia de Josetxo, o ideal sería o de Broca; máis concretamente, ten apraxia da linguaxe, dificultade paira programar palabras. Tiña capacidade paira crear palabras totalmente perdida, non comprensión. Galparsoro explicou os pormenores da afasia de Josetxo: "Todas as palabras estaban aí, o concepto ou o significado estaba aí e o vocabulario das palabras que se asocian a cada concepto era completo. O problema era chegar a ese dicionario". Por tanto, o tratamento debía atopar a forma de chegar.
Chuleta. Nun dicionario de imaxes que utilizan os nenos, o recordo das sesións iniciais trae a Josetxo os debuxos dun belo anaco de carne. O concepto de chuleta na cabeza, pero non se pode converter en palabras, en sons. Paira conseguilo tivo que empezar desde o principio, dalgunha maneira aprender a volver falar. Primeiro, letras e fonemas, logo sílabas, despois palabras e, por último, frases sinxelas. Ese foi o camiño, pero cunha pequena vantaxe: xa tiña todo o dicionario en mente. "A partir da imaxe dámoslle o concepto que queremos nomear e temos que sacar a palabra. A medida que imos completando o vocabulario, empezaremos a xuntar palabras e a facer frases, e aos poucos iremos expresando ideas", explica Galparsoro.
L, S, I, N, A... nada máis saír da baralla, uno dos exercicios das sesións iniciais foi dicir a letra. Agora parécelle fácil, pero entón tiña que facer un esforzo enorme. O obxectivo da actividade é traballar a programación de movementos. Os que non temos problemas, sen darnos conta, utilizamos automaticamente os órganos que interveñen ao falar: a lingua, os pulmóns, os beizos. Josetxo tivo que aprender de novo cando e como expulsar o aire, onde colocar a lingua, etc. até conseguir facelo de forma automática. Ao comezo do tratamento realizábanse oito sesións semanais. Agora só fan un. "Son una cabeza de cabeza, pero tamén son Nekane! ", recoñece Josetxo.
Clave: plasticidad cerebral
Josetxo conseguiu recuperar a competencia funcional lingüística: é capaz de expresar as súas necesidades, de expresar o que sente. Que sucedeu no cerebro de Josetxo durante os anos de rehabilitación? A clave está no concepto de plasticidad cerebral. "Chamamos plasticidad cerebral á capacidade de adaptación ou adaptación do sistema nervioso", afirma Eloi Nin, directora do servizo de rehabilitación do dano cerebral adquirido do Hospital Aita Menni. "Esta capacidade permite minimizar as consecuencias da perda dunha función, como a linguaxe, despois do dano cerebral. O cerebro ten a capacidade de cambiar tanto desde o punto de vista estrutural como de reorganización funcional".
Paira recuperar as funcións adáptanse as conexións entre neuronas, é dicir, as sinapsis. Cando o dano cerebral destrúe as conexións e as súas capacidades, actívanse novos enlaces ao redor para que cumpran a función perdida.
A asunción desta responsabilidade polas neuronas da zona ten una razón. Nos nenos observouse que as zonas cerebrais lingüísticas son máis amplas en idades temperás. A medida que se desenvolve esta capacidade, esta función vaise concretando e concentrando nas dúas áreas mencionadas -Broca e Wernicke-. Con todo, este amplo espazo oculta esta capacidade e, se hai dano cerebral, pon en marcha a función orixinal. De feito, segundo o doutor Nin, algunhas sinapsis son activas e outras están pousadas en modo caseta-by, estas últimas actívanse paira cumprir a función orixinal.
Pero canto máis consolidada é a competencia lingüística, máis difícil é a reconversión. "A idade é un factor importante de recuperación", afirma Nin. "Canto máis vello é o cerebro, menor é a plasticidad". Ademais da idade, a reorganización funcional e estrutural vese afectada por outros factores como a extensión do dano, a súa localización --peor prognóstico da área de Wernic-, ou pola capacidade lingüística previa do paciente.
Como se produce a reestruturación? Paira xestionar as sinapsis ou conexións, o cerebro dispón de sistemas inhibidores e excitantes que operan mediante sustancias neurotransmisoras. Un neurotransmisor pode estimular a neurona adxacente e impulsar a súa resposta, ou romper a súa relación con ela, inhibir a comunicación. O principal sistema inhibidor do cerebro é o denominado GABA, que traballa a través do neurotransmisor acedo gamma-aminobutírico. Pois ben, cando hai un dano, o propio cerebro reduce a influencia de leste neurotransmisor paira permitir novas conexións, é dicir, favorecer a plasticidad. A rehabilitación aproveita esta oportunidade e impulsa novas conexións paira recuperar as funcións perdidas. Co tempo refórzase o sistema inhibidor, polo que é importante iniciar a rehabilitación canto antes.
O tratamento das afasias fomenta novas conexións. A rehabilitación e a plasticidad únense no cerebro de Josetxo paira recuperar a palabra. Con todo, en todos os casos non é posible. "Entón hai que utilizar sistemas alternativos de comunicación", di a logopeda Nekane Galparsoro. "Os computadores, por exemplo, e si non poden usalos, folletos con imaxes. Trátase de comunicar". Nekane preséntanos un grupo que se comunica por computador. Todas están en cadeira de rodas. O sintetizador de voz transforma o que escriben no teclado en son, o que pode ser una conversación máis lenta pero normal. Antes de despedirnos un escribe na pantalla: "Isto é o que máis me asusta: que a xente pense que somos os picos".
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
