Evolución dos monzones
Até agora considerouse que a intensidade dos monzones estivais no Océano Índico está relacionada coas glaciaciones. Con todo, un grupo anglonorteamericano demostrou que pasaron 350.000 anos desde que rompeu esta relación.
No monzón de verán predominan dous usos. Por unha banda, o quecemento do continente asiático crea una zona de baixa presión sobre o Océano Índico en terra e una zona de alta presión no océano. Esta situación provoca o inicio da circulación de monzones. Doutra banda, a calor liberada pola evaporación que se produce no océano subtropical indio quenta a atmosfera. En consecuencia, as choivas en Asia aumentan a intensidade do monzón.
Os monzones collen material dos desertos da zona, lévano ao mar de Arabia Occidental e déixano alí, provocando a subida das augas frías con ricos ingredientes. Por tanto, no citado mar existe una gran produtividade biolóxica.
As mostras de sedimentos extraídas neste mar mediante perforacións son elementos valiosos paira o estudo da intensidade dos monzones de outrora.
Até agora, a presenza cíclica da capa de xeo na meseta do Tíbet facía pensar que parte da radiación solar reflectíase e, por tanto, diminuía a intensidade do monzón. Pero, segundo o estudo de Clemens e os seus compañeiros do equipo de investigación mencionado, nos últimos 350.000 anos foron tempos de monzones violentos.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
