Tres anos e tres meses despois da súa implantación, o presidente da OMS, Tedros Adhanom, confirmou a súa decisión de suspender o comité de emerxencia da Organización Mundial da Saúde. Afirma que o impacto do COVID-19 xa non é inicial, debido á inmunidade causada polas vacinas e as infeccións. Por tanto, a situación de emerxencia internacional de saúde pública (IPIC) pode considerarse finalizada.
Os principais criterios para establecer a situación de emerxencia son a presenza espontánea e inesperada de patóxeno, o risco de expansión internacional, a perda de mobilidade de obxectos ou persoas. Tres anos despois, SARS-CoV-2 cumpriu plenamente estes criterios, polo que a OMS estableceu a emerxencia. Isto obrigaba á comunidade internacional a dar unha resposta conxunta á situación, á notificación de casos, á adopción de medidas, á investigación, á inserción, etc.
En realidade, non é así e a vacinación é, quizais, o exemplo máis claro: mentres en moitos lugares disponse dunha segunda dose de recordo, noutros lugares a poboación vulnerable aínda non foi vacinada. Por iso, a OMS lembra que o cesamento da emerxencia non implica a interrupción da vacinación e dos esforzos.
É máis, o xefe da OMS di textualmente: “O peor que pode facer un país é utilizar esta noticia como escusa para esquecerse da vixilancia, para derrubar o seu sistema sanitario ou para suxerir á cidadanía que o COVID19 non é preocupante”. E dá un dato: a semana pasada, no mundo, cada tres minutos, unha persoa morreu de COVID-19.
Ademais, advirte que aínda pode aparecer algunha variante maligna do virus, onde os vulnerables seguen en perigo e millóns de persoas sofren o COVID permanente. Por tanto, e dado que o SARS-CoV-2 non vai desaparecer, é necesario establecer estratexias a longo prazo, tanto a nivel global como a nivel comunitario. Para iso, a OMS desenvolveu a estratexia de Formación, Resposta e Resiliencia para 2023-205.
Por último, a OMS recomenda aos países participantes reforzar a súa capacidade de resposta ás seguintes emerxencias e a súa dispoñibilidade; incluír as vacinas do COVID-19 nos programas de vacinación; compartir a información sobre o COVID-19 con outras enfermidades respiratorias; adecuar as autorizacións e normativas para garantir os recursos médicos (terapias, procedementos clínicos, diagnósticos…); continuar a comunicación e xestión de riscos coas comunidades; continuar impulsando a investigación coas medidas de viaxes no COVID.