Suspensión inmediata por imperativo legal
O auto da Audiencia Nacional, de 6 de marzo, recoñece parcialmente os recursos interpostos pola Coordinadora de Itoiz e, de paso, exclúe os presentados polo Goberno de Navarra e Madrid.
Como lembraredes, a Audiencia decretou en setembro de 1995 que a construción do encoro de Itoiz era ilegal e en xaneiro de 1996, en relación co pago dun aval por importe de 24.000 millóns, ordenou a inmediata suspensión das obras. Ante esta nova situación, a Coordinadora de Itoiz interpuxo o recurso que máis adiante se mencionará e que foi obxecto de análise na decisión final da Audiencia.
En primeiro lugar, a decisión da Audiencia Nacional admite que o aval sexa á metade. Por iso, non se tivo en conta a petición do Goberno de Navarra de incrementar o importe do aval. Ademais, a Audiencia publicou a seguinte afirmación especialmente interesante pola súa posible incidencia na resolución do problema: "As comarcas de Txintxurrenea, Iñarbe e Gaztelu non poderán alagarse por encima do nivel que determine a normativa das Zonas de Especial Protección. Así mesmo, nestas zonas protexidas non se poderán levar a cabo labores de deforestación, redución de capas vexetais, cambios de poboación ou actuacións derivadas da inundación”.
A súa lectura non é difícil. A altura máxima do encoro sen presentar aval é de 506,8 independentemente da altura que se desexe dar á parede do encoro. En consecuencia, o volume máximo do encoro será de 9,7 Hm3, o que supón un 2,3% do previsto.
Si lese máis detidamente o coche da Audiencia Nacional, obsérvase que cubrir as zonas de protección con auga podería causar un dano irreversible. Isto fai referencia directa a unha posibilidade prevista polo Goberno e pendente de aprobación polo Parlamento, é dicir, tomando como criterio o valor e a utilidade que no futuro poidan ter estas zonas desde o punto de vista humano, habilita plenamente a posibilidade de modificar a Lei de Espazos Protexidos. No caso da Audiencia Nacional, explicou que con este auto, reafirmando o que dicía no anterior, a modificación da lei suporá unha fraude, é dicir, que aínda que a función da Administración é protexer o interese da sociedade, deberá realizarse sempre respectando os principios constitucionais e xurídicos.
Considérase, por tanto, legal o solicitado desde o principio pola Coordinadora de Itoiz, xa que as principais modificacións eran e seguen sendo a non afección ao medio ambiente e a prevención dos danos que o proxecto ocasionaría aos habitantes do val de Irati. En calquera caso, é necesario que a cidadanía saiba que os traballos poden seguir adiante pola implicación das institucións implicadas. Neste sentido, queremos chamar ao sentido humano, pedindo que nun proxecto desatinado contrario á lei non se gasten máis diñeiro público, para que estes recursos adáptense ás necesidades de toda Navarra, entendendo que as necesidades que temos do uso da auga poden resolverse dunha maneira máis eficaz e económica e viable a curto prazo.
Creemos que a única solución a este problema é o cesamento inmediato dos traballos. Xunto con esta solicitude, desde a Coordinadora de Itoiz quérese reiterar a súa oposición ao proxecto. Apoiándonos na razón e na lei, seguiremos reivindicando a nosa oposición ao encoro en todos os foros, como viñemos facendo até agora.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
