Sábese que a melanina dá cor ao xeito, á pel e aos ollos, protexendo ao corpo da radiación solar ultravioleta. En concreto, una forma de melanina ten capacidade protectora a eumelanina. Pero até agora non sabían que lle daba esa capacidade. É o que explicaron os investigadores do MIT Massachusets, en colaboración con outros.
A investigación deuse a coñecer na revista especializada Nature Communications e explicaron que a clave está na estrutura molecular. No caso da eumelanina, esta técnica non foi suficiente paira sacar á luz os seus segredos. Por tanto, os investigadores compaxinaron as ferramentas informáticas coa análise experimental, o que permitiu comprobar que a eumelanina debe a súa función, non só aos compoñentes.
Parece ser que a eumelanina ten una parte dos seus compoñentes dispostos geométricamente e outra de forma mesturada que bloquea os ultravioletas. Segundo os investigadores, a eumelanina “é un nanocomposite natural”. Ademais, han visto que, aínda que a estrutura básica é a mesma, existen máis de cen variantes, o que explica a diferenza entre unhas e outras no bloqueo de radiación.
Os investigadores afirmaron que o coñecemento das características da eumelanina pode ser útil paira a xeración de novos materiais sintéticos, e una das aplicacións pode ser aumentar a eficiencia das células solares.