Enerxía nuclear ante a crise económica
Ingeniaritza Nuklearra eta Jariakinen Mekanika Saila
Bilboko Ingeniaritza Goi Eskola Teknikoa. EHU
No ano 2009 participaron na produción de electricidade 436 centrais nucleares en 31 países do mundo. En 22 destes países a achega de enerxía nuclear foi superior ao 15%, e en 15 deles superior ao 25%. Francia é líder mundial en porcentaxe (76%) e na nosa contorna destacan Lituania, Eslovaquia, Bélxica, Suecia e Suíza, con máis do 40%. En número, Estados Unidos é o líder, con 104 centrais nucleares, seguido de Francia (59) e Xapón (53). Segundo estes datos, a importancia da enerxía nuclear é hoxe evidente nos países desenvolvidos.
O impacto da crise debe situarse nese contexto. Cando se decide a construción dunha nova central nuclear, hai que ter en conta que ata que esa instalación sexa capaz de obter electricidade necesítanse varios anos. Ademais, estas primeiras fases (proxecto, permisos, construción, etc.) son caros, xa que o investimento inicial a realizar é elevada. Iso si, una vez posta en marcha, forneceranos durante décadas de forma sustentable, segura e sen contaminar a atmosfera. Os prazos de amortización son por tanto longos e o investimento inicial é elevado. Por iso, una situación de crise atrasa totalmente este tipo de proxectos.
Así, a finais de 2009 había 52 novas centrais nucleares en fase de construción. Outros 137 estaban planificados. Entre os planificados, algúns xa foron recoñecidos oficialmente e ofreceron una sólido financiamento e compromisos. A maioría deles estarán en funcionamento aos 8 anos. A construción doutros está moi desenvolvida, pero polo momento están paralizados, sobre todo pola crise económica. Ademais das xa planificadas, sobre a mesa hai 295 propostas que poderían estar en marcha aos 20 anos. Estes números non parecen supor una ameaza paira a industria nuclear. Loxicamente, estas centrais planificadas e propostas sufrirán atrasos. Con todo, a recuperación das conxunturas económicas podería acelerar estes proxectos.
A crise económica ha golpeado seriamente a nosa contorna, pero, máis lonxe de nós, os países en desenvolvemento tamén incrementaron a súa aposta pola enerxía nuclear. Proba diso son China e India, as grandes potencias mundiais do futuro. China ten 11 reactores nucleares en funcionamento, 11 en construción, 26 planificados e 72 propostos. India ten intención de seguir un percorrido similar: 17 en marcha, 6 en construción, 10 planificada e 15 proposta. Está claro que o crecemento destes países contará co apoio da enerxía nuclear.
No noso caso a situación é moi diferente. Afortunadamente, o noso nivel de desenvolvemento fixo posible que as principais infraestruturas xa estean organizadas e que cada país decida a contribución da enerxía nuclear á electricidade. A maioría das centrais nucleares xa existentes seguirán traballando nas próximas décadas. A maioría dos países implantaron nas súas instalacións programas de prolongación de vida das centrais nucleares. Por exemplo, en Estados Unidos, 52 centrais teñen permiso paira seguir en funcionamento durante 60 anos. En Suíza traballan 5 centrais e 4 teñen permiso de operación ilimitada. A crise económica, por tanto, non prexudicou ás instalacións xa existentes. É máis, as prolongacións de vida destas instalacións axudan a superar a crise: seguirán ofrecendo electricidade de forma segura e continua e a un prezo económico.
Tamén se están construíndo novas centrais nucleares en Europa. As localidades seleccionadas son Olkiluoto (Finlandia) e Flamanville (Francia). Ambos os proxectos están atrasados e xa tiveron que incrementar o orzamento inicial. Con todo, isto ten certa explicación desde o punto de vista técnico. En ambos os casos está a construírse por primeira vez un novo deseño do reactor: Reactor europeo presurizado (EPR). Este novo deseño incrementou as medidas de seguridade e optimizado o uso do combustible nuclear. Ser pioneiro sempre ten problemas. O apreso nestes proxectos facilitará o camiño aos novos EPR que se constrúan no futuro. Deste xeito, o que hoxe supón un atraso e un sobrecusto, no futuro converterase nunha experiencia e una facilidade.
A pesar dos datos, pódese concluír que a actual situación de crise afecta á industria nuclear: as centrais en construción sufrirán atrasos e haberá que suspender de momento algúns novos proxectos planificados e propostos. En calquera caso, a medida que se vaia revitalizando a situación económica irase dando un novo impulso a estes proxectos. Mentres tanto, a sociedade seguirá gozando da electricidade de orixe nuclear, unha subministración eléctrica continuo e económico que non contamina a atmosfera. Todos estes beneficios garanten o futuro da enerxía nuclear fronte ás crises económicas cíclicas.
O futuro enerxético debería ser renovable e nuclear si quérese preservar o medio ambiente. E a medio prazo abriranse novas portas á enerxía nuclear, que ten que ver cos procesos de obtención do vector enerxético do futuro transporte, hidróxeno e potabilización da auga salgada. Agora ben, a investigación deberá desenvolver mellores solucións en canto á xestión dos residuos radioactivos xerados e que se xerarán. Todo á espera da achega da fusión nuclear!
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
