Flor invernal: Lilipa
No inverno hai flores bonitas, e proba diso é o lilip. A finais de xaneiro, ás veces na neve, comezan a vestirse de herba e amarelo. Esténdese desde as ladeiras do mar até os prados e ladeiras dos nosos montes (Gorbeia, Hernio, Aiako Harria, Urbasa, ...), una preciosa planta na que os prados e os brezales anteriormente mencionados son paira ela hábitats de gran interese.
Esta lilipa é una planta endémica da zona atlántica de Francia/Iberia que, aínda que aparece en varias zonas do sur, limítase principalmente a zonas de influencia atlántica, con chans húmidos, ácidos e silíceos de gran interese.
Esta planta adoita ser de tamaños moi diferentes (10-30 cm), pero é fácil identificala si fixámonos na súa flor simple. Esta flor, en forma de embude, tende a manterse máis ou menos horizontalmente polo talo. A súa cor amarela pode ter diferentes tons, con cheiro débil. Estambres dentro da coroa floral e pistilo exterior. As follas adoitan ser verdes intensas, moi embutidas, case cilíndricas e sobresaen dun pequeno rodaballo (da súa raíz) 2-4. Cabe destacar que estes rodaballos son algo venenosos.
Esta fascinación citouse na Pedra de Aia en 1861, e hoxe podemos velo no mesmo lugar. Segundo os farmacéuticos da nosa contorna, todos os Narcissus bulbocodium que aparecen en Euskal Herria deben levar o citrinus subspecial. A verdade é que dentro deste xénero os botánicos teñen dificultades paira determinar algunhas especies, xa que hai hibridaciones entre especies, utilizando tamén especies diversas como flores ornamentais.
En Europa coñécense preto de 40 especies, das cales 15 aparecen no País Vasco (incluíndo 2 híbridos). A maioría das plantas son endemismos de diferentes extensións e si una vez máis nos expomos estudar este xénero.
FICHA TÉCNICA Lilip Familia: AmarilidazeosEspecie: |
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
