Aduana, parada a prazo descoñecido
Era venres e as células permanecían de luns en Madrid. Mandounos en xeo seco e o xeo perduraríalles uns días, pero se non os recollía o venres, os packs ían pasar todo o fin de semana no almacén da compañía de transporte. Demasiado tempo, o xeo probablemente se derretió e perdéronse as células. Dalgunha maneira tiña que conseguir que el fóra a buscar células paira evitar que se puxese en xeo novo e estragásese. Ao final conseguiuno, cando faltaba una hora paira pechar a oficina da compañía de transporte, con xeo na zona.
Non sería a primeira vez que perdía células paira a bióloga Aintzane Apraiz. Tamén lle sucedeu en dúas ocasións, cando viaxaba dun laboratorio de investigación a outro. Realizou una estancia na Universidade de Charleston, onde realizou tres desprazamentos. "Nun deles chegaron descongelados á meta e no outro se estragaron na mesma aduana", explica Apraiz. No departamento de Bioloxía Celular e Histología da UPV/EHU está a estudarse un tipo de cancro moi frecuente nos nenos, a leucemia linfoblástica aguda, e nos estudos trabállase con células humanas.
As liñas celulares son vendidas por casas comerciais. Posteriormente, os investigadores transforman as adquisicións e caracterízanas paira as súas investigacións. Apraiz, por exemplo, converteu as células en resistentes "á droga que estudabamos". A perda das liñas celulares modificadas supón, por tanto, a "perda de emprego e investimento de varios meses".
Paira mostras biolóxicas, xa sexan células humanas, tecidos animais, plantas, fungos, bacterias ou o que sexa, é moi importante coidar as condicións nas que se almacenan ou empaquetan. E si a mostra biolóxica é una mercadoría perigosa, é dicir, contén axentes causantes de infeccións, como virus, bacterias ou fungos patógenos, ademais das medidas paira evitar a deterioración da mostra, débense tomar medidas paira evitar accidentes na saúde pública.
Aínda que non sexan biolóxicos, outros produtos utilizados paira a investigación atópanse dentro do grupo de mercadorías perigosas polas súas propiedades: poden ser explosivos, gases, líquidos ou sólidos inflamables, sustancias comburentes, tóxicas, corrosivas, material radioactivo, etc. En definitiva, no mundo realízanse todo tipo de investigacións e actividades, con todo tipo de produtos e sustancias, que deben ser transportadas dun lado a outro cando sexa necesario. Miles de envíos deste tipo realízanse diariamente.
Na fronteira entre países, "contrólase rigorosamente calquera sustancia que poida afectar á saúde pública, segundo o Real Decreto 65/2006, polo que se establecen criterios paira a importación e exportación de mostras biolóxicas, desde a aprobación da Constitución española en 1978. Desde entón, paira evitar calquera tipo de problema de saúde, contrólanse os alimentos, os medicamentos e as materias primas paira a súa elaboración, así como todo tipo de mostras". Dependendo da natureza das sustancias ou produtos e do modo de transporte, existen diferentes normativas ou guías. No entanto, todos eles teñen un obxectivo común: garantir un transporte seguro e evitar accidentes con risco. Paira iso, os regulamentos esixen que estean debidamente clasificados, documentados, certificados, descritos, empaquetados, marcados, etiquetaxes e en boas condicións de transporte segundo os requirimentos de cada produto.
Paira o transporte dos produtos obxecto desta conta, as compañías de transporte adoitan ser contratadas polos interesados, que coñecen a normativa e coñecen as xestións e condicións necesarias. Tamén aseguran a conservación dos produtos e mostras durante o proceso de transporte paira a súa correcta conservación. No entanto, cando por calquera causa non se cumprimenten correctamente todos os papeis e as autoridades aduaneiras non permitan o paso, o responsable non é a empresa transportista, senón a persoa ou entidade que ordena o transporte.
Parada en aduana
No caso de Apraiz, pararon as células porque non enviaran una certificación ao Ministerio de Sanidade e Consumo. Este certificado debe ser cumprimentado polo remitente de orixe e “detallar que durante este período enviarase una mostra deste tipo a esta universidade, paira que se vai a utilizar o envío, de onde vén, como se vai a transportar, que compañía vai transportar, etc.”, explica. Desde o Ministerio envíase a autorización á entidade solicitante e á aduana do aeroporto de entrada.
