Robert Wilhelm Von Bunsen
Elhuyar Fundazioa
Químico alemán nado en Göttingen o 31 de marzo de 1811. Cursou os seus estudos na súa propia cidade natal, onde obtivo o doutoramento en Química en 1830.
Viaxou a Francia, Alemaña e Austria ata que decidiu incorporarse ao ensino. En 1836 foi profesor de química no Instituto Politécnico de Kassel e en 1838 obtivo praza de profesor na Universidade de Marburgo. Tamén ensinou en Breslau, e ao morrer Gmelin en 1852 déronlle o seu lugar na Universidade de Heidelberg.
En 1834 descubriu o óxido de ferro (III) hidratado ou o antídoto antiveneno de arsénico.
Realizou as súas primeiras investigacións entre 1837 e 1842. Estudou os compostos orgánicos do arsenio e os seus traballos serviron en XX. A principios do século Paul Ehrlich desenvolveu con éxito a quimioterapia. Durante a investigación de Buns, o laboratorio sufriu una explosión e perdeu un ollo. Ademais, debido ao arsénico respirado lentamente no seu traballo, se envenenó case até a morte. A partir da finalización das súas investigacións non traballou en química orgánica.
En 1841, Bunsen conseguiu una pila de carbón e zinc, e en 1844, un fotómetro capaz de medir a luz mediante unha mancha de graxa.
Tamén se dedicou á análise dos gases que se xeran nos fornos e sugerió métodos paira reducir parcialmente as perdas de calor. Comprobou que se desperdiciaba entre o 50 e o 80 por cento da calor e deu a coñecer os resultados das súas investigacións nun único libro, Gasometrische Methoden (1857).
Tamén inventou novos sistemas de análises de gases. Tamén inventou o aparello paira medir a solubilidad dos gases, a velocidade de saída dos gases, o calorímetro de xeo (en 1870) e o calorímetro de vapor (en 1887). Seguindo co fío deste tema, comezou a estudar os géiseres de Islandia cara a 1850, dando explicacións detalladas.
Foi o primeiro en obter magnesio en estado metálico (1851). Estudando as súas características físicas e químicas, comprobou que no aire producía una luz moi brillante. Por iso utilizouse moito despois na fotografía. En 1855-1863, en colaboración con Roscoe, realiza ensaios sobre o efecto químico da luz.
Con todo, a súa invención máis famosa é o chisqueiro con buraco no fondo para que o aire mestúrese co gas que se vai a queimar. Mestúraa gas//aire ten una chama quente, escura e sen fume e ninguén que traballe no laboratorio químico de calquera escola non pode lembrar o chisqueiro de Bunsen, pero a verdade é que antes que Bunsen Faraday xa utilizara algo parecido.
En 1859 Bunsen comezou a experimentar con Kirchhoff no campo da espectroscopía e en 1860 inventouse o espectroscopio. As liñas que aparecen no espectro demostraron que cada elemento químico ten as súas propias e peculiares, e inmediatamente identificaron os novos elementos químicos chamados cesións e rubidios. Daquela outros científicos utilizaríano paira estudar o amasado da espectroscopia.
En Buns non casou na súa vida e el dicía que a razón era a falta de tempo. Morreu en Heidelberg o 16 de agosto de 1899.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
