Hasiera »   Analisiak »   Zer gertatuko da ESS-Bilbao hautagaitzarekin?

Que pasará coa candidatura ESS-Bilbao?

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

Os medios de comunicación publicaron o pasado mes de xuño en Bilbao a perda total de oportunidades paira construír a Fonte Europea de Espalación (ESS). Tras a noticia, ademais, impuxéronse confusións e declaracións contraditorias. Non creo --contrariamente ao publicado - que en xuño se tomou una decisión firme, e na situación actual considero imprescindible reflexionar sobre o proxecto e reconducilo. O obxectivo é claro: independentemente do final da candidatura ESS-Bilbao, construír en Bilbao un acelerador de partículas e un centro de investigación homologable ao resto do mundo.

Hoxe en día son máis as dúbidas que as certezas sobre a Fonte Espacial Europea. Por unha banda, a recomendación dos ministros europeos de ciencia a favor da sede de Lund non supón un compromiso firme nin formal con esta candidatura. Paradoxalmente, só a administración española ha asinado un acordo de colaboración coa candidatura sueca. Doutra banda, a situación económica de Europa, e en particular de Suecia, é suficiente paira pensar que a propia fonte de neutróns está en dúbida. A isto hai que engadir outros factores: A universidade de Lund atópase nunha difícil situación financeira --está a pecharse polo instituto- e puxo en marcha un proxecto paira construír outro acelerador no mesmo lugar.

Pero os factores económicos non son os únicos que pon en dúbida a solidez da elección sueca. Os países nos que se fundamenta a candidatura sueca, especialmente os escandinavos, tiveron no seu día un papel importante en materia de neutróns, pero hoxe en día apenas achegan ás instalacións europeas que traballan con neutróns, e o seu número de usuarios é insignificante respecto ao resto de países da Europa continental. Á súa vez, Lund está lonxe destes países, o que dificulta enormemente a realización dos investimentos económicos necesarias paira un proxecto destas características.

Nesta situación de incerteza, una estratexia razoable paira o proxecto ESS-Bilbao sería apostar polo desenvolvemento autónomo da área de aceleradores. Construír una planta propia, un centro que dea servizo á Fonte Europea de Espalación (en cumprimento do acordo entre o Goberno español e a candidatura sueca) e, sobre todo, un centro de referencia que cubra as nosas necesidades en materia de aceleradores.

Como ex consultor da candidatura ESS-Bilbao, creo que temos que acabar cos traballos iniciados coa fonte de iones e apostar pola construción dun acelerador de protones no campus de Leioa; un centro multipropósito, que traballe nun campo de investigación máis amplo que os neutróns, e que non sexa un mero centro dependente de la Fuente Europea de Neutróns. Dada a situación actual, non podemos esperar 10 anos paira executar (ou non) este proxecto. Temos que dar pasos paira desenvolver este ámbito aquí e agora, e non esquecer o esforzo realizado até agora.

Actualmente pódese instalar un acelerador de protones no campus de Leioa. Desde o punto de vista económico, o proxecto non supera o estipulado no acordo asinado por Suecia, e as características técnicas da instalación tamén satisfán o acordado. Con todo, a visión estratéxica cambia, porque prima o desenvolvemento autónomo e traballa nun ámbito máis amplo que o pactado con Suecia.

Estou absolutamente comprometido con esta visión e, na actualidade, o acelerador de protones paira Leioa conta co visto e prace do Goberno Vasco e do Goberno español. Ademais, o orzamento necesario está acordado dentro da candidatura ESS-Bilbao. Por tanto, temos que facer una aposta decidida e traballar para que nun prazo de 2-3 anos Leioa teña un acelerador de protones equivalente ao resto do mundo. Temos persoas e recursos necesarios para que dentro dun ano un fai de protones vexa a luz.

Ruta da candidatura

Si na actualidade Lund é o principal candidato á Fonte Europea de Neutróns, é porque a candidatura ESS-Bilbao cometeu dous erros principais. O perfil da candidatura de Bilbao foi demasiado político, desmesurado e, a diferenza doutras candidaturas, o proxecto nunca tivo un director científico tan destacado como debería.

En decembro de 2006 lanzouse a candidatura de Bilbao cunha clara vantaxe. A candidatura xurdiu do proxecto de construción dunha fonte de neutróns da rexión en Bizkaia, proposta que contaba cun alto respaldo económico -uns 350 millóns de euros-. Por tanto, o equipo de expertos que debía valorar esta proposta a nivel internacional considerou de gran interese a súa candidatura á Fonte Europea de Neutróns. Lamentablemente, a segunda recomendación do equipo de expertos nunca recibiu tanta atención como a primeira. Recalcaron expresamente a necesidade de iniciar a construción inmediata dun laboratorio da área --condición indispensable paira demostrar a capacidade de gañarse a candidatura -, pero o desenvolvemento técnico da candidatura sempre foi secundario.

A superioridade da visión política do proxecto e o escaso desenvolvemento de 2007 supuxo una importante perda de credibilidade paira a candidatura de Bilbao, o que supuxo a anulación en 2007 da súa vantaxe de partida. O comité executivo da candidatura estivo disolto entre xuño e decembro de 2007 e, a pesar de que en 2008 púidose avanzar algo, en ningún momento o proxecto técnico puido desenvolverse correctamente como proba da solidez da proposta científico-técnica da candidatura de Bilbao.