Por descoñecemento fallou Apraiz por realizar este tipo de envíos de forma puntual. As compañías que realizan envíos con maior frecuencia tamén teñen problemas nas aduanas. A empresa Ikerlat Polymers de Lasarte-Oria conta con varias anécdotas. "Nalgunhas aduanas esíxennos uns requisitos que non afectan en absoluto aos produtos que vendemos e enviamos, pero sen eles non poden pasar a aduana", explica Joxe Sarobe.
Ikerlat Polymers sintetiza as esferas nanométricas de poliestireno e envíaas en emulsiones acuosas. "Vendemos este produto aos nosos clientes e eles colócanlles aos seus ao redor anticorpos paira identificar especificamente una enfermidade, un embarazo, etc.", explica.
Paira o transporte, as partículas non presentan esixencias especiais, xa que “son absolutamente sintéticas e son totalmente estables nas condicións que poden ter no camiño. Con todo, paira enviarllo a un cliente brasileiro, debemos especificar que hai que transportalo a 2-8ºC no momento do envío e, no momento de solicitar os permisos, quedáronnos na aduana se non o fixemos. Parece ser que este cliente está rexistrado na aduana como importador ou exportador habitual, e normalmente os produtos que envía dun lado a outro si que os ten que transportar nese rango de temperaturas. Una vez devandito cliente informoume de que o produto estaba parado na aduana, xa que non puña en ningún sitio que debía transportarse entre 2-10ºC. Eu díxenlle que non necesitaba iso, pero el pediume que o puxese, que era imprescindible que aparecese. Desde entón, así facemos todos os envíos con ese cliente".
Sarobe explicou que tamén teñen requisitos especiais paira enviar o albarán en Brasil: "Cando envíe o albarán ao cliente, deberá ir asinado cun bolígrafo azul e selado. Se non o envías así, non o aceptan oficialmente".
Paradas control convencional
Nas aduanas, o control dos produtos transportados non se limita unicamente aos temas de documentación, senón que tamén realiza inspeccións físicas. Paira a realización dos controis, así como paira decidir que inspeccionar e que non sobre a mercadoría que chega, séguese o criterio denominado análise de riscos. "Desde Bruxelas mandan cales son os criterios. Normalmente búscanse mercadorías que queren entrar de forma fraudulenta, ou que non poden entrar, ou que falsearon a documentación, entre outras cousas", explica o representante do Laboratorio Xeral de Aduanas de Madrid. Buscan produtos que poidan pór en perigo a saúde pública, o medio ambiente ou a protección dos consumidores.
Nestes criterios non se inclúe a natureza dos produtos en transporte. Segundo explicaron desde o laboratorio, "por ser un produto químico non o estudamos nin o rexeitamos con maior interese. Neste laboratorio analizamos por igual un produto químico e una zapatilla, ou a roupa que levas neste momento. Se provén de China, por exemplo, é posible que se analice aquí paira comprobar si cumpre os criterios de aduanas e impostos especiais".
A Sarober ocorreulle algunha vez que un cliente lle chamou paira dicirlle que algúns dos produtos recibidos tiñan a aparencia de ser manipulados: "Cando enviamos mostras pequenas, recollemos os envases cunha película de parafina paira ir máis protexidos e ver si foron manipulados. Pois algúns barcos chegaron ao cliente sen esa película. Por tanto, penso que os abrirían na aduana".
No entanto, Sarobe considera que estes feitos aduaneiros "non son habituais. Iso si, tes que ser moi esixente e coñecer o comportamento de cada aduana. Co tempo afasche a cumprir este tipo de requisitos". En Ikerlat Polymers notouse que os niveis de rigor aduaneiro son diferentes en cada territorio. "Non sei si é porque a picaresca é maior, pero en xeral, os países en vías de desenvolvemento controlan máis rigorosamente o transporte. Nos chamados países desenvolvidos tómanse estas cousas con máis tranquilidade. A nós, polo menos, resúltanos moito máis fácil enviar un determinado produto a Estados Unidos ou a Alemaña que a Brasil ou á India", afirma Sarobe.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
