Efectos do efecto invernadoiro no ámbito do mecenado
Si as cousas non cambian moito e a UNCTAD, o Seminario de Comercio e Desenvolvemento da ONU, non cambia a tendencia, as autorizacións de emisión de gases que quentan a atmosfera terrestre cotizarán como accións nas Bolsas.
Nunha reunión celebrada en Praga o pasado mes de xaneiro, a UNCTAD reuniu a Xapón, EEUU e EVE paira intercambiar experiencias en materia de contaminación e así comezar a organizar o mercado de dereitos de emisión de dióxido de carbono. Os citados Estados e asociacións producen o 40% do dióxido de carbono procedente da combustión de combustibles fósiles e non hai que esquecer a demanda do Seminario de Cambio Climático a todos os Estados, é dicir, que as emisións de dióxido de carbono do ano 2000 deben ser as mesmas que en 1990.
Ante esta situación, si créase un mercado único, os gobernos poden delegar parte dos seus dereitos de contaminación nas empresas causantes da contaminación e estas poden vender ou adquirir permisos entre elas. Por exemplo, as empresas altamente contaminantes terán que comprar os permisos a empresas limpas. O mesmo pode suceder a nivel estatal. Se un Estado desenvolve una enerxía eólica ou una rede ferroviaria adecuada, por exemplo, pode recuperar parte dos custos de infraestrutura vendendo os permisos sobrantes de contaminación a un Estado que produce una maior contaminación.
Pero, como organizar a distribución de licenzas ou que opinión utilízase paira iso? Aínda que pode haber moitas posibilidades, o criterio baseado na contaminación é o que máis forza está a adquirir, é dicir, asignando toneladas de carbón por persoa na Terra. Actualmente os EEUU emiten 5 toneladas por persoa e China 0,5 toneladas. Por tanto, neste caso os EEUU debería comprar os permisos a China.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
