A diminución da capa de ozono sobre a Antártida é, segundo mediron os satélites da Plataforma, a máis extensa desde o declive medido a principios dos 80. Os satélites demostraron que a diminución da capa de ozono deste ano, medida entre agosto e outubro, ten una extensión de 27,3 millóns de quilómetros cadrados. A extensión máxima da redución medida até a data era de 26 millóns de quilómetros cadrados, observada en setembro de 1996. Ademais da extensión, a diminución da capa é una das maiores observadas até o momento, é dicir, ademais da extensa "brecha de ozono": o 30 de setembro o nivel de ozono baixou a 90 unidades Dobson, moi preto da marca existente (o record é de 88 unidades Dobson, observado o 28 de setembro de 1994 na Antártida).
Os científicos, con todo, non creen que o buraco de ozono creza, xa que saben que a diminución é consecuencia da baixa temperatura na estratosfera, aínda que este ano non saben porqué a temperatura é máis fría. A variación interanual da anchura e profundidade do buraco de ozono está asociada ás variacións da situación meteorolóxica e, este ano, a temperatura das latitudes medias e polares do hemisferio sur (5-9ºF) é máis fría do habitual, o que provoca a activación dos compostos de cloro presentes na atmosfera que reducen os niveis de ozono.