Suxiren que as linguas se adaptan ás características da contorna
É sabido que os paxaros cantantes adaptan o seu canto á contorna. Por exemplo, os paxaros que habitan nos bosques tenden a cantarse en frecuencias inferiores ás das zonas abertas. Segundo os científicos, a razón é que as árbores dificultan os sons de alta frecuencia. Por tanto, os paxaros adaptarían o canto paira combatelo.
Paira coñecer si ocorre algo parecido coas linguas humanas, investigadores da Universidade de California e do Laboratorio de Investigación da Dinámica das Linguas de Francia analizaron 633 linguas de todo o mundo e os seus lugares de orixe. O inglés, o chinés mandarín e o castelán foron excluídos deste estudo por estar moi estendidos fóra do ámbito xeográfico no que foron creados.
No estudo obsérvase una relación entre as características dos lugares e das linguas: nos bosques tropicais utilízanse sons de baixa frecuencia e palabras con pouca consonante, mentres que nos lugares fríos, secos e montañosos as linguas teñen moitas consonantes. Consideran que esta diferenza está relacionada coa facilidade ou dificultade de propagación dos sons en función do lugar.
Con todo, non é a primeira investigación que demostre que a contorna inflúe no son da lingua. De feito, no principio do ano publicouse na revista PNAS outro estudo sobre a relación entre as linguas e o clima.
O estudo, realizado por investigadores da Universidade de Miami e do Instituto Max Planck, demostrou que a humidade do aire inflúe na vibración das cordas vocais. Á vista diso, pensaron que isto podería influír nas características das linguas e, analizando máis de 3.700 linguas, afirmaron que as linguas do ton complexo son de climas húmidos e que non se atopan en lugares secos e fríos. Concluíuse que a linguaxe humana, do mesmo xeito que o sistema sonoro doutras especies, desenvólvese en función das condicións da contorna.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
