“Facemos cousas pequenas, non especialmente vendibles, pero así avanza a ciencia”
Dorota Krajewska é unha polaca que, por primeira vez, tivo a oportunidade de achegarse ao eúscaro mentres estudaba lingüística no seu país. Pasou da oportunidade á inmersión e agora dedícase á investigación.
Explica que cando estaba a cursar o grao tiña ganas e curiosidade de aprender un idioma que non era tan coñecido, “que non sería tan aburrido, que non fose outra lingua indoeuropea porque xa sabía inglés, francés, castelán…”. Así, un profesor recomendoulle o eúscaro, "así empezou a miña aventura co eúscaro", lembra.
Chegou a Vitoria para realizar o Erasmus. Para entón xa sabía dicir algunhas frases básicas en eúscaro e puido cursar algunhas materias en eúscaro. Ao finalizar o grao decidiu profundar no idioma e realizou o máster na UPV.
Desde entón, realizou principalmente estudos relacionados co pasado da lingua. "A verdade é que a miña primeira idea foi facer psicolingüística, pero tamén tiña outras ideas, xa que dentro da lingüística interésame case todo".
Finalmente centrouse en analizar a historia do eúscaro, é dicir, os cambios que sufriu a lingua até chegar a ser o eúscaro actual. Fronte a outras linguas, o corpus non é tan grande e os textos escritos empezan máis tarde, non aparecen todos os dialectos… Pero fai unha precisión: "Queixámonos diso, en comparación con outros idiomas é así. Pero en realidade temos máis linguas que a maioría das linguas do mundo, tamén hai que miralo. Relativizar. Sempre nos gustaría máis e sempre nos alegramos cando aparecen novos textos. Pero temos con que traballar".
Ao falar dos achados, lémbrase inevitablemente a man de Irulegi. Krajewska dixo claramente: "Non sabemos en que idioma está escrito aquilo que está encima da man, polo que non sabemos si corresponde investigar a filólogos vascos ou a outros. Ata que isto aclárese, e nunca sabemos si poderase aclarar, non teño nada que dicir, porque eu non entendo ese texto. Non eu, nin os que o atoparon".
Descubrimentos pequenos e menos pequenos
Á marxe da man de Irulegi, viviu no seu campo a impresión dun descubrimento. A emoción tamén se nota ao contar. Antes de contalo, reflexiona sobre os descubrimentos e sobre o funcionamento da ciencia: "En principio diría que non fixen grandes descubrimentos. Pero iso na ciencia é así. Normalmente, e en contra do que a maioría da xente pensa, os científicos non nos pomos como se dixo que se puxo Newton, á espera baixo unha árbore, a ver si cáenos unha mazá e facemos un descubrimento. Facemos cousas pequenas, non especialmente vendibles, pero así avanza a ciencia”.
Devandito isto, recoñece que nalgún momento danse os feitos que sacan do día a día, e destaca un: "2015 . Foi ao redor do ano. XVII. Estabamos a traballar nun libro subordinado, na Doutrina Christiana de Esteve Materra, e, en contra do que esperabamos, atopamos unha nova edición, seis anos antes, do libro que se consideraba perdido”. Foi un descubrimento inesperado porque os libros se perden facilmente, quéimanse con facilidade… Pero, nese caso, atopouno escribindo doutra maneira o nome do autor e buscando nun catálogo de Internet.
Un día explícaselle que estaba en Dinamarca e así foi. "E isto foi posible grazas á dixitalización dos catálogos de bibliotecas mundiais e ao estudo que fixemos sobre o autor e o seu nome".
Tiveron outro caso similar, "pero non terminou tan ben". Outro libro, tamén XVII, dábase por perdido. o do século XX explicóuselle que estaba nunha biblioteca francesa en internet, pero os da biblioteca explicáronlle que en 1940 os alemáns bombardearon a cidade e queimaron miles de libros. Por medio, el.
Agora segue investigando a historia da lingua, pero, aínda que até agora se dedicou especialmente á gramática, agora céntrase na fonética e a fonología. "Non é fácil tratar este aspecto con datos históricos porque partimos do texto escrito, hai poucas gravacións vellas coas que tampouco se pode retroceder moitos anos".
De face ao futuro, e nunha época na que tanto se fala de intelixencia artificial, non cre que a intelixencia artificial chegue a facer o traballo dos lingüistas: "Quizais fagan os traballos máis aburridos, pero porque as linguas humanas teñen aspectos tan finos que sempre necesitarán lingüistas".
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
