O enxeñeiro químico Aingeru Remiro desenvolveu un procedemento de extracción de hidróxeno do bioaceite na súa tese doutoral presentada na UPV. Este proceso ten un menor impacto ambiental que as vías actuais de obtención de hidróxeno.
Os métodos de obtención de hidróxeno esixen na actualidade a separación do hidróxeno doutros elementos químicos, tanto do carbono (combustibles fósiles) como do osíxeno (auga). Os métodos utilizados non son viables paira a produción masiva de hidróxeno, no caso do carbono desde o punto de vista ambiental, e no caso do osíxeno desde o punto de vista económico.
Remiro desenvolveu un proceso a escala de laboratorio paira a extracción de hidróxeno do bioaceite mediante reformado catalítico a vapor de auga. O bioaceite é una mestura heteroxénea de produtos oxigenados, con orixe na madeira, e a súa transformación catalítica xera a miúdo problemas de operatividade e desactivación do catalizador. De feito, cando se quenta, una fracción dos compostos que forman parte do bioaceite forma una area sólida (denominada lignina pirolítica) que se acumula nos tubos de entrada ao reactor e no propio reactor.
Paira solucionar os problemas derivados do uso do bioaceite utilizouse un equipo de reacción de deseño propio de dúas etapas, térmica e catalítica. Na etapa térmica quéntase o bioaceite e procédese á deposición controlada da lignina pirolítica. Os compostos resultantes son máis fáciles de transformar e reducen os problemas da lignina pirolítica. Ademais, Remiro engadiu una terceira etapa: Captura de CO2. Fíxoo utilizando un adsorbente no leito de reacción. “Ao eliminar o CO2 do leito de reacción, facilitamos o desprazamento dos equilibrios de reacción, conseguindo un maior rendemento e una maior produción de hidróxeno”, afirma Remiro.