Nos últimos días, tanto en España como noutros países, a linguaxe bélica está a predominar entre as autoridades ao falar do covid-19 e do coronavirus. Esta tendencia recibiu críticas severas en moitos aspectos, mesmo desde o punto de vista científico.
E é que, dada a natureza dos virus, a metáfora da guerra é totalmente inadecuada. Os virus non se poden vencer. Calcúlase que hai ao redor de 10 e 31 no mundo, infectan todo tipo de seres vivos (bacterias, plantas, fungos, animais), dos que só uns poucos son patógenos. Como non poden perdurar nin reproducirse fóra das células doutros seres vivos, moitos non os consideran vivos. En calquera caso, son o motor da evolución e o noso ADN temos as súas pegadas. Viven en nós grazas a nós e en parte a eles tamén. Neste contexto, falar de guerra non ten moito sentido.
Lamentablemente, o virus causante da enfermidade COVID-19 (SARS-CoV-2) é patógeno. Principalmente infecta as células dos alveolos pulmonares e nos peores casos provoca pneumonía. Os pacientes máis graves son tratados nas unidades de coidados especiais, outras moitas están a curarse nas habitacións dos hospitais e as persoas con síntomas máis leves supérano nos seus fogares. Ao mesmo tempo, hai en marcha una serie de estudos paira o desenvolvemento de antivirus e vacúas, nos que os epidemiólogos e responsables de saúde pública están empeñados en frear a propagación da enfermidade. A colaboración e a interdisciplinariedad son as claves, non as armas e a violencia.
Á marxe das metáforas da guerra, dous científicos, os paleoantropólogos Juan Luís Arsuaga Ferreras e María Martinon Torres, compararon o covid-19 cos incendios forestais. Segundo eles, a enfermidade propágase como lume. Paira controlar e apagar os grandes incendios, primeiro débese dispor dun mapa, permanentemente actualizado, onde se atopan os principais focos e como se despregan as chamas. Despois hai que ir apagando os focos e vixiar os fols para que non se volvan a acender. Ademais dos bombeiros, necesítanse medidas paira protexer os recursos, a información, as devasas e a poboación. E cando só queden cinzas, deberanse plantar as zonas queimadas polo lume. Paira iso, consideran conveniente gardar algún esqueje.
Os dous científicos, ademais de dar una lección de futuro, non teñen ningunha dúbida de que se producirá un incendio; a súa metáfora está máis preto da realidade que a da guerra. E iso ten a súa importancia, xa que a distorsión da realidade e o espertar una esperanza excesiva é prexudicial. Noutras enfermidades, como o cancro, viuse claramente: a metáfora da loita e a mensaxe da vitoria indica que quen non supera a enfermidade non puxo suficiente pola súa conta.
Consciente da importancia das palabras, durante o mes de febreiro, cando a enfermidade causada polo coronavirus comezou a estenderse desde China até o mundo internacional, a OMS denominou COVID-19 á enfermidade, co fin de atala a un país determinado e evitar o racismo. Ademais, publicou una guía paira evitar o estigma. De feito, a estigmatización pode producir graves efectos colaterais, como que os infectados poidan inducir a ocultar a súa situación e, por tanto, aumentar o risco de transmisión do virus a outros. Isto produciuse coa sida e outras enfermidades infecciosas. Que as palabras non aumenten o dano do virus.