Identificación de mans e ollos
En empresas, casas, edificios, etc. sempre hai aspectos ou aulas especiais. A conservación de segredos, a existencia de materiais perigosos ou calquera outra circunstancia fai que non sexa conveniente o acceso a estes lugares especiais.
Ademais de colocar chave á porta, nos últimos anos utilizáronse cartóns de pista magnética. O lector de cartóns recibe os datos na porta cando o cartón entra no buraco e axústase á información que ten rexistrada na memoria, abre a porta. Con todo, este cartón ten algúns inconvenientes: a pista pódese desmagnetizar e a persoa ten que levar o cartón encima.
Desde entón tamén se extraeron cartóns de indución magnética, e a súa principal vantaxe é que o cartón non ten que entrar no buraco do lector. Son utilizados por abonados de autoestradas francesas paira pagar a peaxe. Este cartón de indución magnética achégase a un cristal e os datos recóllense automaticamente por detrás do cristal. Ao estar baseados nun chip electrónico é moi difícil falsificar os cartóns de indución, moito máis difícil que os cartóns magnéticos anteriores. Con todo, tanto una como a outra se poden esquecer, perder ou roubar.
Paira superar todos estes obstáculos, os investigadores están a desenvolver tres sistemas baseados na biometría: o que analiza a voz da persoa, coñece a forma da man e identifica a forma da retina do ollo.
“Fichet” desenvolveu os dous últimos sistemas. Ao que coñece a forma da man chamoulle ID3D e ten un funcionamento simple. En primeiro lugar, a persoa que queira acceder á sala especial debe crear un código confidencial e despois colocar a súa man nun lector. Hai videocámaras que tras “ler” a man en tres dimensións e converter os datos en números transmítense ao computador. Dado que os datos desa persoa concreta xa están no computador, compáranse e si coinciden ábrese a porta. Este sistema ten en conta os parámetros de volume da man, polo que se a man está manchada de tinta, vendada ou con anel no dedo, a porta abrirase.
A identificación da retina é aínda máis exacta; pódese dicir que é como comparar as marcas dos dedos. Pero analizar a retina ocular da persoa non é nada fácil e os investigadores de “Fichet” limitáronse a estudar un anaco de retina. O aparello de análise non está en contacto co ollo. Só se debe fixar nun punto de luz da pantalla.
A análise da retina realízase por raios infravermellos. Un diodo emisor explora a forma circular da retina. Os raios infravermellos reflíctense e posteriormente, convertidos en números, envíase a información ao computador paira comparala coa existente.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
