Esta iniciativa canalizouse a través de dúas monxas de gran experiencia e experiencia no campo das axudas a grupos marxinados.
De momento só son catro os nenos acollidos na “Casa da Avoa” (Grandma’s House), todos eles abandonados en hospitais ou institucións públicas.
Paira os nenos que teñen anticorpos contra o Virus da Inmunodeficiencia Humana, no primeiros quince meses de vida aínda existe a posibilidade de cambiar a súa situación, xa que os anticorpos que desaparecerán esta tempada poden provir da súa nai. Pero se despois deste período estes anticorpos continúan aparecendo nas análises, é una sinal de que o neno se enganchou” e converteuse nun portador crónico, con grandes posibilidades de desenvolver a enfermidade. Os nenos con anticorpos da SIDA adoitan ser de tamaño inferior ao que corresponde á súa idade cronolóxica, e as súas capacidades motoras tamén están moi diminuídas.
O obxectivo da Casa da Avoa, a xuízo dos seus promotores, é ofrecer a estes nenos un ambiente parecido a unha familia normal, polo que se acolleron tan poucos nenos. Una vez transcorridos quince meses se o neno segue sendo portador de anticorpos, pénsase continuar na residencia mentres non se atope outra solución que lle resulte máis adecuada.