A operación de vertedura de augas de Fukushima ao océano preocupa
O goberno xaponés ha anunciado que as augas radioactivas de Fukushima comezarán a fluír ao océano a partir de mañá. De feito, na propia catástrofe da central de Daichii, e na posterior estabilización e arrefriado, contaminouse moita a auga, que até agora estivo almacenada en tanques. Agora deciden verter ao océano tras ser tratados para eliminar os isótopos radioactivos e de forma controlada.
Con todo, non todos os expertos están de acordo coa decisión. O oceanógrafo Maxi Castrillejo Iridoy, por exemplo, leva anos estudando a radioactividade das augas mariñas próximas a Fukushima, e aínda que agora está a investigar augas doutros lugares, coñece ben a situación. E di que “é un precedente perigoso”.
Acepta que a súa situación en Fukushima é moi “complicada” e que non ten solución fácil nin económica. A pesar diso, considera que o TEPCO (empresa que xestionaba a central Daichii) e o goberno xaponés, coa aprobación da IAEA (Organización Internacional da Enerxía Atómica), queren transmitir que a única posibilidade posible é verter ao mar. Con todo, para Castrillejo, isto é moi perigoso porque “a industria nuclear ha visto, cando as cousas son moi complicadas, utilizar o mar como un cubo de lixo co recoñecemento internacional”.
Por outra banda, non confía moito en TEPCO, xa que as análises realizadas até o momento non foron suficientes en calidade nin en cantidade. “De aí a falta de confianza na sociedade, incluso a miña”. E engade: “Hai que utilizar os datos para convencer a científicos e á sociedade”.
Como comentou Castrillejo, a EIA deu o visto e prace á operación e confirmou que a práctica totalidade da radioactividade que se vai a verter provén do tritio (un isótopo do hidróxeno) e que o seu período de semidesintegración é curto (12,32 anos) e que só emite electróns. Determinou que os electróns non son capaces de atravesar a pel humana; iso si, podémolos introducir por vía oral ou inhalada. Pero subliñou que a cantidade de titán que se vai a derramar é insignificante respecto da que ten o mar.
Previamente á súa vertedura ao mar, prescribiuse a extracción do resto de isótopos radioactivos mediante o sistema ALPS. O Sistema Avanzado de Procesamiento de Líquidos ou ALPS é un circuíto de bombeo e filtro capaz de extraer 62 radionucleidos. IAEA explica que o titro é o único que non pode extraelo, xa que o sistema non pode distinguilo do que a auga ten en por si, xa que está a moi baixa concentración. Por tanto, a AEMA confirmou que a operación é segura e lembrou que será ela a encargada de realizar o seguimento, xunto co goberno xaponés.
Con todo, Castrillejo cuestionou que nas augas tratadas non existan outros elementos radioactivos como a cesión, o cobalto e o estroncio. E reitera que a unha empresa que carece de firmeza e credibilidade das análises, hai que pedir máis datos antes de autorizar as verteduras á natureza.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
