Pseudovirus paira curar
Os Laboratorios de Química Xenética de Illkirch, en Alsacia, crearon una serie de pseudovirus que pronto serán utilizados no servizo de oncohematología do hospital de Strasburgo. Aínda que orixinariamente foron creados con fins meramente teóricos, hase visto que poden ser vectores dalgúns xenes e que poden ser utilizados in vitro nunha nova geneterapia.
Cando se trata de solucionar a anomalía xenética, na técnica clásica convencional aplícase un xene normal no virus non nocivo que é introducido polo virus en células enfermas.
Desgraciadamente, os virus vectoriales só poden transportarse a través de xenes curtos e una vez aplicados nas células poden quedar sen efecto.
Os pseudobirus non teñen ese problema. Grazas a una proteína chamada Espermina, redúcese o volume do xene a transferir e rodéase todo por unha membrana artificial de lípidos. O conxunto mide 0,1 micras, é dicir, medido aproximadamente polo virus “real”.
Os pseudobiruses non son tóxicos e poden transportar xenes longos, pero teñen a desvantaxe de que non teñen especificidad celular e son menos eficaces que os biolóxicos. Por iso, o seguinte paso do equipo de investigadores de Strasburgo será a implantación de elementos que melloren a afinidade cara ás células obxectivo nos pseudovirus.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
